به گزارش ایسنا، این یک نسخه اسباب‌بازی از یک پستاندار دریایی است که در عمیق‌ترین آبها شنا می‌کند و به زودی به یک نهنگ پرنده در نوع خود نیز تبدیل می‌شود. ویلیامز می‌گوید: شاخص گرانش صفر من یک شبهه نهنگ تک‌شاخ بسیار درخشان است که نام آن «کالیپسو» است. من در مورد این پسر کوچک هیجان زده هستم.
به نقل از اسپیس، کالیپسو مانند نشانگرهای گرانش صفر پیشین خود با رسیدن به مدار در فضاپیما شناور می‌شود و به ویلمور و ویلیامز نشان می‌دهد که وارد محیط ریزگرانشی فضای بیرونی شده‌اند و در راه رسیدن به ایستگاه فضایی بین‌المللی قرار گرفته‌اند.
ویلیامز می‌گوید که نهنگ تک شاخ نشان دهنده هیجان او و ویلمور برای پرواز در این ماموریت است. پرواز آزمایشی آنها راه را برای پروازهای عملیاتی استارلاینر برای شروع رفت و آمد سرنشینان به ایستگاه فضایی و بازگشت به ناسا هموار خواهد کرد.
نهنگ‌های تک شاخ واقعا واقعی هستند. این نهنگ‌ها که در آب‌های یخی قطب شمال یافت می‌شوند، نهنگ‌هایی با جثه متوسط هستند که معمولا خطوط قهوه‌ای و سیاه خال‌دار دارند. نهنگ‌های نر یک دندان نیش به شکل یک عاج دارند که می‌تواند از فک آنها به اندازه ۱۰ فوت(سه متر) بیرون بزند.
خواهرزاده و برادرزاده ویلیامز عروسک نهنگ تک شاخ را برای پرواز با استارلاینر انتخاب کردند. ویلیامز می‌گوید: من به آنها چند گزینه دادم، به شرطی که چیزی از دریا باشد.
موضوع زیر آب از علاقه شخصی ویلیامز به اقیانوس سرچشمه می‌گیرد. او که یک خلبان آزمایشی نیروی دریایی بود، پنج سال پیش زمانی که افتخار نامگذاری فضاپیمای آینده‌اش را به او دادند، به علاقه‌اش دست یافت. او کالیپسو را به عنوان ادای احترامی به اقیانوس شناس ژاک کوستو و کشتی تحقیقاتی او به همین نام انتخاب کرد.
او در بیانیه‌ای که بوئینگ منتشر کرد، گفت: کوستو این کشتی شگفت‌انگیز را داشت، کاوش‌های شگفت‌انگیزی را در سراسر جهان انجام داد و چشمان بسیاری از مردم را باز کرد تا در مورد اقیانوس بیاموزند، و من فکر می‌کنم این کاری است که فضاپیما نیز انجام خواهد داد.
بردن نشانگرهای گرانش صفر حرکتی سنتی است که به اولین پرواز فضایی انسان برمی‌گردد، زمانی که در سال ۱۹۶۱، فضانورد یوری گاگارین، عروسک کوچکی را با خود برد تا شناور شدن آن را تماشا کند. این کار تا سال ۲۰۱۹ به عنوان یک فعالیت منحصرا روسی ادامه یافت تا زمانی که اسپیس‌ایکس این ایده را در پرتاب فضاپیمای دراگون برای خدمه خود اجرا کرد.
ناسا نیز پس از آن این کار را دنبال کرد و اولین نشانگر گرانش صفر خود را در ماموریت بدون سرنشین آرتمیس ۱، در اطراف ماه به پرواز درآورد.
