در اواخر قرن نوزدهم شهرداری ها در ایالات متحده آمریکا ، شروع به استخدام زنان برای همراهی زنان و بچه ها در زندان ها و مراکز نگهداری بیماران روانی کردند. تا پایان دهه ۱۸۴۰ بیشتر مراکز پلیس در آمریکا استخدام های اینچنینی را انجام داده بودند. این زنان استخدام شده توسط پلیس چندان با عنوان «پلیس زن» در معنای امروزینش شناخته نمی شدند. چراکه نه اجازه حمل اسلحه داشتند و نه قدرت بازداشت متهم.
در اول آوریل ۱۹۰۸ اداره پلیس شهر پورتلند آمریکا دست به استخدام زنی زد (لولابالدوین) که در مقام بازرس زن قرار بود خدمات پلیسی ارایه دهد. به گزارش شرق، او پیش از این در اداره ای به کار خدمات اجتماعی برای زنان و بچه های آسیب دیده مشغول بود. بازتاب این کار به شدت مورد توجه مسئولان شهری قرار گرفت و تدریجا آنها تصمیم گرفتند موقعیت شغلی خاصی برای زنان در مراکز پلیس ایجاد کنند. اما محدودیت های فنی و اجازه پوشیدن یونیفورم مخصوص، نصب درجه روی لباس و اجازه بازداشت متهم از جمله محدودیت های موجود بود.
اولین افسر زن پلیس در سال ۱۹۱۰ آلیس استبینز ولز
دو سال بعد از استخدام اولیه لولابالدوین آلیس اس. ولز به عنوان مسئول اداره جوانان لس آنجلس انتخاب شد.
بعد از آن شورای شهر لس آنجلس به اتفاق تصمیم گرفت زن پلیسی را به استخدام دربیاورد. او زنی ۳۷ساله با دو مدرک دانشگاهی و سابقه کار در زمینه خدمات اجتماعی بود. شغل او درواقع بیشتر درگیر زنان و کودکانی بود که به واسطه اتهام های جنایی به اداره پلیس راه پیدا کرده بودند.
بعد از این استخدام اداره پلیس در بیانیه ای اعلام کرد: «هیچ دختری نمی تواند من بعد توسط پلیس مرد بازداشت یا مورد سوال قرار گیرد. چنین کاری تنها می تواند توسط پلیس زن صورت بگیرد؛ کسی که به واسطه همدلی زنانه می تواند اعتماد خواهران جوانش را به دست آورد.»
در واقع اولین افسر زن پلیس در سال ۱۹۱۰ آلیس استبینز ولز بود.
قابل درک است که در آن زمان هیچ لباسی برای زنان وجود نداشت، بنابراین آلیس لباس مخصوص خود را ایجاد کرد. لباس رسمی افسران پلیس زن چهار سال بعد معرفی شد.
