تمام نیرو‌های آلمانی در نقاط مختلف جهان موظف شده بودند سلاح بر زمین گذاشته و خود را تسلیم نیرو‌های متفق کنند. اما در این میان گروه‌هایی بودند که از این دستور سرباز زده و تشکیل گروه‌های پارتیزان دادند. این افراد اغلب مربوط به یگان‌های پراکنده و بازمانده‌ای بودند که در شرق اروپا خود را در بیشه و جنگل‌ها پنهان کرده بودند تا مگر اوضاع برگردد.
به گزارش راهنماتو، اما اوضاع تغییری نکرد و آلمان به طور کامل تسلیم شد. این گروه‌های پراکنده اکنون در موقعیتی خاص قرار گرفته بودند که یا خود را تسلیم کنند یا در تعقیب و گریز‌ها با نیرو‌های متفق کشته شوند، زیرا معلوم بود هیچ شانسی برای مقابله با این فاتحان جنگ ندارند.
اما در این میان علت دیگری هم در میان بود، رفتار نیرو‌های روسیه با اسیران آلمانی که همه را راهی اردوگاه‌های کار اجباری می‌کردند امید نجات از راه تسلیم شدن را از آن‌ها گرفته بود. اگر قرار بود کشته شوند پس چه بهتر بود که در جنگ و بدون تحمل خفت بردگی باشد.
این گروه‌های پراکنده پارتیزان کمتر سعی می‌کردند که با نیرو‌های روسی یا متفق درگیر شوند و بیشتر سعی در پنهان کردن خود داشتند. با این همه، گاه و بی گاه به برخی کاروان‌های نظامی حمله می‌کردند و به این شکل مایحتاج خود را تامین می‌کردند. با این همه این کار بسیار خطرناک بود و محل اختفای آن‌ها را لو می‌داد.
آخرین اخبار از این گروه‌های پارتیزان نازی مربوط به سال ۱۹۴۸ و سه سال بعد از تسلیم شدن آلمان بود. به نظر می‌رسد بعد مدتی پنهان شدن این افراد از ادامه فعالیت خود ناامید شده و در نهایت با هویتی جلعی به درون جامعه بازگردند.
