به گزارش مشرق، احمدحسین شریفی، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در مطلبی با عنوان کیفر ناسپاسی از نعمت فرصت در کانال خود در ایتا نوشت:
ناسپاسی از «نعمت زمان» و «موهبت فرصت»، کیفرهای دنیوی و اخروی فراوانی را در پی دارد؛ شاید بتوان گفت یکی از بدترین و سخت‌ترین کیفرهای دنیوی آن، مشغول شدن به «کارهای بیهوده» و «بی‌ثمر» است؛ کارهایی که هیچ منفعت و خیری در پی ندارد.
آلبر کامو در «افسانه سیزیف» می‌نویسد:
«خدایان، سیزیف را محکوم کرده بودند که تخته‌سنگی را پیوسته و بی‌وقفه تا قلّه‌ی کوهی بغلتاند. تخته‌سنگ که به قلّه می‌رسید با تمامیِ وزنِ خود به پایین می‌غلتید.
[و او می‌بایست این کار را برای همیشه تکرار کند.] خدایان اندیشیدند و به‌درستی به این نتیجه رسیده بودند که هیچ انتقام و مجازات و کیفری بدتر و بزرگ‌تر و سخت‌تر و وحشتناک‌تر از کارِ بیهوده و بی‌اُمید نیست.»
