همشهری آنلاین: آخر هفته فرصت خوبی است که علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی از نمایشگاه‌های برپاشده در گالری‌های مختلف تهران دیدن کنند. از میان انتخاب‌های فراوان، 3 نمایشگاه را به تصور ما برای هنردوستان جذاب‌تر است معرفی کرده‌ایم.
منطقه‌ی برخورد: آلفرد یعقوب‌زاده، مروری بر مجموعه‌ی عکس «جنگ ایران و عراق: یک مرثیه» (۱۳۶۷ - ۱۳۵۹)
مکان: کارخانه آرگو
زمان: تا 29 تیر/ ساعت: ۱۶ - ۲۰
آلفرد یعقوب‌زاده در خانواده‌ای با بافت فرهنگی متنوع، از پدری ارمنی و مادری آشوری، در تهران زاده و بزرگ شد. در سال ۱۳۵۷، با وقوع انقلاب ایران، تحصیلش در رشته‌ی طراحی داخلی نیمه‌تمام ماند و تمام توجهش معطوف به آن شد که خیابان‌های پرآشوب تهران را از دریچه‌ی دوربینش تصویر کند. سپس، گرچه نوزده‌ساله بود و ناپخته، مستقیم به دل جنگ ایران و عراق رفت تا پیامدهای دل‌خراش آن را ثبت و ضبط کند. این تجربه‌ی سرنوشت‌ساز نه تنها به روند کاری‌اش سمت‌وسو داد بلکه همچنین راه و روش بازنمایی را در آثار وی تعیین کرد. او با آسوشیتد پرس پا به این سفر گذاشت و سپس با دو آژانس نامدار در پاریس، گاما و سیگما، همکاری داشت. بعد از آن، دو سال حیاتی را صرف وقایع‌نگاری درگیری‌های داخلی لبنان برای نیوزویک کرد و سرانجام در خبرگزاری سیپا مستقر شد و بیست و سه سال از کار حرفه‌ای‌اش همراه آن‌ها بود.
برگزیده‌ای از آثار رضا مافی
مکان: موزه هنرهای معاصر تهران
زمان: تا 10 تیر/ ساعت: ۹ تا ۱۸
نمایشگاه برگزیده‌ای از آثار رضا مافی، خوشنویس و نقاش فقید، با ارائه بیش از ۱۰۰ اثر از این هنرمند، به نمایشگاه‌گردانی (کیوریتوری) محبوبه کاظمی از ۲۵ اردیبهشت ماه در شش گالری موزه هنرهای معاصر تهران آغاز به کار کرده است. علاوه بر آثار مافی، در این نمایشگاه بخشی از لوازم و مجموعه شخصی او به نمایش گذاشته شده است.
رضا مافی خوشنویس صاحب‌نام و از هنرمندان تأثیرگذار در هنر معاصر ایران بود. او را از نخستین هنرمندانی می‌دانند که به خلق نقاشیخط در دورهٔ معاصر پرداخت و در اشاعهٔ این شیوه نقش داشت. او در یکم مهرماه ۱۳۶۱ در ۳۸ سالگی و در اوج موفقیت هنری به‌هنگام اسب‌سواری در جریان مجموعهٔ تلویزیونی «هزاردستان» از اسب سقوط کرد و دچار خون‌ریزی مغزی شد و درگذشت. در این سریال از دست او در نماهای بسته به جای شخصیت رضا خوشنویس (با بازی جمشید مشایخی) فیلمبرداری شده بود.
قرمز ناپدیدشده
مکان: گالری سو
زمان: تا جمعه ۲۵ خرداد ـ ساعت: ۱۶ - ۱۹
این نمایشگاه انفرادی ونوشه کاظمیان حال و هوای آثار انتزاعی را دارد. در بیانیه این نمایشگاه آمده: «در بازدید از نمایش ونوشه، چیدمان آینه‌ھای رنگی در اتاق سمت راست سالن ورودی که نقش گلی در آن‌هاست، ما را به خاطرات محو دهه ١٣۶٠ تا ١٣٧٠ می‌برد.
در مواجهه با این چیدمان از تماشاگر دعوت می‌شود تا با رجوع به ناخودآگاهش، خاطرات آن دوره را تداعی و بازسازی کند. شاید هدف هنرمند این است که به بیننده یادآور شود که خاطرات به کلی از بین نمی‌روند و تاریخ دهه های قبلی را از تاریخ روزگار فعلی نمی‌توان جدا کرد؛ آن‌چنان که بازدیدکننده با دیدن تصویر خود در حاشیه‌ی آینه‌ھا تلاش می‌کند تا ضمن تماشای اثر، فعلیت تاریخی خود را نیز بازبینی کند.
در بخش دیگر، ١۶ اثر نقاشی از ونوشه به نمایش درآمده که از دست‌کاری تصاویر گلها خلق شده است. نکته‌ی قابل‌توجه در این آثار، تکنیک مدادرنگی او در اجرای گلها و معاصر کردن لحن تصویر پیشین است.
هنرمند همچنین در حاشیه گلها، آینه‌هایی (تابلو گل) مربوط به دهه ۶٠ را گرداوری و ارائه کرده است که ھر کدام در مدت دو سال جستجو از شهرهای مختلف جمع‌آوری شده و سلیقه ممتاز ونوشه را در جستجو، جمع‌آوری و نگهداری اشیا و خاطرات گذشته می‌نمایاند.
یکی از این نقاشی‌ها حاشیه‌ای از آینه‌های برش‌خورده به صورت عمودی دارد که ونوشه از آن فقط به عنوان حاشیه استفاده نکرده است: او هنرمندانه تصویر گل را با ھمان ریتم هندسی آینه ادامه داده است و بیننده ناخواسته با اغوا شدن در تصویر خود در کنار تقطیع افقی آینه—نقاشی، در بازسازی/بازیابی هویت معاصر خود غرق می‌شود.
گل‌ھای این مجموعه، نمایشی زیبا از یادآوری و بازتولید خاطراتی از گذشته است که نمی‌دانیم چقدر از مرور آن در موقعیت کنونی خرسند می‌شویم. آثار ونوشه از سویی خاطراتی را که در حال ناپدید شدن ھستند بازیابی و بازسازی و بازنمایی می‌کند و از طرف دیگر ھویت تاریخی و معاصر ما را یادآور می‌شود.»
