گل پرسپولیس آفساید بود، جام فلزی مال حریف، حق‌مان را خوردند، ما جام شرافتمندانه را به خانه می‌بریم و ..... اینها جملاتی تکراری است که حداقل از شنبه شب تا همین حالا بارها به گوش‌تان خورده و اغلب آزارتان هم داده. نه تنها پرسپولیسی‌ها بلکه برخی از هواداران استقلال نیز از شنیدن چنین واکنش‌هایی ابراز نارضایتی کرده و انتقادهایی را متوجه بازیکنان و کادرفنی کرده‌اند.
کاری به سبک بازی استقلال نداریم که تماشاگرپسند بود یا نه. بحث فنی هم با استقلال و نکونام نداریم اما کسب ۶۷ امتیاز از ۳۰ بازی، هر کجای دنیا به جز لیگ ایران و لیگ برتر انگلیس یعنی قهرمانی. حتماً می‌دانید که تیم‌ها ابتدای فصل برای قهرمانی این فرمول را در نظر می‌گیرند. میانگین ۲ امتیاز به ازای هر بازی به علاوه یک امتیاز. یعنی اگر هر تیم ۳۰ بازی انجام بدهد، با ۶۱ امتیاز می‌تواند قهرمان شود.
استقلال اما تا روز آخر درخشان ظاهر شد و نتایجی کسب کرد که با ابزار موجود، کمتر کسی انتظارش را داشت. اندوخته ۶۷ امتیازی دست کمی از قهرمانی نداشت و این عملکرد فوق‌العاده جواد نکونام و بازیکنان استقلال را اثبات می‌کند اما ای کاش...
ای کاش بازیکنان و کادرفنی استقلال برای توجیه عدم قهرمانی مصاحبه‌های جنجالی انجام نمی‌دادند و اگر می‌خواستند انتقادی متوجه داوری، فدراسیون و حتی رقبا کنند، رفتار محترمانه‌ای پیش می‌گرفتند. نتایج استقلال برای هواداران همان قهرمانی است، تنها تفاوتش جامی است که در ورزشگاه آزادی تقدیم پرسپولیس شد و در دستگردی به دست بازیکنان استقلال نرسید. بهتر این بود که مصاحبه‌ها مدیریت شود و نه تنها جواد نکونام بلکه سایر بازیکنان و اعضای کادرفنی هم کمی با احترام بیشتر صحبت می‌کردند. البته در این شکی نداریم که شاید اشتباهات داوری، بخصوص در بازی آخر، غیر عمدی به سود پرسپولیس بود اما باز هم می‌شد طور دیگری حرف زد و انتقاد و اعتراض را با روش دیگری به گوش مسئولان رساند.
مهرداد محمدی در جملاتی عجیب به تمام ارکان فوتبال ایران توهین کرد، حسین حسینی مصاحبه‌ای بچگانه انجام داد و از جام اسنپی و ... حرف زد و بهزاد غلامپور هم که مثل همیشه احساساتی شد و مانند شادی گل‌اش که روی سر سرمربی آوار می‌شود، این بار خراب شد روی تیم حریف و حتی مسئولان ارشد فدراسیون فوتبال! باز هم تکرار این موضوع خیلی کلیشه‌ای نیست که بگوییم استقلال با هر سبک فوتبالی، دست کمی از یک قهرمان نداشت اما شاید اگر مقابل نساجی در قائمشهر نتیجه دیگری رقم می‌خورد، الان بازیکنان و کادرفنی نه تنها انتقادی را متوجه داوری نمی‌کردند بلکه از سال سختی حرف می‌زدند که منجر به کسب عنوان قهرمانی شده است. نکونام با دست خالی، در مقایسه با سایر رقبا، کار بزرگی انجام داد و البته حیف که رفتار او و بازیکنانش در دفاع از حقوق از دست رفته استقلال خیلی حرفه‌ای و لالیگایی نبود.
اشاره به رفتار بازیکنان، مربیان و تیم‌های باشگاهی مختلف به قهرمانی رقیب‌شان می‌تواند درس خوبی برای فوتبال ایران باشد. به ۶ خرداد ۱۴۰۲ برمی‌گردیم. دورتموند و بایرن‌مونیخ تا هفته آخر برای قهرمانی می‌جنگند اما در نهایت این باوارایایی‌ها هستند که رقابت را به سود خود تمام می‌کنند. اما عکس‌العمل جالب ترزیچ، سرمربی جوان دورتموند به قهرمانی بایرن‌مونیخ: «قبل از همه چیز می‌خواهم به بایرن مونیخ تبریک بگویم. آنها به شرافتمندانه‌ترین شکل ممکن قهرمان شدند. تیمی که در پایان هفته سی و چهارم صدرنشین جدول باشد، فارغ از اینکه در هفته آخر چه اتفاقی افتاده یا در هفته‌های قبل جدول به چه شکل بوده، سزاوار قهرمانی است.» همه می‌دانند که در آلمان و بوندسلیگا تا چه حد همه چیز به سود بایرن است. آنها گاهی در نقل و انتقالات ستاره‌های دورتموند، لورکوزن و سایر مدعیان را می‌خرند، فقط به این دلیل که رقبا را تضعیف کنند. زمین و زمان به هم دوخته می‌شود تا بایرن قهرمان شود اما می‌بیند واکنش سرمربی جوان دورتموند را؟
۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳. آرسنال در رقابتی سنگین و فشرده با منچسترسیتی و برای کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر قافیه را به رقیب متمول خود واگذار می‌کند. فکر می‌کنید میکل آرتتا در کنفرانس مطبوعاتی چه صحبت‌هایی به زبان آورد؟ شاید باورتان نشود اما او اول از همه درباره سیتی و کار بزرگش حرف زد: «اول از همه به سیتی تبریک می‌گویم. کاری که آنها از دسامبر انجام داده‌اند، غیرقابل باور است. هر بازی‌ای که انجام دادیم در سطحی بود که تا به حال دیده‌اید اما باز هم برای قهرمانی کافی نبود.»
۵ خرداد همین امسال، یعنی تنها چند روز قبل فینال جام حذفی انگلیس برگزار شد. منچسترسیتی پر مهره می‌توانست منچستریونایتد را از پیش رو بردارد و بعد از لیگ برتر، جام حذفی را هم به ویترین افتخارات خود اضافه کند. یونایتد در شرایطی که کسی امیدی به پیروزی‌اش نداشت، مقابل سیتی به برتری رسید و قهرمان جام حذفی شد. اما واکنش جالب و رفتار محترمانه گواردیولا بعد از پایان بازی: «بازی را باختیم. به یونایتد تبریک می‌گویم. بازی فشرده‌ای بود. ممکن است در یک بازی خیلی چیزها اتفاق بیفتد. در پایان آنها ۲ گل زدند و ما نتوانستیم بیشتر گل بزنیم.»
در فوتبال ایران و میان هواداران، با توجه به افت تیم‌های محبوبی نظیر میلان، منچستریونایتد و یوونتوس، اغلب یا طرفدار رئال‌مادرید هستند یا بارسلونا. وقتی دربی این ۲ تیم برگزار می‌شود، هواداران فوتبال در ایران از چند روز قبل و تا چند روز بعد برای هم کری می‌خوانند و حسابی از خجالت هم در می‌آیند. دربی بارسلونا و رئال مادرید موسوم به الکلاسیکو حساس‌تر از شهرآورد تهران است. دو تیم دوست ندارند رقیب‌شان حتی در رقابت‌های لالیگای نوجوانان هم به قهرمانی برسد. با این حال بامداد یکشنبه و تنها دقایقی بعد از قهرمانی رئال‌مادرید در لیگ قهرمانان اروپا، باشگاه بارسلونا دست به کار شد و این پیام را در توئیتر خود برای رقیب دیرینه و سنتی نوشت: «تبریک به رئال مادرید برای دستیابی به کسب عنوان لیگ قهرمانان اروپا.»
در اینکه آنجا شرایط چطور پیش می‌رود و اینجا چه اتفاقات پشت پرده‌ای رخ می‌دهد، در جای خودش بحث‌های فراوانی وجود دارد اما اینها نمونه‌هایی بود از رفتار محترمانه بعد از پیروزی رقیب. شکی نیست که استقلال از اشتباهات داوری متضرر شد و جواد نکونام هم دست کمی از یک قهرمان نداشت اما اگر سیاست احترام به قهرمانی تیم رقیب و اعتراض به سبکی دیگر در دستور کار قرار می‌گرفت، الان نه کسی از سرمربی استقلال انتقاد می‌کرد و نه هواداری آزرده‌خاطر می‌شد. نکونام در مربیگری نشان داده آینده‌دار است، فقط می‌ماند همین واکنش‌های گاه و بیگاه که اگر اسیر آنها نشود، قطعاً تا سال‌های سال می‌تواند موفقیت را تجربه کند و البته از حالا هم محبوبتر شود. هم میان هواداران خودی و هم سکوهای رقیب.
