3 ژوئن 1997، اخترشناسان اعلام کردند که عرض فیزیکی یک توده گازی را که درحال چرخش در یک سیاهچاله است اندازه‌گیری کرده‌اند. این اولین‌باری بود که اندازه‌گیری‌هایی از این دست انجام می‌شد. داده‌ها از نتایج جمع‌آوری‌شده در طول سال‌های متمادی توسط ماهواره کاوشگر فرابنفش بین‌المللی (IUE) استفاده می‌کردند.
کاوشگر فرابنفش بین‌المللی (IUE) با هدف بررسی نور فرابنفش ساطع‌شده از ستارگان و دیگر اجرام درخشان در کیهان به مدار زمین پرتاب شد. در طول دهه اول شروع کار کاوشگر، بیش از 1500 مقاله علمی بررسی‌شده براساس داده‌های آن منتشر شد.
این کاوشگر رصدخانه اخترشناسی، پروژه‌ای مشترک بین ناسا، بریتانیا، شورای پژوهش علم و مهندسی و آژانس فضایی اروپا بود.
برای سال‌ها، نظریه‌پردازان فرض کرده بودند که گرانش، ماده را به یک دیسک مسطح (دیسک برافزایشی) شبیه به صفحه گرام موسیقی با حفره‌ای در وسط تبدیل می‌کند.
اما IUE نشان داد که در کهکشان 3C390.3 و در طول موج‌های فرابنفش، جرم گازی درحال دوران اطراف سیاهچاله است و عرض آن یک پنجم سال نوری است. با این اندازه‌گیری، دیسک برافزایشی دیگر حدس و گمان نبود و به حقیقت تبدیل شد.
با وجود اینکه مأموریت کاوشگر فرابنفش بین‌المللی برای سه سال برنامه‌ریزی شده بود، بیش از ۱۸ سال به‌طول انجامید تا اینکه کاهش بودجه منجر به از کارافتادن آن شد.
