خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - فاطمه میری‌طایفه‌فرد *: یاد گرفته‌ایم، امام حسین (علیه‌السلام) یادمان داده است، درست وسط صحرای کربلا در لحظه لحظه ریختن خون شهدا. یاد گرفته‌ایم که پیروزی ظاهری دارد و باطنی.
یاد گرفته‌ایم، پیروزی گاه خون می‌خواهد گاه آبرو می‌طلبد و گاه عین شکست و سرکوب جلوه می‌کند، اما! پیروزی کار خودش را می‌کند، در هر رختی که به تن کند و با هر وجدانی که بیدار می‌کند.
پیروزی گاه از پشت بام فیضیه بر زمین می‌افتد، گاه تبعید می‌شود و گاهی شهید.
پیروزی کار خودش را می‌کند؛ اگر حق باشد، حتی اگر طفل شش ماهه سیراب نشود، اگر آغوش مادر خالی بماند اما صدا برمی‌آید از حنجره بریده، از کاخ یزید بی‌پرده و حفاظ، از زبان اهلش، از زبان زینت پدر، زینب.
خدا وعده حق داده که خون بر شمشیر پیروز است. چه خون امیر در حمام فین باشد، چه خون طلبه، ریخته‌شده در کف دارالشفا.
این خاصیت پیروزی است و این وعده خداست، که مبارزه معبر می‌گشاید به سوی آینده، آینده‌ای که همیشه ما را می‌ترساندند، از شرقش، از غربش. اما امام قدمی پس نکشید و ایستاد. نایبش هم ایستاده، محکم و مقتدر.
امام هم نگفت «حال که همه علیه ما هم‌دست‌اند، پس عقب بنشینیم.» نگفت «به تنهایی با آمریکا می‌شود مبارزه کرد؛ اما آمریکا و شوروی را چه‌طور از عهده برآییم؟» چون آن زمان که دنیا دو قطبی بود، هر دو قطب، علیه ما اتحاد و اتفاق و هم‌دستی داشتند. امام استقامت ورزید؛ عقب‌نشینی نکرد و از حرف و شعار و راهش برنگشت. این استقامت حسینی است. شبیه ایستادگی‌های امام حسین (علیه‌السلام) در مقیاس و در قالب‌های امروز است.
امام حسرت یک جمله مأیوس کننده را به دل شرق و غرب عالم گذاشت. چه در ۱۵ خرداد و چه بعد از انقلاب ایران.
حرکت قشر بیدار و مذهبی در واقعه فیضیه دست چدنی رژیم پهلوی را از دستکش مخملی خود بیرون آورد و چهره واقعی دین ستیزی و وابستگی پهلوی را عیان کرد. این قیام پرده ظاهرالصلاحی این حکومت را کنار کشید. ظاهری که محمدرضا بعد از کودتا علیه پدرش، همیشه آن را حفظ می‌کرد و در میانه‌ای از عوام فریبی به هدف خود نزدیک می‌شد. این واقعه برای عمال پهلوی نیز حائز اهمیت بود، شکی مقدس درون آنان رخنه کرد و همین شک روزنه‌ای به سود بیداری و آگاهی شد. این قیام، در این مکان و در آن برهه تاریخی، معادلات دوستان و دشمنان را تغییر داد.
این خون مقدس در مکانی مقدس، مقدمه و سرچشمه قیام‌هایی برگرفته از دل مردم ایران شد و تا به امروز رسید.
امروز به حرمت همان خون‌ها که بر شمشیر پیروز بوده و هست. دنیا به خود می‌پیچد و به سمت حق متمایل می‌شود، جوانان آمریکا حرکت خودجوش به سمت حقیقت شیرین اسلام راه می‌جویند.
نامه رهبری اما سخن از همین حقیقت دارد. امروز روز آگاهی است روز امتداد فریادهای بام فیضیه است. امروز دنیا از همین تفکر مشق مبارزه می‌کند، امروز دنیا به احترام همین خون‌ها خون می‌دهد برای انسانیت به زنجیر شده حاکمان. حاکمان غرب و شرق، همان که روزی ما را از آن می‌ترساندند. روزی همین صدا، از حلقوم مظلومان حجاز هم شنیده می‌شود خیلی دور نیست که خانه خدا از دست بندگان شیطان رها شود و به دست بندگان خدا فتح شود.
امروز برگی از تاریخ ورق می‌خورد که تفکر نیمه خرداد، در خرداد ۱۴۰۳ به گوش احرار عالم می‌رسد.
ما جای درست تاریخ ایستاده‌ایم. از همان اول، از پانزده خرداد سال ۱۳۴۲ و تا همین حالا در سی مه ۲۰۲۴.
* نویسنده و مدرس
