«حسین مسرت» در گفتوگو با ایسنا یکی از فرهیختگان و نیک‌نامان یزد که علاقه وافری به کتاب و ترویج کتاب خوانی داشت را فردی به نام «عباس آقا مسرت» خواند و درباره‌اش، گفت: عباس در سال ۱۲۸۹ شمسی در کوی دو منار شهر یزد و در درون خانواده‌ای فرهنگ دوست پا به دنیا گذاشت.
وی افزود: پدرش «آقا علی» از همان آغاز نوجوانی، عباس را برای فروش پارچه به حومه یزد می‌فرستاد و بر این باور بود که پسرش از همان نوجوانی باید روی پای خودش بایستد و بدین ترتیب عباس، روزها به مدرسه می‌رفت و عصرها به کار پارچه فروشی می‌پرداخت.
مسرت با اشاره به دوران تحصیل عباس که در آن دوران باید با خواندن کتاب‌های نصاب الصبیان، دیوان حافظ و گلستان و بوستان سعدی سپری می‌شد، افزود: او دوران سربازی را در کرمان و به دلیل داشتن سواد و خطی خوش به عنوان منشی گردان گذراند و در بازگشت با اندوخته‌ی مالی خود از پارچه فروشی و به تدریج، هفت باب دکان زیر بازارچۀ دو منار خرید.
وی ادامه داد: عباس آقا مسرت که تا قبل از الزامی شدن نام خانوادگی به «عباس آقا عطار» معروف بود، سالها در یکی از همین دکانها به حرفه خواربارفروشی و عطاری مشغول بود.
وی پس از فراگیری دانش به کتاب و مطالعه، علاقه فراوانی پیدا کرد لذا یکی از اتاق‌های بزرگ سه دری خانه پدری‌اش را به کتابخانه شخصی‌اش اختصاص داد که حدود دو هزار جلد کتاب را در خود جای می‌داد.
این فعال فرهنگی استان با بیان این که با توجه به دشواری‌های تهیه کتاب در آن روزگار و کمبود کتاب، گردآوری این تعداد کتاب همتی بزرگ می‌طلبید، گفت: در آن سالها، دوستداران کتاب به در خانه وی آمده و از او کتاب به امانت می‌گرفتند.
وی افزود: عباس آقا مسرت همچنین سالها در کنار دکّان عطاری خود در زیر بازارچه دو منار در خیابان سید گلسرخ کنونی، کتابخانه‌ای کوچک داشت و کتاب به امانت می‌داد.
به گفته مسرت، وی همچنین طبعی شاعرانه داشت و با تخلص «مسرّت» شعر می سرود و با سخنوران خوب انجمن ادبی تازه تاسیس یزد در آن دوران معاشرت داشت.
وی ادامه داد: او بر دانش سیاق و سیاق نویسی کاملاً مسلط بود، خطی زیبا به ویژه در خط شکسته داشت و علاوه بر مبارزه با بهائیت در یزد و کرمان، در امور خیر و عام المنفعه مشارکت فراوانی داشت.
مسرت خاطرنشان کرد: عباس از سال ۱۳۱۹ تا ۱۳۲۲ با توجه به برخورداری از سواد و خط خوش و با اصرار فراوان شخصی به نام «سیّد محمّد آقا آیت‌اللهی» سردفتر شماره ۸ یزد به عنوان منشی دفترخانه فعالیت کرد و در این مدت به واسطه هوش و حافظه خوب، پیشرفت خوبی از خود نشان داد به طوری که خواستاران زیادی نیز پیدا کرد.
این پژوهشگر فرهنگ عامه یزد با اشاره به پیشنهاد کار چندین دفترخانه به عباس آقا و ادامه فعالیتش در دفترخانه‌های مختلف تا سال ۱۳۳۰، عنوان کرد: او پس از شرکت در دوره و امتحان سردفتری، با فروش دکان‌هایش در بازارچه دو منار، دفترخانه‌اش را در کوی سر دو راه یزد دایر و نخستین سند به سردفتری خود را در تاریخ ۱۳۳۲/۸/۹ ثبت کرد.
وی با بیان این که بعدها و در سال ۱۳۳۵، دفترخانه‌اش را به خیابان فرخی یزدی آورد و تا پایان عمر در همان جا بود، گفت: عباس حکم ابلاغ سردفتری ازدواج یزد را در سال ۱۳۴۱ توسّط وزیر دادگستری وقت دریافت و از اردیبهشت ۱۳۴۲ کار خود را آغاز کرد ولی در عقد پیوند ازدواج از افراد کم درآمد یا بی درآمد، نه تنها هیچ پولی نمی‌گرفت بلکه به آن‌ها کمک هم می‌کرد.
مسرت تصریح کرد: به سبب این که کمترین نرخ را در دفترخانه‌های یزد می‌گرفت و رعایت مردم بی چیز را می‌کرد که به ناچار باید اسناد خود را در دفتر اسناد رسمی ثبت کنند، دفترخانه‌اش یکی از شلوغ‌ترین دفترخانه‌های یزد بود به طوری که گاه می‌شد که جایی برای نشستن نبود.
وی با اشاره به دو ازدواج عباس آقا مسرت، گفت: از او چهار پسر و دو دختر از همسرانش به یادگار مانده است.
مسرت در پایان خاطرنشان کرد: او که به گفته خودش زندگی در چهار دوره شامل احمدشاه قاجار، رضا شاه پهلوی، محمّدرضا شاه پهلوی و امام خمینی(ره) را دیده بود، سرانجام صبح روز چهارشنبه ۲۹ آبان ۱۳۵۹ در سن ۷۰ سالگی بر اثر سکته مغزی دار فانی را وداع گفت و بنا بر وصیتش در آستان مقدس امامزاده سید جعفر محمد(ع) یزد به خاک سپرده شد.
انتهای پیام
