اگر والدین مقید و حساسی در زمینه تربیت فرزندمان باشیم و برای نصب بازی روی گوشی خود مقاومت کنیم، اما اصرار بچه‌ها ما را راضی می‌کند تا حداقل یک بازی روی گوشی ما نصب کنند و در زمان مشخصی بازی رایانه‌ای انجام دهند. این در حالی است که به گواه کارشناسان انجام بازی‌های رایانه‌ای تنها ۱۰ درصد به نفع فرزندان است.
مریم خیری، روانشناس و مدرس دوره‌های فرزندپروری در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص ضرورت توجه والدین به استفاده کودکان از بازی‌های رایانه‌ای اظهارکرد: قرار گرفتن در دنیای تکنولوژی، مشغله والدین و در دسترس نبودن آن‌ها باعث می‌شود کودکان بیشتر به ابزارهایی مانند گوشی، تلویزیون و... روی بیاورند، در نتیجه بازی‌های یارانه‌ای جای خود را به بازی‌های فیزیکی و جستوخیزهای معمول کودکان داده است.
وی با بیان اینکه زندگی آپارتمانی دلیل دیگر روی آوردن فرزندان به بازی‌های رایانه‌ای است، عنوان کرد: در شرایطی که بچه‌ها کمتر می‌توانند با همسالان خود در فضای کوچک و محیط آپارتمانی وقت‌گذرانی کنند، به سراغ بازی‌های سیستمی می‌روند.
خیری بیان کرد: بچه‌ها می‌خواهند به همسالان خود نشان دهند که می‌توانند از گوشی و لپ‌تاپ و تبلت استفاده کنند، بنابراین به سراغ بازی‌های رایانه‌ای می‌روند. کاهش ارتباط والدین و فرزندان و وقت گذراندن مناسب و به اندازه با آنان، همچنین الگوبرداری از همسالان و بزرگترها دلایل استفاده بیش از اندازه کودکان و نوجوانان از گوشی و انجام بازی‌های رایانه‌ای است.
این روانشناس و مدرس دوره‌های فرزندپروری با اشاره به عوارض استفاده بی‌رویه بازی‌های کامپیوتری برای کودکان تصریح کرد: در انجام طولانی‌مدت و بدون مدیریت بازی‌های کامپیوتری، علاوه بر اینکه با عوارض جسمی مانند تغییر شکل استخوانی در آنان مواجه هستیم، آسیب‌های رفتاری از جمله پرخاشگری، خستگی در تحصیل و آموزش، اختلال در خواب، پایین آمدن تمرکز، منزوی و گوشه‌گیری نیز در فرزندان مشاهده می‌شود.
وی افزود: گاهی اختلال در خوردن، چاقی، مشکلات بینایی و... و در درازمدت در بعضی بازی‌ها از قبیل بازی‌های خشن، بالا رفتن سطح استرس و اضطراب و ایجاد ترس، شب‌ادراری و کابوس شبانه یا ترس از تنهایی و... در کودکان وابسته به این بازی‌ها دیده می‌شود، بنابراین باید در انتخاب بازی کودکان دقت لازم داشت.
خیری با تأکید بر لزوم در نظر گرفتن جایگزین‌هایی برای بازی‌های رایانه‌ای گفت: بهتر است والدین فعالیت‌های ورزشی یا هنری را جایگزین بازی‌های رایانه‌ای کنند، در امور مهم، وقت بیشتری برای ارتباط با کودک و نوجوان خود بگذارند و از بازی‌های هیجانی در خانه استفاده کنند. برپایی دورهمی‌هایی با خانواده و وقت‌گذرانی‌های جذاب فرزندان با خانواده که مورد علاقه کودکان و نوجوان باشد نیز مورد تاکید است.
این روانشناس و مدرس دوره‌های فرزندپروری خاطرنشان کرد: کودک و نوجوان حتما باید با همسالان خود وقت بگذراند. هرچه بیشترکودک با همسالان بازی کند، کمتر به سمت فضای مجازی و بازی‌های سیستمی پیش می‌رود. در مجموع انجام فعالیت‌های هنری، ورزشی، وقت‌گذرانی با همسالان، انجام فعالیت‌های خانوادگی مانند طبیعت‌گردی و رفت‌وآمدهای خویشاوندی، بازی‌های هیجانی یا مورد علاقه فرزندان و هدایت کودکان و نوجوانان در یک توانمندی مورد علاقه، می‌تواند جایگزین مناسبی برای بازی‌های رایانه‌ای باشد.
وی ادامه داد: از بازی‌های محلی و سنتی نیز می‌توان برای سرگرم شدن کودکان استفاده کرد. گل‌بازی، شن‌بازی، آب‌بازی و بازی‌های فعالیتی و هیجانی برای کودکان بسیار مناسب هستند. آماده کردن محیطی امن برای فرزندان، ایجاد ارتباط صمیمانه و دوستانه والدین در کنار اقتدار و وقت گذاشتن برای کودکان و نوجوانان، هدایت فرزند در مسیر توانمندی مورد علاقه وی، فراهم کردن فرصت برای تفریحات سالم دیگر و انجام بازی‌های هیجانی از سوی والدین می‌تواند کمک‌کننده باشد.
خیری با تأکید بر انتخاب بازی‌های مناسب سن کودک، پرهیز از استفاده کودکان از بازی‌های خشن و برنامه‌ریزی برای استفاده بچه‌ها از بازی‌ها و مدیریت آن با مهربانی و اقتدار از سوی والدین عنوان کرد: رها نکردن فرزند و یا بی‌توجه نشدن در این زمانه پرهیاهو ضروری است. گاه سرگرم شدن والدین به امور روزمره و امروز و فردای زندگی و سعی و تلاش برای پیشرفت، آن‌ها را از مسیر و هدف اصلی زندگی بازمی‌دارد، فرزندان گاهی به گوشه رینگ این زندگی سرسختانه و جنگجویانه هدایت شده و از یاد برده می‌شوند، هرچند این والدین اذعان دارند که ما همه تلاش خود را برای این فرزندان انجام داده‌ایم.
این روانشناس و مدرس دوره‌های فرزندپروری اضافه کرد: والدین با رها کردن و عدم نظارت بر کارهای فرزندان و عدم همراهی و وقت گذاشتن درست و صحیح برای آنان وارد مقوله علاقه مشروط، بی‌توجهی به آرزوها، اهداف، خواسته‌ها، علائق و سلایق فرزندان شده و اینجاست که آن‌ها به معنای واقعی کلمه، رها شده و غرق فضای مجازی و... می‌شوند.
وی بیان کرد: زمان استفاده از گوشی و انجام بازی‌های سیستمی بسته به گروه سنی فرزندان متفاوت بوده، اما برای کودکان خردسال بهتر است بیشتر از یک ساعت نباشد و برای گروه کودکان مدرسه و نوجوان نیز بسته به شرایط تحصیلی و اوقات فراغت آن‌ها باید توسط خانواده برنامه‌ریزی و مدیریت شود اما برای این گروه نیز ۲ تا ۳ ساعت کفایت می‌کند، فرزندان نباید تمام وقت خود را با گوشی بگذرانند.
خیری گفت: برای مدیریت بازی‌های رایانه‌ای فرزندان، برای نوجوان ۱۱ ساله به بالا می‌توان از قرارداد استفاده کرد، به طوری که در ابتدای تحویل دادن گوشی قید شود تنها چند ساعت می‌توانند استفاده کنند، البته زمان استفاده برای نوجوان باید با مشورت او باشد اما برای کودکان، والدین می‌توانند تعیین کنند. هرچند برای کودک نیز باید به نظر کودک توجه کرد، اما ترجیحا نباید استفاده تمام زمان گوشی پشت سرهم باشد، به طور مثال ۲ تا نیم ساعت یا ۲ تا یک ساعت بسته به کل زمانی که در نظر گرفته‌اند، کافی است.
این روانشناس و مدرس دوره‌های فرزندپروری افزود: برای اینکه کودک یا نوجوان به این قانون و قرارداد پایبند باشد، والدین باید نظارت داشته باشند، گوشی را در ساعت مشخص تحویل دهند و در ساعت مشخص با مهربانی و اقتدار تحویل بگیرند. والدین حتما در نظر داشته باشند زمانی که گوشی را از فرزندشان می‌گیرند، یک فعالیت سرگرم‌کننده، جذاب و مورد علاقه و تفریح سالم به جای آن برای برنامه‌ریزی کنند و ترجیحا خودشان هم همراه باشند یا همراهی همسالان، دوستان، اقوام و یا همکلاسی را در فعالیت هنری و ورزشی داشته باشند.
انتهای پیام
