به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، توجه به کار آفرینی، محیط زیست و سوغات محلی مناطق مختلف ایران از دیگر موضوعات این برنامه است.
آقای محمد مقنی باشی، تهیه کننده و کارگردان برنامه بیا بریم سفر با حضور در استودیو شبکه خبر در خصوص نوع آوری این برنامه گفت: من حدود ۱۷ سال از سال ۸۶ تا کنون در برنامه‌های مختلف سیما ایرانگردی می‌کنم، برنامه‌هایی نظیر «عصرخانواده» «تصویر زندگی» «روز از نو» «صبح بخیر ایران» جاذبه‌های تاریخی و دیدنی و گردشگری و آداب و رسوم مردم را به تصویر می‌کشیدم بعد به صورت مستقل در برنامه‌های سفرنامه شبکه دو و بعد از آن هم «بیا بریم سفر» در شبکه سه سیما در سال ۹۳ و همسفر شبکه مستند سیما هشت سال برنامه‌های ایرانگردی را تجربه کردم و الان چیزی حدود ۱۲۰ قسمت از برنامه در شبکه آموزش سیما به نام «بیا بریم سفر» را دارم.
تجربه‌ای که در ایرانگردی کسب کردم معرفی یک شهر توسط بومیان آن شهر؛ من به عنوان سفیر گردشگری نمی‌توانم راوی باشم، چون راوی اصلی داستان اهالی آن شهر هستند و معتقدم که یک شهر یا یک روستا را در یک قسمت نمی‌توان معرفی کرد، ما هر قسمت را به یک موضوع اختصاص می‌دهیم یک روز به کشاورزی می‌پردازیم، یک روز به محیط زیست و روز دیگر به صنایع دستی و روز بعد به غذا‌های محلی و بومگردی و کار آفرینی می‌پردازیم یعنی تمامی زوایای آن شهر یا روستا را معرفی می‌کنیم.
تهیه کننده برنامه بیا بریم سفر ادامه داد: معماری کشور ما ایران یا غذا‌های محلی که وارد آن شهر یا روستا می‌شویم، آن روستا را به آن نام می‌شناسیم، ما روستای عسل ایران را «اشم» در مهردشت نجف آباد معرفی کردیم، روستای پیاز ایران را در «رحمت اباد»، روستای پنیر ایران «لیقوان» در آذربایجان شرق معرفی کردیم و نام هر جای ایران به نام صنعت آن شناخته می‌شود، متاسفانه خیلی از برند‌هایی که در شهر‌ها هستند به علت این که بخواهند خودشان را یک جایی ارائه دهند به نام شهر و دیار دیگری ارائه می‌دهند و من در این برنامه این را می‌گویم که محصولات خود را به نام خودتان ارائه دهید؛ اگر در منطقه خود زعفران کشت می‌کنید، به نام زعفران قائنات معرفی نکنید یا پسته کاری در نقاط ایران داریم و پسته‌های خوبی هم داریم ولی متاسفانه بعضی از مناطق ترجیح می‌دهند که پسته منطقه خود را به نام پسته رفسنجان معرفی کنند.
مقنی باشی ادامه داد: من در روستایی به نام «حسین آباد» مهردشت یکی از آیین‌هایی که داشت به نام «شیر انبوخ» در حال منسوخ شدن بود، (اهالی روستا که گوسفندان کمی دارند شیر‌ها را جمع می‌کنند و در خانه یک نفر به امانت می‌گذارند و در آنجا شیر انباشته می‌شود و در دفترچه‌ای یادداشت می‌کنند و هر ۱۰ روز یک بار نوبت یک نفر بود که شیر بیشتری نصیبش شود) و ما آمدیم و مستند آن را کار کردیم و الان هم هست، من معتقدم که هر جایی که انسان زندگی کند، قطعا آنجا جاذبه‌هایی دارد.
وی در خصوص تفاوت این برنامه با سایر برنامه‌هایی نظیر ایرانگرد گفت: من هرشب برنامه دارم، زمان ضبط تا پخش برنامه حداکثر ۱۰ روز است، یعنی برنامه‌ای که الان مشاهده می‌کنید تازگی و طراوت خودش را دارد و الان می‌توانید تصمیم بگیرید که آن شهر و دیار و یا آن روستا را ببینید، ما یک گروه چهار نفره هستیم که با هم سفر می‌کنیم و این برنامه را ضبط و پخش می‌کنیم و تفاوت آن این است که چیزی که روایت می‌شود، یک روایت کاملا واقعی است و شما آن را به صورت ملموس می‌بینید من در برنامه «ایرانگرد» خیلی از جا‌هایی که معرفی شد، رفتم و آنقدر صعب العبور نبوده ولی جوری نمایش داده می‌شود که گویی کسی نمی‌تواند آنجا را ببیند و من همیشه به آن انتقاد داشتم، ضمن این که حدود ۵ هزار قسمت ایرانگردی و مستند سازی تهیه کردم، امید داشتم که شبکه‌های دیگر هم این برنامه‌ها را (همسفر، بیا بریم سفر و.) پوشش دهند و مردم را آگاه کنند و ایران رابه مردم ایران بشناسانند.
خیلی از مردم فکر می‌کنند ایرانگردی هزینه زیادی دارد ما در برنامه خودمان هزینه سفر ارزان را معرفی می‌کنیم، در بومگردی‌ها اقامت ارزان را تجربه کنید سفر ارزان را تجربه کنید. تهیه کننده بیابریم سفر گفت: ما جا‌هایی داریم که حتی ضرب المثل هم هست ولی مردم از وجود آن بی خبر هستند، مثلا «جهنم دره» که جهنم دره یک نقطه‌ای از ایران است در خوی و دره‌ای فوق العاده زیبا و دیدنی ولی چون راه صعب العبوری برای رسیدن به ته دره دارد به آن جهنم دره می‌گویند یا روستایی به نام «درک» با میوه‌های استوایی بسیار خوشمزه در زرآباد استان سیستان و بلوچستان و فوق العاده زیبا و دیدنی است که برخی از مردم از وجود آن بی خبر بودند.
وی در پایان در خصوص دشواری‌های تولید چنین برنامه‌هایی گفت: عدم همکاری برخی سازمان‌ها و نهاد‌ها از جمله دشواری‌های کار ما است.
