به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محمدباقر قالیباف، کاندیدای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در دومین برنامه تبلیغاتی اش، امشب به برنامه «گفتگوی ویژه» آمد.
وی اظهارات را با سوالی درباره برنامه هفتم توسعه آغاز کرد و گفت: برنامه ششم توسعه در دو سال فعالیت دولت سیزدهم تمدید شد و زمان بررسی تنظیم لایحه برنامه هفتم هماهنگی خوبی بین مجلس یازدهم و دولت سیزدهم برقرار بود و تلاش کردیم کاستیهای گذشته را نداشته باشد.
وی گفت: برنامه هفتم ویژگی های منحصر به فردی دارد؛ یکی از سیاستهای مهم در آن توجه به خانواده و خانوارها و توجه به مسائل اقتصادی به صورت سیستمی بوده است. مخاطب برنامه هفتم توسعه خانواده است.
اهم اظهارات قالیباف را بخوانید؛
*موضوع گرانی فشار زیادی به سطوح مختلف آورده که ریشه در کسری بودجه، ناترازی های پولی و بانکی دارد و این برنامه در راستای این موارد تنظیم شده است.
*ما با نگاهی مسئلهمحور به برنامه هفتم توسعه کشور نگاه کردیم، برخی هرچه آرزو دارند در برنامه مینویسند ما در برنامۀ هفتم توسعه بهجای آرزومحوری، مسئلهمحوری را مبنای کار قرار دادیم. ما قانونی نوشتیم که قابلیت اجرا داشته باشد.
*{ درباره تمایز برنامه هفتم توسعه با دیگر برنامهها}: به جز مسئلهمحوری، به این توجه کردیم که قانون روشن و مشخص باشد و قابلیت اجرایی داشته باشد، همچنین برنامه اجرا شود که ما با دولت سیزدهم در رفت و برگشتها همراه بودیم. با دو سالی که برنامه ششم تمدید شد، ابتدای این برنامه، آغاز دولت و مجلس جدید است که این سند همزمان اجرا میشود و بودجه سال ۱۴۰۳، با توجه به برنامه هفتم تنظیم شد.
*وقتی ما قانون را مینویسیم باید به دو موضوع دقت کنیم؛ یک قانون مشخص و دقیق باشد و دو قانون قابلیت اجرایی داشته باشد.
*رشد اقتصادی و توجه به سرمایهگذاری، سیاستهای ارزی، سیاستهای پولی و بانکی اشتغال از نکات مهم برنامه هفتم توسعه بود.
*برنامههای توسعه دیگر ۳۰ درصد و کمتر از ۳۰ درصد اجرا شدند ولی ما توجه کردیم که برنامه هفتم قابل اجرا و کنترل پذیر باشد. نهادی هم شامل معاون اول رئیسجمهور و جمعی از نمایندگان مجلس، نظارت میکنند و برگشتپذیر و خودتنظیمگر است تا ایرادات در بودجه سال تجدیدنظر شود.
*در دهه ۹۰ نقدینگی ۲۶ برابر شد اما رشد اقتصادی کمتر از یک درصد بود و دولت معتقد بود اصلا برنامه توسعه نباید در مجلس تصویب و بررسی شود.
*من با برنامه هفتم توسعه زندگی کردم، قریب به ۱۲۰ ساعت در صحن مجلس و در صدها جلسه بررسی شده است.
*یکی از دلایلی که من احساس کردم که باید برای ریاستجمهوری بیایم اجرای برنامۀ هفتم توسعه بود. من با این برنامه زندگی کردهام. هر دولتی سرکار بیاید باید این برنامه را اجرا کند. یکی از نگرانیهای من اجرای درست این برنامه بود.
*بودجه و برنامه توسعه برای دولت نیست، برای زندگی مردم است پس باید تغییری در زندگی و معیشت مردم و رشد و توسعه کشور ایجاد کند. خانوادهها باید طبق آن برنامهریزی کنند و اگر مردم به ما اعتماد کردند پایان برنامه، ثبات اقتصادی خواهیم داشت.
*باید برای رشد اقتصادی به بهرهوری و سرمایهگذاری توجه کرد. بهرهوری مهمتر است، چون در آن فرصتهایی برای سرمایهگذاری داریم و در قانون ۱۱۱ برنامه بر بهرهوری متمرکز است، باید رویکردهای علمی و مدیریتی در این باره داشته باشیم.
*نقش ملی و استانی را هم مشخص کردیم، مزیتهای نسبی و تمرکززدایی را تعیین کردیم و اختیارات را به استانها بیشتر اختصاص دادیم و بین ماهای تولیگری و تصدیگری تفکیک دادیم.
*برخی کشورها رشد اقتصادی ۹ درصد داشتند که نصفی از آن را از بهرهوری بردند، انگیزش نیروها در بخش دولتی و رفتار و فرهنگ کاری بسیار اهمیت دارد. در بسیاری بخشهای دولتی دو شهروند کار میکنند که تحصیلات و تخصص بیشتری دارد اما دریافتی کمتر دارد و امنیت شغلی هم ندارد، فرد دیگری که رسمی شده آنطور انگیزه ندارد که ما برای این موضوع چارهاندیشی کردیم.
*سهم دولت در ایرانخودرو ۷ درصد است اما ۱۰۰ درصد در قیمتگذاری و تصمیمسازیها دخالت میکند و باید رانت و هزینه آنجا را دهد. حتی هیئتمدیره و مدیرعامل عوض میکند.
بخش خصوصی، تولیدکننده، دولت و مردم هم از وضعیت ناراضی هستند.
*نزدیک به ۵۰ درصد انرژی کشور قبل از اینکه وارد چرخه مصرف شود، هدر میرود، بخشی در نیروگاهها هدر میرود، بخشی در گازهای مشعل میسوزد، بخشی از قاچاق میشود. این مشکل در دیگر بخشها هم وجود دارد.
*وقتی حرف از بهرهوری میزنیم، بخشی چابکی دولت است، بخشی اصلاح این روندهاست. قبلا سهم دولت از معادن ۶ و ۷ همت بوده، ولی الان حدود ۴۰ همت درحالی که همین مقدار سوبسیت به آنها داده میشود.
این خبر درحال تکمیل است...
2727
2727