ورزش مدیا: پرونده فساد در مس رفسنجان، هر لحظه ابعاد جدیدتری پیدا می‌کند. سلسله مطالبی که اخیرا از سوی عادل فردوسی‌پور و رضا جاودانی، عضو کمیته انضباطی افشا شده، به معنای واقعی کلمه حیرت‌انگیز است. لیست بلند بالایی از همه جور کثافت‌کاری به چشم می‌خورد؛ از رشوه دادن به مسوول کمیته داوران و سازمان لیگ تا تطمیع رسانه‌های بی‌حیثیت و قلم به مزد، از بذل و بخشش سکه و دلار و آپارتمان تا پر کردن جیب رمال و جادوگر و جا جور کن! کلکسیون رذالت، مجموعه‌ای کمیاب از پلیدی و پلشتی، آنچه شیطان را هم تسلیم می‌کند.
البته که این فقط سر کوه یخ است. داستان فساد در فوتبال احتمالا به یک تیم و دو تیم منحصر نمی‌شود و چه بسا پای برخی از آنان که فریاد «آی دزد» سر داده‌اند هم گیر باشد. یک بار برای همیشه امیدواریم سیستم برای نشان دادن سلامت و صلابت خودش هم که شده تا ته این خط را برود و با بررسی حساب بانکی تک‌تک متهمان و نزدیکان آنها، یک درس عبرت‌آموز به خاطیان بدهد. در این میان اما یک نکته شگفت‌آور دیگر هم هست؛ این که باشگاهی مثل مس رفسنجان، این همه از جیب مردم ریخت و پاش کرده که به چه هدفی دست پیدا کند؟ اصلا این بهای هنگفت شرم‌آور، بابت کدام توفیق بزرگ تقبل شده است؟
مس از ابتدای لیگ بیستم در لیگ برتر حاضر بوده و در این چهار فصل به ترتیب رتبه‌های هشتم، ششم، پنجم و دهم را به دست آورده؛ نه قهرمان لیگ و حذفی شده، نه به آسیا رسیده و نه هیچ چیز دیگری. پرسش اینجاست که اگر همین هزینه‌ها صرف ارتقای فنی تیم و جذب بازیکن و مربی استاندارد و توانا می‌شد، آیا نتیجه بهتری به همراه نداشت؟ حتما همینطور است. منتها در آن صورت سفره ساکنان لجنزار خالی می‌ماند؛ کسانی که از کثافت ارتزاق می‌کنند و ریه‌های‌شان با هوای آلوده جان می‌گیرد. لابد باید باب این پرداخت‌های کلان نامشروع باز می‌شد تا عده‌ای لفت و لیس کنند و به آلاف و اولوفی برسند؛ از مدیران وقت باشگاه تا مجری و تهیه‌کننده رولکس‌بگیر. گندتان بزند با این ایده‌های شیطانی‌تان؛ شما که حاضرید میلیاردها تومان در جیب یکی مثل سهیل مهدی بریزید که ورزشگاه ناقص‌تان را تایید کند، اما همان پول را خرج تکمیل استادیوم یا تاسیس آکادمی برای استعدادهای بومی نمی‌کنید.
