به نقل از ویفروم، داده‌ها نشان می‌دهد مسافران پس از همه‌گیری همچنان به دنبال تجربیات منحصر بفردی هستند که ریشه در فرهنگ‌های محلی دارد و به‌طور فزاینده‌ای اولویت آنان به رویدادهای به یاد ماندنی در ورزش، موسیقی و جشنواره‌ها اختصاص دارد.
بخش جهانی سفر در حال تجربه بهبود قوی است و گردشگران به‌طور فزاینده‌ای هزینه بیشتری برای سفر در نظر می‌گیرند. علیرغم چشم‌انداز مثبت کلی، برخی از مقاصد با چالش‌هایی از جمله مسائل نیروی کار و مدیریت منابع در میان افزایش تعداد گردشگران و نگرانی‌های زیست محیطی مقابله می‌کنند.
هزینه‌های مصرف‌کننده برای سفر تا مارس ۲۰۲۴، همچنان قوی و ترافیک مسافران افزایش یافته است. با داشتن بازار کار قوی در سراسر جهان، گردشگران بار دیگر در جاده‌ها، هوا و دریاها حضور خواهند داشت و بودجه بیشتر مردم در سفر خرج خواهد شد.
تحلیل موسسه اقتصاد مسترکارت نشان می‌دهد که مسافران همچنین به دنبال فرصت‌هایی هستند که اقامت خود را طولانی‌تر کنند و اوقات فراغت را برای مدت طولانی‌تری در اولویت قرار دهند. برای ۱۲ ماه اول بین مارس ۲۰۱۹ و فوریه ۲۰۲۰، میانگین مدت اقامت یک سفر حدود چهار روز بود. از مارس ۲۰۲۴، میانگین طول یک سفر تفریحی به پنج روز نزدیکتر شده است که به معنای تقویت اقتصادی برای مقاصد و جوامع میزبان آنان است.
در حالی که چشم‌انداز کلی مسافران روشن به نظر می‌رسد، این مورد برای همه مقاصد صادق نیست. برخی از نقاط گردشگری و مناطق کمتر شناخته شده با چالش‌های فزاینده‌ای مواجه هستند. شاخص توسعه سفر و گردشگری مجمع جهانی اقتصاد (TTDI) در سال ۲۰۲۴، محدودیت‌های مداومی را که بخش جهانی سفر و گردشگری با آن مواجه است، از جمله کمبود سرمایه‌گذاری در نیروی کار ماهر و تاب‌آور و مسائل مربوط به مدیریت منابع را نشان می‌دهد.
این گزارش توصیه‌هایی به تصمیم‌گیرندگان سفر و گردشگری ارائه می‌دهد که چگونه این بخش می‌تواند نقش فعال‌تری در مقابله با چالش‌های اجتماعی در میان رفاه اجتماعی اقتصادی، صلح و تبادل فرهنگی داشته باشد. از آنجایی که این صنعت تقریباً یک دهم تولید ناخالص داخلی جهانی و اشتغال را به خود اختصاص می‌دهد، بخش‌های دولتی و خصوصی باید با یکدیگر همکاری کنند تا اطمینان حاصل شود که توسعه گردشگری آینده، در درجه اول و مهمتر از همه، فراگیر و پایدار است.
آموخته‌های حاصل از این پروژه برای تأثیرگذاری بر سیاست‌های آینده، سرمایه‌گذاری و تصمیمات توسعه محصول در سطوح ملی و جهانی به اشتراک گذاشته می‌شوند. با ترکیب منابع و قابلیت‌های بخش عمومی با تخصص فنی بخش خصوصی، تصمیم‌گیرندگان سفر و گردشگری می‌توانند سیاست‌ها و برنامه‌هایی را وضع کنند که رشد گردشگری را با حفاظت از محیط زیست متعادل و رویکردی متفاوت ارائه می‌کند که برای مقاصد منحصر بفرد کارایی دارد.
این زمان مهمی برای این بخش است و با تسریع همکاری بین دولت‌ها، سازمان‌های مدیریت مقصد و شرکت‌های فناوری، می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که مقاصد، جوامعی که به آنها قدرت می‌دهند و محیط‌هایی که در آنها زندگی می‌کنند، در قلب توسعه گردشگری آینده قرار دارند.
انتهای پیام
