به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، آخرین کاندیدایی که به میزگرد فرهنگی آمد، مسعود پزشکیان بود. محمد فاضلی جامعه‌شناس و سیدمحمد بهشتی رئیس اسبق سازمان میراث فرهنگی به عنوان مشاور پزشکیان را همراهی می کنند.
بعد از اظهارات پزشکیان و مشاورانش، حسین انتظامی، یکی از کارشناسان این میزگرد فرهنگی 5 سال از پزشکیان پرسید.
سوال اول انتظامی:
اگر رئیس جمهور شدید چه تدبیری برای متوقف کردن ماشین اخراج اساتید و اعاده حیثیت از اخراج شدگان خواهید داشت؟ در دلایل اخراج این اساتید دلایل اداری، آموزشی و پژوهشی عنوان می شود اما داریم کسانی که آنها با شرایط مشابه ماندگار شدند و نوعی تبعیض وجود دارد؟
پاسخ پزشکیان:
با هر اخراجی مخالفم، بعد اول انقلاب مسئول گزینش شدم، در دانشگاه یک کارمند و استاد را اخراج نکردم، من چه کاره ام؟ اگر جرم کرده دادگاه حکم بدهد اما من چه کاره ام که اگر با کسی مساله شخصی دارم او را اخراج کنم، اینها تسویه حساب های شخصی می کنند و تابع هوای نفس می شوند. چون تابع هوای نفس هستند رقیب را از میدان به در می کنند، چهارتا حرف هم می سازند، اگر کسی جرمی مرتکب شده باید در دادگاه ثابت شود اما در کمیته های انضباطی پرونده سازی می کنند.
من اگر قدرتی داشتم نه تنها استاد، بلکه هیچ دانشجویی را بخاطر اندیشیدن اجراخ نمی کردم. اجازه جابجایی و پرونده دار شدن دانشجو را نمی دادم. دانشجو که دیوانه نیست ،ممکن است سوالش خوشایند ما نباشد اما باید با او حرف بزنیم، صدایش کنیم و قانعش کنیم، سوال را از ذهن انسان که نمی شود پاک کرد. در نتیجه این رویکرد سیاستی است که تا حالا عمل کردم تا اینجا که آمده ام حق توبیخ به خودم نداده ام.
سوال دوم انتظامی:
پدیده ای رایج شده گردن نگیری. مدیران کاری می کنند یا مصاحبه می کنند و بعد زیرش می زنند، شما هم این خصلت را دارید؟ آیا فرهنگ عذرخواهی و جبران را دارید؟ اگر خطایی انجام شود. عذرخواهی می کنید و گردن می گیرید؟
پاسخ پزشکیان:
رئیس دانشگاه بودم وبا آمد و برخی مردم شهر ما فوت کردند، یکسری در بیمارستان فوت کردند، ما عذرخواهی کردیم و گفتیم مقصر ماییم چون وقتی کسی به بیمارستان می آید نباید بمیرد و اگر مرد یعنی ما رسیدگی نکردیم، از وزارتخانه به من گفتند تکذیب کن، گفتم تکذیب نمی کنم، من نمی توانم تقصیر خودم را گردن کسی بیندازم. مشکل این است که این همه مشکل ایجاد شده هیچ کسی گردن نمی گیرد، هیچ کس مشکلاتی که وجود دارد را گردن نمی‌گیرد، همه می گویند من نبودم پس کی بود؟ این گرفتاری ها برای مردم این گرانی، این فقر، این تورم، این رانت مقصر کیست؟
ما در پزشکی می گوییم عارضه را پیدا کن، هیچ جریانی بدون علت نیست، ممکن است من ندانسته کاری کنم ولی نباید تکرار شود و اگر مقصر هستم و قصوری صورت گرفته باید از مردم عذرخواهی کنم.
سوال سوم انتظامی:
حادثه ای در 48 ساعت گذشته اتفاق افتاد که نوعی فاجعه بود که تحت الشعاع دیگر اخبار قرار گرفت و آن آتش سوزی در بیمارستان رشت بود. با توجه به اینکه شما سابقه وزارت بهداشت دارید، نزد مردم تعبیر می شود که جان آدمیزاد ارزش ندارد، اگر رئیس جمهور بودید چه واکنشی نسبت به مقامات عالی رتبه ذی ربط نشان می دادید؟
پاسخ پزشکیان:
از مردم عزیز رشت و اتفاقی که آنجا افتاده باید عذرخواهی کنیم و به بازماندگانشان تسلیت عرض کنیم.علت در نبود استاندارد است، خیلی از چیزها را بدون استاندارد درست کردیم. اگر شاخص‌های استاندارد را رعایت کنیم، با پنج ریشتر زلزله نباید ساختمان بریزد. در ژاپن با هفت و هشت ریشتر اتفاقی نمی‌افتد. در مملکت مابا پنج ریشتر کلی انسان زیر آوار می‌مانند.
ما اگر درست به زیربناها می رسیدیم، اگر به روستاها درست می رسیدیم این اتفاقات بعد از 40 سال می افتاد؟ نمی افتاد. ما در ارائه خدمت، در ارائه سیاست گذاری و عمل به آنچه سیاستگذاری کردیم اشکال داریم.
من اول که آمدم، گفتم می خواهم سیاست های برنامه را اجرا کردند، به من خندیدند اما هر دولتی آمده باید اینکار را می کرد، همه هم می گویند برنامه داریم، اگر برنامه دارید چرا عمل نمی کنید؟ کسی نمی پرسد آن برنامه را چرا اجرا نکردی؟ از نو برنامه دیگر می نویسیم. وقتی یک برنامه یک سوم آن اجرا شده چرا از نو قانون و کتاب می نویسید، همان را به پایان برسانید. اگر برنامه نوشته می شود و عمل نمی شود چرا وقت تلف می کنیم؟ اگر سیاست کلی را اجرا می کردیم الان وضعیت کشور این نبود، قرار بود فقر نباشد، جهل نباشد، ما خوب باشیم، اما چه شد؟ ما مدیران و مسئولان مقصریم.
سوال چهارم انتظامی:
یکی از دلایل اینکه ما مرجعیت رسانه ای را از دست دادیم، سخت گیری ها نسبت به رسانه ها و از جایگاه سوت زنی، نظارت و کارویژه های خودش دور کرده ایم، مطابق قانون مطبوعات
صرفا مصوبا شورای عالی امنیت ملی لازم الاتباع است اما الان دستگاه های متعددی اینکار را انجام می دهند و رسانه ها منفعل و خنثی شده اند؟
پاسخ پزشکیان:
رسانه را نمی گذاریم حرف بزنیم چون گیر داریم و رسانه بازش می کند، چون نمی خواهند کسی بفهمد خوردند و بردند، اگر رسانه آزاد باشد و حرف بزند منِ تاجر، منِ بازنشسته، منِ مدیر راحت نمی توانم پول ها را گم و گور کنم و کسی نفهمد اگر هم گم شد رسانه باید اعلام کند و یقه من را بگیرد. یا حق انسانی را ضایع می کنم.
این خبر درحال تکمیل است...
2727
