تقریبا تمامی صنایع دنیا از پنجاه سال پیش تا به امروز پیشرفت‌هایی باورنکردنی داشته و به دستاوردهایی رسیده‌اند تا یک قرن پیش آرزوهای محال به شمار می‌رفتند. بهترین مثال‌ها در این خصوص، صنعت اتومبیل‌سازی (البته نه در کشور ما) و رایانه‌ها هستند که هر سال نسبت به سال قبل گام‌های رو به جلوی بزرگی برمی‌دارند.
به گزارش گجت نیوز، این مساله اما به هیچ وجه در مورد صنعت هوانوردی، خصوصا ظاهر هواپیماهای مسافربری صدق نمی‌کند و طراحی داخلی کابین هواپیماها طی قرن گذشته پیشرفت چندانی نداشته است.
حتی همین الان هم اگر مسافر پروازهای فرست کلاس هواپیما نباشید، مواردی مثل صندلی‌های فشرده و درهم‌تنیده، محفظه فوق‌العاده کوچک بار بالای صندلی و سرویس‌های بهداشتی بسیار کوچک و تا حدی ترسناک چیزهایی هستند که در هواپیماهای مسافربری تقریبا تمامی ایرلاین‌های دنیا باید انتظارش را بکشید!
اما دلیل این مساله چیست و چرا ظاهر هواپیماهای مسافربری در مقایسه با صد سال پیش پیشرفت زیادی نداشته است؟ جواب کوتاه به این مساله «پول و مدیریت هزینه‌ها» است که باعث می‌شود ایرلاین‌ها بیشتر تمرکز و بودجه خود را صرف سایر جنبه‌های عملکردی هواپیماها کرده و بهینه‌سازی طراحی کابین را در اولویت‌های پایین‌تر قرار دهند.
بر خلاف زمان‌های گذشته، امروزه ایرلاین‌ها راحتی مسافرین را فدای افزایش گنجایش کابین هواپیماهای خود کرده و تا جایی که ممکن است تعداد صندلی‌های درون هواپیماهایشان را افزایش می‌دهند. این مساله بیشتر با هدف گنجاندن مسافرین بیشتر و کسب درآمد بالاتر انجام می‌شود.
بخش اعظمی از هزینه ایرلاین‌های مدرن به جای تغییر دکوراسیون کابین، صرف کاهش وزن آن می‌شود. در گذشته فلزاتی مثل آلومینیوم و تیتانیوم مهم‌ترین اجزای سازنده قطعات مختلف هواپیماهای مسافربری به شمار می‌رفتند. با این وجود امروزه این فلزات در حال جایگزین شدن با ساختارهای جدید و پیشرفته‌ای مثل کامپوزیت‌های پلاستیکی تقویت‌شده با فیبر کربن هستند.
از طرف دیگر، هوپیماسازانی مثل بوئینگ نیز به دنبال استفاده از پلیمرها و سرامیک‌ها در ساخت محصولاتشان هستند که هم وزن هواپیما را پایین‌تر آورده و هم استحکام بسیار بالایی به آن می‌بخشد. در عین حال، تمامی این جایگزینی‌ها نیازمند هزینه‌های سنگین تحقیق، توسعه و ساخت است؛ هزینه‌هایی که فرصت تغییر ظاهر هواپیماهای مسافربری را از ایرلاین‌ها می‌گیرد.
مساله حائز اهمیت دیگر در این خصوص آن است که سبک‌تر شدن هرچه بیشتر هواپیماها باعث کاهش مصرف سوخت آن‌ها خواهد شد و این مساله بار هزینه‌ای بزرگی را از دوش ایرلاین‌ها برمی‌دارد. بد نیست بدانید که تامین سوخت، بزرگترین محل مصرف پول ایرلاین‌ها به شمار می‌رود.
با وجود سرعت بسیار پایین پیشرفت در حوزه طراحی کابین هواپیماها، در سال‌های اخیر پیشرفت‌هایی جزیی در این خصوص حاصل شده. اکثر این پیشرفت‌ها البته در کابین هواپیماهایی انجام شده که مسافت‌های بسیار طولانی بین قاره‌ها را می‌پیمودند و سرنشینان مدت زمانی طولانی را درون کابین آن‌ها سپری می‌کردند.
برای مثال، نیوزلند سیستم تحت نام «اسکای‌نت» را در هواپیماهای بویینگ ۷۸۷ خود تعبیه کرد که متشکل از شش تخت دوطبقه بود و تا حدی باعث راحتی بیشتر سرنشینان کابین اقتصادی می‌شد.
به‌طور مشابه ایرلاین سرشناس لوفتهانزا آلمان نیز در پروازهای طولانی خود برای تمامی کلاس‌ها اعم از اکونومی، پریمیوم اکونومی، بیزنس و فرست کلاس امکان انتخاب بین مجموعه‌ای از 14 نوع صندلی مختلف را در اختیار مسافرانش قرار می‌دهد. همچنین ایرلاین استرالیایی Qantas نیز هم‌اکنون در حال بهینه‌سازی و تغییر بزرگ کابین هواپیماهای خود است.
به گزارش The Telegraph، رمز موفقیت این ایرلاین استرالیایی در ارائه تجربه پروازی لذت‌بخش به مسافرین حذف ۱۲ صندلی از کابین است که باعث خواهد شد کابین بسیار جادارتر به نظر برسد.
