به گزارش همشهری آنلاین، در هفته‌های اخیر چندین مورد آتش‌سوزی در جنگل‌های زاگرس در استان‌های فارس، لرستان، کهگیلویه و بویراحمد و سایر استان‌های همجوار این استان‌ها رخ داده است که موجب نابودی صدها هکتار از جنگل‌های کشور و گونه‌های حیات وحش ساکن این مناطق شده است.
اگرچه در اکثر موارد آتش‌سوزی‌ها مهار شده، در برخی شهرستان‌ها ازجمله پل دختر همچنان شاهد نابودی منابع طبیعی کشور هستیم.
آتش‌سوزی طبیعی نداریم/ بگویید آتش زدن جنگل!
در خصوص این آتش‌سوزی‌ها محمد یزدان‌پور فعال محیط زیست استان فارس گفت: آتش‌سوزی‌ها در استان‌های مجاور جنگل‌های زاگرس همچنان تداوم دارد. به عنوان مثال، ۲ روز پیش ۴ مورد آتش‌سوزی در استان فارس داشتیم که خوشبختانه هر ۴ مورد اکنون مهار شده است.
وی درباره علت این آتش‌سوزی‌ها توضیح داد: ما به هیچ وجه آتش‌سوزی طبیعی نداریم و در واقع به این دلیل که همه آنها عمدی است، بهتر است از واژه آتش زدن استفاده کنیم. متاسفانه این آتش زدن‌ها همچنان ادامه دارد و ما هر روز با این استرس زندگی می‌کنیم که ممکن است هر لحظه جایی از جنگل‌های زاگرس را آتش بزنند.
قانون بازدارنده‌ای برای آتش‌افروزان نداریم/ امسال حتی ستاد بحران تشکیل نشد
وی با انتقاد از رویکرد دولت و دستگاه قضایی با متخلفان گفت: متاسفانه قانون بازدارنده‌ای نیز در این حوزه نداریم و دولت به خاطر اینکه از برخوردهای قهری با مردم اجتناب کند، آنطور که باید به متخلفان برخورد نمی‌کند.
این فعال محیط زیست بیان کرد: ستاد بحران سال‌های گذشته پیش از شروع فصل گرما درخصوص آتش گرفتن جنگل‌ها تشکیل جلسه می‌داد اما امسال حتی این اتفاق هم نیفتاد و همین جلسه خشک و خالی هم برگزار نشد و علنا زاگرس را به حال خود رها کردند.
یزدان‌پور افزود: زمانی هم که مسئولان می‌خواهند حضور نمایشی در منطقه داشته باشند، این موضوع بیشتر باعث رنجش مردم، فعالان و سمن‌هایی می‌شود که در دل منطقه در حال خاموش کردن آتش هستند. در آتش‌سوزی‌های اخیر نیز مردم و سمن‌ها به طور جدی پای کار بودند و در کنار نیروهای سازمان منابع طبیعی، بخش زیادی از مهار آتش توسط آنها انجام شد.
دولت هنوز آتش‌سوزی جنگل‌ها را یک بحران نمی‌داند/ خبری از هلیکوپتر و هواپیمای آب‌پاش نیست
وی در رابطه با استفاده از هلیکوپتر و هواپیماهای آبپاشی اظهار کرد: متاسفانه به نظر می‌رسد که سازمان‌های متولی و خود دولت هیچ تمایلی به ورود به این موضوع ندارند و برای پیشگیری از آتش‌سوزی‌ها هیچ اقدامی نمی‌کنند. دولت هنوز این موضوع را به دلیل عنوان بحران نشناخته که بخواهد پیش از وقوع واقعه برای آن چاره سازی کند. فقط لحظه‌ای که آتش‌سوزی گسترده شده و به عنوان فاجعه به رسانه‌های خارجی می‌رسد، آن زمان است که دولت جلو می‌آید و می‌خواهد اقدامی بکند و در همان لحظه صحبت از خرید دمنده، هلیکوپتر و ... می‌شود اما زمانی که آب‌ها از آسیاب افتاد باز هم زیر قولشان می‌زنند.
یزدان‌پور افزود: به عنوان مثال در یک مورد آتش‌سوزی در شهرستان ممسنی فرماندار گفته بود که سازمان منابع طبیعی قول داده یک میلیارد برای تجهیزات خاموش کردن آتش هزینه کند اما این کار هنوز انجام نشده است. ستاد بحران نیز کار خاصی انجام نداده و عملکرد آنها در حدی بوده که بچه‌هایی که داوطلبانه برای مهار آتش می‌آیند در آتش‌سوزی‌ها زخمی می‌شوند، تشنگی و گرسنگی را تحمل می‌کنند و ستاد بحران حتی در حد رساندن یک آب معدنی به داوطلبان نیز نتوانسته کمک کند.
آتش زدن جنگل برای تبدیل زمین به باغ انجیر و انگور/ دستگاه قضایی ورود کند
وی بیان کرد: تجربه من در مهار آتش جنگل‌ها نشان داد که بسکت هیچ کارایی ندارد و تنها چیزی که می‌تواند جنگل‌های ما را نجات بدهد این است که منابع طبیعی محکم‌تر پای کار باشد و از نظر قانونی راه را برای متخلفانی که جنگل را آتش می‌زنند، ببندد.
یزدان‌پور گفت: متاسفانه مردم به خاطر سود زیادی که انجیر و انگور دارد، جنگل را آتش زده و بعد از مدتی آن محدوده را به باغ‌های انجیر و انگور تبدیل می‌کند که در اینجا دستگاه قضایی باید ورود کند.
منابع طبیعی نمی‌تواند یا نمی‌خواهد نیروهایش را تجهیز کند/ جنگل‌بانان حتی کفش و لباس ندارند
این فعال محیط زست با اشاره به اهمیت هلی‌برد (جابه‌جایی نیرو با بالگرد) توضیح داد: زمانی که آتش بسیار گسترده می‌شود، هلی برد می‌تواند بسیار موثر باشد چرا که بچه‌های داوطلب را بالای سر آتش می‌برد. اگر هلی‌برد نباشد ما باید با کوله و دمنده‌های (یکی از تجهیزات اطفای حریق) سنگین مسیری ۴،۵ ساعته را پیاده برویم و زمانی که به آتش می‌رسیم، دیگر توانی برایمان نمانده است.
یزدان‌پور در پایان با اشاره به کمبود امکانات جنگل‌بانان گفت: سازمان منابع طبیعی یا نمی‌تواند و یا نمی‌خواهد که نیروهای خود را تجهیز کند و جنگل‌بانان حتی کفش یا لباس و کلاهی ندارند که بتواند آنها را در برابر آتش محافظت کند. اکثر جنگل‌بانان سازمان منابع طبیعی از مردم بومی منطقه هستند و به خاطر عرقی که به منطقه دارند برای حفظ جنگل‌ها تلاش می‌کنند و اگر نه هیچکس برای ۴ میلیون تومان در ماه جان خود را به خطر نمی‌اندازد.
