یک ماهواره هواشناسی نسل بعدی، سیاره خود را پشت سر گذاشته است.
به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، پس از نگرانی از عدم همکاری آب‌وهوا نهایتا روز ۲۵ ژوئن یک فرصت عالی برای پرتاب ماهواره «GOES-U» فراهم شد که چهارمین و آخرین عضو از مجموعه ماهواره‌های «GOES-R» متعلق به «سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا»(NOAA) است.
ماهواره GOES-U در ساعت ۱۷:۲۶ به وقت منطقه زمانی شرقی با موشک «فالکون هوی»(Falcon Heavy) شرکت «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) از مجتمع پرتاب 39A در «مرکز فضایی کندی» ناسا بلند شد.
«داکوتا اسمیت»(Dakota Smith) تحلیلگر ماهواره در «مؤسسه تحقیقات علوم محیطی»(CIRES) پس از تماشای پرتاب گفت: وقتی پرتاب آغاز شد، من توانستم انتشار آدرنالین را احساس کنم. بی‌نظیر بود. برنامه GOES بخش بزرگی از حرفه و اشتیاق من بوده و دیدن ماهواره‌ای که بالا می‌رود و می‌دانم که تصاویر شگفت‌انگیزی را به زمین خواهد فرستاد، سرگرمی من بوده است. من به کار کردن در این ماموریت ادامه خواهم داد.
موشک فالکون هوی از سه مرحله تشکیل شده است که به هم متصل شده‌اند. مرحله دوم و محموله در قسمت بالای تقویت‌کننده مرکزی قرار می‌گیرند.
دو تقویت‌کننده جانبی موشک فالکون هوی طبق برنامه حدود هشت دقیقه پس از بلند شدن به زمین بازگشتند و در «پایگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال» در مجاورت مرکز فضایی کندی به زمین بازگشتند. این بازگشت به خانه، یک تجربه کاملا متفاوت را نسبت به پرتاب‌های سه ماهواره همتای GOES-U برای تماشاگران به وجود آورد. سه ماهواره دیگر با موشک «اطلس ۵»(Atlas V) متعلق به شرکت «ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی»(ULA) به فضا پرتاب شدند که قابل استفاده مجدد نیست.
تقویت‌کننده مرکزی سالم به زمین بازنگشت زیرا پرتاب نیاز داشت که این تقویت‌کننده بخش زیادی از سوخت خود را بسوزاند. بدین ترتیب، سوخت آن برای بازگشت کنترل‌شده به زمین کافی نبود.
مرحله بالایی فالکون هوی حدود ۴.۵ ساعت پس از پرتاب، ماهواره GOES-U را طبق برنامه در مدار زمین‌ایستا واقع در فاصله ۳۵۷۸۵ کیلومتری بالای زمین مستقر کرد. در آن مرحله، نام ماهواره به «GOES-۱۹» تغییر یافت.
اعضای گروه ماموریت، GOES-۱۹ و تجهیزات آن را به صورت گسترده مورد بررسی قرار خواهند داد. پس از آن، ماهواره جای GOES-۱۶ را خواهد گرفت که در نوامبر ۲۰۱۶ پرتاب شد و در حال حاضر موقعیت ماهواره «GOES East» را در شبکه ماهواره‌ای اشغال کرده است.
ماهواره GOES-۱۹ با پنج تجهیزات علمی خود، بخش بزرگی از نیمکره غربی را زیر نظر خواهد داشت. همچنین با استفاده از سیستم جدید «کرونوگراف فشرده» (CCOR-۱) خود که توسط «آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی آمریکا» (NRL) توسعه داده شده است، نقش بزرگی را در نظارت بر آب‌وهوای فضا ایفا خواهد کرد.
