این کوتاه ترین یادداشت است. چون جان کلام در آن است و نیاز به هیچ توضیحی ندارد و سخن مولاناست و اگر تردید دارید از هر استدلالی قابل ارایه‌تر است:
تو مگو همه به «جنگ»اند و زِ «صلح» من چه آید؟
تو یکی، نِیی،هزاری. تو چراغ خود بر افروز!
عصر ایران- این کوتاه ترین یادداشت است. چون جان کلام در آن است و نیاز به هیچ توضیحی ندارد و سخن مولاناست و اگر تردید دارید از هر استدلالی قابل ارایه‌تر است:
تو مگو همه به «جنگ»اند و زِ «صلح» من چه آید؟
تو یکی، نِیی،هزاری. تو چراغ خود بر‌افروز!
می‌دانم زمان مولانا صندوق رأی نبوده اما با الهام از این آموزه هر یک از ما باید چراغ خودمان را برافروزیم./م.خ
* این شعر مرا و تحریریه ما را به یاد دکتر علیرضا زمانیِ نازنین هم می‌اندازد که دوستدار عصر ایران بود و سال 96 آن را در قابی به ما اهدا کرد. دکتر زمانیِ عزیز را کرونا از ما و خانوادۀ فرهیختۀ او گرفت. هم او که سلامت‌کدۀ کیمیا را به یادگار گذاشته است...
منبع خبر "
عصر ایران" است و موتور جستجوگر خبر تیترآنلاین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد.
(ادامه)
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت تیترآنلاین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هرگونه محتوای خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
