فردا نوشت: انتخابات نزدیک است و جریان‌های سیاسی ضمن جستجو برای پیدا کردن گزینه مناسب خود، برای مقابله با گزینه‌های حریف و برد آن‌ها نیز برنامه‌ریزی می‌کنند. اصلاح‌طلبان هم که خوب می‌دانند سید ابراهیم رئیسی علی‌رغم عدم موضع‌گیری صریح مبنی بر کاندیداتوری، گزینه جدی و البته محبوب اصولگرایان است، دنبال راهکاری می‌گردند که اگر وی راضی به حضور در این رقابت‌ها شد، به نحوی با وی مقابله کنند.
برای این کار هم نقشه‌ای دوجهی کشیده‌اند. یعنی از یک سو بر موضوعاتی که به ظن خودشان نقطه ضعف رئیسی است، تمرکز کرده و از سوی دیگر سعی دارند قدر بودن نامزد خود در همان حوزه‌های مورد تاکید را به رخ بکشند.
نکته قابل تامل آنکه پررنگ کردن موضوعات سیاست خارجه در افکار عمومی برای اصلاح‌طلبان یک نفع دیگر نیز دارد و آن هم منزوی کردن موضوعاتی همچون عدالت، مبارزه با فساد و مساله طبقات محروم که نقطه قوت آیت الله رئیسی در سالهای اخیر بوده است. بگذریم از اینکه فشار اقتصادی و مشکلات معیشتی مردم دیگر از حدی که با چهار تا حرف و وعده فراموش شود، فراتر رفته و به نظر نمی‌رسد که این رویکرد مثمر ثمر باشد
نکته دیگر آنکه اصلاح‌طلبان تلاش هستند تا ضمن تمرکز بر سیاست خارجی از محمدجواد ظریف به عنوان کاندیدای خود نام برده و به نحوی با رئیسی به عنوان یک کاندیدای ریاست جمهوری رقابت کنند. بگذریم از اینکه نه ظریف تا کنون برای کاندیداتوری اعلام آمادگی کرده و نه محبوبیت وی در جامعه مثل سابق است که توان رقابت بار رئیسی را داشته باشد. ضمن آنکه بسیاری از سیاسیون در جبهه اصلاح‌طلبی نیز عملکرد ظریف در وزارت خارجه را ناموفق ارزیابی کرده و بر همین اساس با ریاست جمهوری او مخالف می‌کنند.
