احمد زیدآبادی نوشت: دکتر پزشکیان رسماً پیروز شد. ما با رأی دادن به او خدمتی به شخص وی نکردیم. به واقع او را روی میدان مین فرستادیم، میدان مینی که نقشه‌اش دست او نیست.
حرکت در چنین صعب‌راهی، نهایت درایت، احتیاط، شکیبایی، شجاعت و تواضع را می‌طلبد.
بدون کمک و حمایت رهبری، محسنی اژه‌ای، محمدباقر قالیباف و سردار باقری و رفتار بسیار هوشمندانه، مسئولانه و مدبرانهٔ ما ايرانيان دکتر پزشکیان نمی‌تواند گام از گام بردارد. او اما مرد نیک‌نفس و فروتن و بی‌کینه و صادقی است و همین خصائل می‌تواند اعتماد دیگران را جلب کند و راه تعامل به قصد گره‌گشایی از انبوه بیکران مشکلات جامعه و کشور بگشاید.
در این باره به تدریج و مفصل در روزنامهٔ هم‌میهن خواهم نوشت.
آنچه مرا از ماجرای ریاست جمهوری آقای پزشکیان دلگرم می‌سازد، باورم به وجود خدا و خیر و عنایت اوست. تحولاتی که در این ۵۰ روز رقم خورد، گویی فقط کار خدا بود و همه پنداری طبق نقشهٔ او کار کردند!
وَاللهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ
