بازی مسابقه ارابه رانی
تماشای مسابقات ارابه رانی برای زنان نیز آزاد بود. در شکل رومی مسابقه های ارابه رانی، تیمهای با گروه‌های مختلف اسپانسرهای مالیشان معلوم می شدند. مثل ورزشهای امروزی مثل فوتبال تماشاچیان معمولاً هوادار سرسخت یک تیم بودند و از نظر عاطفی به پیروزی یا شکست تیم هایشان وابسته بودند.
مسابقه ارابه رانی
گاه دعوای های وحشیانه بین هواداران تیمهای حریف رو می داد. این درگیری ها گاهی تبدیل به اموری سیاسی می شدند و با نظرات متقابل سیاسی یا مذهبی گره می خوردند. به همین علت بسياري از امپراتوران روم و بیزانس کنترل تیمها را در دست می گرفتند و سیاست مردانی را برای نظارت بر آنها منسوب می کردند.
پس از سقوط روم از اهمیت این ورزش در جهان غرب کم شد. در امپراتوری روم شرقی تیمهای ارابه رانی برای چند قرن به نقش سیاسی خویش ادامه دادند. پس از شورش نیکا ورزش ارابه رانی به شکلی تدریجی اهمیت خویش را از دست داد.
ارابه رانی
ارّابه رانی
نوعی بازی اسب دوانی که به مسابقۀ ارابه رانی با سرعت یورتمه هم مشهور است. در این بازی اسب را به ارابه ای می بندند که وزنی سبک دارد و اسب باید در حالیکه قدم اهسته یا یورتمه میرود ، ارابه را بکشد. چنانچه اسب به جای یورتمه رفتن چهارنعل برود، ارابه ران باید بازی را آغاز کند.
مسابقه های ارابه رانی غالباً برای راننده ها و اسب هایشان پرخطر بوده، که معمولاً اسیب جدّي و حتی مرگ را متحمل می شد.این ورزش بسیار پر شور برگذار میشده و هیجانی بسیار زیاد معادل با مسابقه های موتور سواری مدرن را برای تماشاچیان به ارمغان می آورد.برخی از جنبه های سازمانی مسابقه های ارابه رانی هم با روش های فعلی در ورزش حرفه ای ارابه رانی کنونی هماهنگی دارد.
زمان ابداع مسابقه های ارابه رانی دقیقا معلوم نیست ولی یقین می رود که به اندازه ی خود ارابه ها قدمت داشته باشد.از شواهد موجود روی اثرهای هنری و سفال ها معلوم است که این مسابقه های از زمان یونان باستان وجود داشته و همینطور نخستین ارجاع ادبی از آن در کتاب ایلیاد نوشته ی هومر در مراسم تشییع جنازه پاتروکلوس موجود است.
میدان مسابقات ارابه رانی
شرکت کنندگان در این مسابقه را دیومدس، امولوس، آنتیلوکوس، منلائوس و مریونس می نامیدند.
برنده ی این مسابقه دیومدس بود که بعنوان جایزه یک برده ی زن و یک دیگ دریافت می کرد.
بعد ها همین مسابقه در المپیک جایگاه مخصوصى گرفت.مطابق با یک افسانه پادشاه اونوموس دختران خویش را به برندگان این رقابت بعنوان جایزه میداد.
در جهان باستان، این ورزش یک فرم محبوب از مسابقه ها بین وسایل نقلیه کوچک با دو چرخ همراه با دو، چهار، یا شش اسب بوده است.چنین مسابقاتی یکی از قسمت های برجسته بازي های المپیک باستانی و ديگر بازي های مربوط به جشنواره های مذهبی یونان بود.
ایرانیان دست کم از حدود ١٥٠٠پپیش از میلاد در پرورش انواع اسب توانا بوده و در برگزاری مسابقه هایاسب سواری، ارابه رانی و معرفی آن ها به ديگر ملت ها جهان باستان پیشگام بوده اند.
آنقدر که آریائیان( بزرگ ترين قوم ایرانی و از شاخه شرقی اقوام هندو اروپایی) با وارد شدن به سرزمین ایران اسب و ارابه و ارابه رانی را با خود به این سرزمین آورده اند.
گردآوری: بخش ورزشی بیتوته
