بسیاری از مردم نگران هستند که استفاده از تلفن همراه علاوه بر آسیب‌های جسمانی به چشم و ستون فقرات باعث سرطان و به‌طور مشخص سرطان مغز هم شود. به همین دلیل پژوهش‌های زیادی در این باره انجام شده اما نتایج متفاوت و متناقضی به دست آمده است. شواهد موجود در مورد خطر سرطان و تومورهای مغزی ناشی از استفاده از تلفن همراه هم متناقض و ناهماهنگ است. برخی مطالعات نشان می‌دهند که استفاده بلندمدت و زیاد از تلفن همراه ممکن است خطر برخی از انواع تومورها را افزایش دهد، اما بسیاری از مطالعات دیگر چنین ارتباطی را تایید نمی‌کنند. برای رسیدن به نتیجه‌گیری قطعی نیاز به تحقیقات بیشتر و با کیفیت بالاتر داریم.
اما مهم‌تر از این مبحث، آسیب‌های تایید شده استفاده از تلفن همراه است که امروز مقصر همه‌چیز، از نابود کردن ساعات غذا خوردن تا منحرف کردن بچه‌ها از ورزش و سایر تفریحات دوران کودکی و نوجوانی همچنین آسیب‌های عضلانی و بینایی شده است. هر چند که با کمی تنظیمات و اعتدال، اجتناب از جنبه‌های منفی فیزیولوژیکی عادت به گوشی‌های هوشمند می‌توان این آسیب‌ها را کاهش داد. در این مطلب راهکارهایی برای پیشگیری از خطرهای بالقوه گوشی‌های همراه برای سلامتی آورده شده است.
خستگی چشم
خبر خوب: چشم پزشکان می‌گویند خیره شدن به گوشی هوشمند احتمالا نباید باعث آسیب دائمی چشم شود.
خبر بد: طبق گزارشی در سال ۲۰۱۶ در بینایی‌سنجی تا ۴۰ درصد از بزرگسالان و ۸۰ درصد از نوجوانان، در عمل، از خستگی چشم و خشکی چشم مرتبط با گوشی‌های هوشمند و سایر صفحه‌های نمایش رنج می‌برند.
دکتر کریستین لاو، چشم پزشک و سخنگوی انجمن چشم پزشکی کانادا، گفت: نگاه کردن به صفحه نمایش از نزدیک برای مدت طولانی می‌تواند باعث اسپاسم در عضلات کوچکی شود که شکل عدسی را تنظیم می‌کنند. وقتی این ماهیچه‌ها بیش از حد کار می‌کنند، افراد متوجه می‌شوند که در دید دور و نزدیک مشکل دارند. با طولانی شدن مدت زمان استفاده از نمایشگر، در واقع ما کمتر پلک می‌زنیم، بنابراین اثرات خشکی چشم، یعنی چشم‌های قرمز، متورم یا تحریک‌شده را می‌بینیم.
به گفته لاو، به ویژه کودکان علائم خشکی چشم یا تاری دید را نادیده می‌گیرند. او افزود، در حالی که هیچ مدرکی مبنی بر اینکه استفاده از صفحه نمایش باعث نزدیک بینی می‌شود وجود ندارد، تحقیقات فعلی نشان می‌دهد کودکانی که زمان بیشتری را در خارج از منزل سپری کرده و به چیزهای دور نگاه می‌کنند، با افزایش سن کمتر احتمال دارد که واقعا نزدیک بین شوند.
راه حل: در صورت امکان زمان دیدن صفحه نمایش را کاهش دهید و هر ۲۰ تا ۶۰ دقیقه یک بار استراحت کنید تا چشم‌ها به نقاط دورترنگاه کنند. به خود یادآوری کنید که هنگام استفاده از تلفن یا تبلت مرتب پلک بزنید و در صورت لزوم از قطره چشم برای حفظ رطوبت چشم استفاده کنید.
آسیب به ستون فقرات
گذراندن ساعت‌ها در روز در حالت خم شده و قوز کردن روی یک دستگاه تلفن همراه می‌تواند باعث درد در گردن شود که البته این وضعیت قرار گیری همچنین می‌تواند بر شانه‌ها و قسمت بالای کمر نیز تاثیر بدی بگذارد. دلیل این امر این است که وقتی سر در وضعیت خنثی قرار دارد اگر گردن را خم نکرده باشیم فشار روی ستون فقرات ۵ تا ۶ کیلوگرم است، تقریبا به اندازه وزن سر شما. اما وقتی گردن فقط ۱۵ درجه به سمت پایین خم می شود، فشار به ۱۲ کیلوگرم افزایش می‌یابد. طبق یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که در نشریه «فناوری جراحی بین المللی» انتشار یافت، یک شیب ۴۵ درجه تقریبا ۲۲ کیلوگرم وزن دارد. نویسنده مقاله، دکتر کنت هانسراج، جراح ستون فقرات در این باره نوشت: کج شدن مداوم سر به سمت پایین می‌تواند منجر به ساییدگی و پارگی زودهنگام ستون فقرات در ناحیه گردن و احتمالا جراحی شود.
در عین حال، پیمایش بیش از حد یا ارسال پیامک می‌تواند بر بافت‌های نرم انگشت شست، دست و مچ تأثیر بگذارد. دکتر الکس اسکات، دانشیار فیزیوتراپی در دانشگاه بریتیش کلمبیا، در این باره گفت: درد در این نواحی لزوما به معنای آسیب نیست. این فقط یک علامت هشدار است. اما اگر در زمان دست درد به ارسال پیامک ادامه دهید، ممکن است دچار التهاب تاندون‌ها (تاندونیت) شوید و در نهایت ناگزیر شوید از آتل استفاده کنید.
راه حل: یش از ۱۵ دقیقه در هیچ موقعیتی خود را نگه ندارید. شیب سر خود را تغییر دهید و مرتب استراحت کنید. برای تنظیم ارگونومیک‌تر، اسکات توصیه می‌کند که در صورت امکان یک تلفن هوشمند را به صفحه کلید خارجی متصل کنید. در غیر این صورت، برنامه‌های فعال‌شده با صدا می‌توانند بسیاری از وظایف گوشی‌های هوشمند را برای شما انجام دهند.
کم خوابی
بر اساس نظرسنجی از ۳۶۹.۵۹۵ نوجوان منتشر شده در «مجله پزشکی خواب»، تنها ظرف شش سال بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ استفاده از تلفن‌های همراه هوشمند اثرات مخرب خود را بر خواب نشان داده بود و نتایج نظر سنجی نشان داد که در سال ۲۰۱۵ احتمال خواب کمتر از هفت ساعت در شب در میان نوجوانان آمریکایی ۱۵ درصد افزایش یافته بود. پس از رد عواملی مانند زمان نوشتن تکالیف، تماشای تلویزیون و مشاغل پاره وقت، محققان به این نتیجه رسیدند که دستگاه‌های دیجیتال محتمل ترین عامل در کم خوابی نوجوانان هستند. دکتر پیتر رینر، استاد اخلاق عصبی، گفت: هیچ کس نظرسنجی مشابهی از بزرگسالان انجام نداده ، اما من فکر می‌کنم که داده‌ها را می‌توان تعمیم داد.
دانشمندان این نظریه را مطرح می‌کنند که نور آبی صفحه نمایش با نور پس زمینه با تولید طبیعی ملاتونین، هورمونی که در چرخه خواب و بیداری بدن نقش دارد، تداخل می‌کند. در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ در دانشگاه هاروارد انجام گرفت، ۱۲ مرد و زنی که قبل از خواب از روی صفحه نمایش مطالعه می‌کردند، سطح ملاتونین خون پایین‌تری را نشان دادند، این افراد در مقایسه با زمانی که از روی یک کتاب چاپی مطالعه می‌کردند، زمان بیشتری طول کشید تا به خواب بروند و صبح‌ها خسته‌تر بودند. استفاده از دستگاه‌های قابل حمل ساطع کننده نور بلافاصله قبل از خواب اثرات بیولوژیکی دارد که ممکن است کمبود خواب را تداوم بخشد و ریتم‌های شبانه‌روزی را مختل کند.
راه حل: «حالت شب» را در تلفن هوشمند خود فعال کنید تا نور آبی را به رنگ گرم‌تری تغییر دهید، این یکی از اولین کارهایی است که به همه توصیه می‌شود انجام دهند.
مرحله بعدی: تلفن خود را به اتاق خواب نبرید تا در نیمه شب وسوسه نشوید از آن استفاده کنید.
تشعشعات تلفن همراه
محققان به بررسی این احتمال ادامه می‌دهند که قرار گرفتن در معرض پرتوهای فرکانس رادیویی می‌تواند باعث ایجاد تومورهای مغزی شود. تاکنون، نتایج مطالعاتی که به دهه ۱۹۸۰ بازمی‌گردد، اطمینان‌بخش بوده است. پروفسور مری مک براید از آژانس سرطان بریتیش کلمبیا گفت، طبق بررسی‌های انجام‌شده توسط متخصصان کانادایی در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶، مطالعات مربوط به تشعشعات فرکانس رادیویی نتیجه‌ای که بتواند به طور منطقی ارتباط بین سرطان‌ها و سایر بیماری‌ها را پشتیبانی کند، ارائه نکرده است.
برنامه ملی سم شناسی در مؤسسه ملی بهداشت آمریکا، دو گزارش عمده منتشر کرده که هیچ افزایشی در بیماری یا مرگ در جوندگانی که در معرض تابش پرتوهای فرکانس رادیویی بسیار بالاتر ازفرکانس‌هایی که انسان در معرض آن‌ها قرار می‌گیرند، مشاهده نشده است. تنها ناهنجاری افزایش خطر یک تومور خوش‌خیم با رشد آهسته در مغز و قلب موش‌های صحرایی نر بود، اما نه در موش‌های ماده . نویسندگان به این نتیجه رسیدند که نتایج را نمی‌توان بر انسان تعمیم کرد. تحقیقات در این باره همچنان ادامه دارد.
