5 راه نجات از تب دنگی پشه آئدس+ اینفوگرافیک

به گزارش اقتصادنیوز،‌ بیماری تب دنگی جزء ویروس‌های خونریزی دهنده بوده که از تزریق بندپایان حشره آئدس قابل انتقال است و عمدتاً مربوط به مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری دنیاست، اما به دلیل تغییرات آب و هوایی و سفر‌های خارجی و مسافرت‌های بین‌اللملی به دلایل مختلف به سایر  مناطق دنیا گسترش یافته است.

تب دنگی در کجا شایع است

طبق آمار‌های اعلامی در برخی از استان‌های کشور مثل گیلان و مناطق جنوبی و گرمسیر کشور پشه آئدس دیده شده است. اردیبهشت امسال تعداد زیادی از بیماران مبتلا به تب دنگی از کشورهای سواحل جنوبی خلیج فارس وارد ایران شدند که استعداد انتقال این بیماری را داشتند. این ویروس در استان‌های بوشهر، هرمزگان و سیستان‌وبلوچستان کشف شده است و عمده موارد استان سیستان و بلوچستان مربوط به شهر چابهار است.

راه انتقال بیماری تب دنگی

بیماری تب دنگی از طریق نیش پشه آئوس منتقل می‌شود و انتقال انسان به انسان ندارد، اما در موارد نادر ممکن است که از مادر باردار به جنین منتقل شود، این بیماری در مناطق آندمیک شایع و بومی بوده است. یک متخصص بیماری‌های عفونی، ابتلای افراد به تب دنگی را نشات گرفته از رعایت نکردن برخی نکات قابل پیشگیری دانست و گفت:  آب راکد یکی از محیط‌های پرورش و تکثیر پشه‌های آلوده ناقل این بیماری است که حذف این محیط‌ها و دور ماندن از آن‌ها می‌تواند در جلوگیری از ابتلا به این بیماری کمک شایانی کند.

علائم بیماری تب دنگی چیست؟

به طور معمول چهار تا هفت روز پس از اینکه افراد توسط یک پشه آلوده شدند، علائم آغاز می‌شود و تا 10 روز ادامه دارد. بسیاری از بیماران در سطح خفیف یا کم علامت بهبود می‌یابند، اما برخی دیگر از این گروه از بیماران علائم هشدار دهنده داشته و در نهایت ممکن است وارد مرحله شدید این بیماری شوند. علایم این بیماری شامل بروز تب بالای ۴۰، سردرد‌های شدید، درد پشت چشم، درد شدید مفصل و عضله، خستگی، استفراغ، بثورات پوستی، خونریزی خفیف بینی و لثه، کاهش پلاکت خون، لکه‌های خونی زیر پوست، نبض ضعیف و در مرحله شدید بیماری می‌تواند به ریه‌ها، کبد یا قلب آسیب برساند، فشارخون نیز می‌تواند کاهش یابد و باعث شوک و در بعضی موارد مرگ در فرد مبتلای به این بیماری شود.

توصیه می شود اگر علائمی مانند درد شدید شکمی، استفراغ مکرر، خونریزی از لثه یا بینی، وجود خون در ادرار، مدفوع یا استفراغ، خونریزی زیرپوستی که ممکن است مانند کبود شدن به نظر برسد، تنفس دشوار یا سریع، پوست سرد یا مرطوب، شوک، خستگی، تحریک‌پذیری یا بی‌حوصلگی را تجربه کردید به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص و درمان

در مناطقی که تب دنگی شیوع بیشتری دارد موارد خفیف به شکل سرپایی درمان می‌شوند و تنها افراد دارای علائم هشدار دهنده بستری می‌شوند، با توجه به اینکه این بیماری جزء بیماری‌های خاص است از طریق مراکز بهداشت با اندازه‌گیری آنتی بادی و آنتی ژن ویروس قابل بررسی است؛ همچنین از طریق انجام تست پی سی آر هم بررسی می‌شود، چون که یک ویروس است و درمان ضدویروسی خاص برای آن وجود ندارد و عمدتاً درمان‌ها به صورت حمایتی و نگهدارنده بوده و بهترین راه حفظ حجم داخل عروقی بیمار است.

هیچ درمان مشخصی برای تب دنگی وجود ندارد. افراد مختلف، با توجه به علایمشان، نیاز به درمان‌های متفاوت دارند. برخی افراد صرفاً با نوشیدن مایعات در منزل بهتر می‌شوند، درحالی‌که یک متخصص سلامت به‌دقت آن‌ها را تحت نظر دارد تا مطمئن شود که در حال بهبود هستند. افراد دیگری نیاز به مایعات وریدی و تزریق خون دارند.