محققان دانشکده مهندسی مؤسسه پلی‌تکنیک فدرال لوزان (EPFL)، سیستمی شامل ایمپلنت شبکیه چشم ساخته‌اند که در همکاری با عینک هوشمند و کامپیوتر، بینایی را تا حدی به فرد نابینا باز می‌گرداند.
دوربین نصب شده روی عینک هوشمند از میدان دید فرد عکسبرداری کرده و داده‌ها را به میکروکامپیوتر یکی از قسمت‌های انتهایی عینک ارسال می‌کند. کامپیوتر داده‌ها را به سیگنال‌های نوری تبدیل کرده و آن‌ها را به الکترودهای درون ایملپنت شبکیه ارسال می‌کند.
الکترودها به گونه‌ای شبکیه را تحریک می‌کنند که فرد می‌تواند نسخه‌ای سیاه و سفید و ابتدایی از تصویر را ببیند. این نسخه ساده از نقطه‌های نور ناشی از تحریک سلول‌های شبکیه تشکیل شده و کاربر برای درک آن‌ها به آموزش نیاز خواهد داشت.
Diego Ghezzi یکی از محققان ارشد می‌گوید: «کارکرد این ایمپلنت مثل زمانی است که به آسمان شب نگاه می‌کنید، برای شناسایی صورت‌های فلکی به آموزش نیاز دارید. افراد نابینا با استفاده از سیستم ما تجربه مشابهی را کسب می‌کنند.»
یکی از نکات ناامیدکننده در مورد این ایمپلنت، آماده نبوده آن برای آزمایشات انسانی است چرا که به گفته محققان دریافت مجوز این کار بسیار زمان بر است. به همین دلیل محققان عملکرد آن را با شبیه ساز آزمایش کردند که قادر است دید بیمار حین استفاده از ایمپلنت را شبیه‌سازی کند.
از دو پارامترِ میدان دید و رزولوشن برای سنجش بینایی استفاده می‌شود و محققان نیز از این دو برای اندازه گیری سیستم خود استفاده کردند. ایمپلنت شبکیه شامل ۱۰ هزار و ۵۰۰ الکترود می‌شود که از هر کدام برای تولید یک نقطه نور استفاده می‌شود.
نقطه‌ها باید آنقدر از هم دور باشند که بیمار توانایی تشخیص دادن هر دو را داشته باشد و در عین حال تعداد آن‌ها باید به اندازه‌ای باشد که دستیابی به رزولوشن کافی امکان پذیر شود. محققان با استفاده از آزمایش‌های الکتروفیزیولوژی و شبیه ساز از عملکرد درست الکترودها و رزولوشن مناسب اطمینان حاصل کردند.
نتایج این تحقیق در ژورنال Nature منتشر شده است.
