او پیش از بازی در «نشویل» در سال ۱۹۷۵ در فیلم‌های دیگری چون «مک‌کیب و خانم میلر» و «دزدان مثل ما» بازی کرده بود. آلتمن پس از موفقیت دووال در «نشویل»، او را برای فیلم «بوفالو بیل و سرخپوستان» انتخاب کرد و پس از آن نوبت «۳ زن» رسید که برای آن جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن و همچنین نامزدی بفتا را به دست آورد. دووال سال ۱۹۷۷ در نقش یک روزنامه‌نگار در «آنی هال» وودی آلن بازی کرد و سال ۱۹۸۰ در نقش اولیو اویل در فیلم «پاپای» آلتمن دوباره با این کارگردان همکاری کرد. بازی نگران وی در نقش کارمند یک مرکز آبگرم بهداشتی در «۳ زن» موجب شد کوبریک او را برای نقش وندی تورنس، همسر شخصیت جک نیکلسون در فیلم «درخشش» که با اقتباس از رمان استیون کینگ ساخت، انتخاب کند. فیلمبرداری «درخشش» بیش از یک سال طول می کشید و کوبریک برای برخی صحنه‌های او بیش از ۱۰۰ بار فیلمبرداری کرد. سکانس بیسبال برای بیشترین برداشت از یک صحنه با دیالوگ در کتاب رکوردهای جهانی گینس ثبت شد. سال‌ها بعد دووال از سختی این نقش حرف زد و گفت: من نمی‌خواستم هر روز گریه کنم و گاهی فقط همین فکر باعث گریه من می‌شد. بااین‌حال این کار را کردم. نمی‌دانم چطور ... حتی جک هم به من گفت نمی‌دانم چطور هر روز این کار را می‌کنی.
