اس‌تی‌اس-70 بیست‌ویکمین پرواز شاتل فضایی دیسکاوری و آخرین پرواز از 7 مأموریت شاتل برای حمل «ماهواره ردیابی و رله داده» (TDRS) بود.
این مأموریت از مرکز فضایی کندی در فلوریدا در 13 ژوئیه 1995 پرتاب شد. اس‌تی‌اس-70 اولین مأموریت شاتل بود که از اتاق مرکز کنترل مأموریت جدید در مرکز فضایی جانسون در هیوستون کنترل شد.
پرتاب و استقرار ماهواره ردیابی و رله داده (TDRS-G) با استفاده از موشک جامد دو مرحله‌ای «اینرسی» (IUS) بود. ماهواره 6 ساعت پس از پرتاب، از محفظه بار دیسکاوری پرتاب شد. سپس انتقال ماهواره توسط متخصصان مأموریت «دونالد توماس» و «مری الن وبر» نظارت شد.
اهداف ثانویه این مأموریت برآورده کردن الزامات آزمایش فیزیولوژیکی و تشریحی جوندگان بود. در این آزمایش‌ها توسط سیستم‌های بیوراکتور بافت سازمان‌یافته‌ای طراحی شده بود که برای رشد سلول‌های منفرد به کار می‌رفتند. این سلول‌ها از نظر مورفولوژیکی و عملکردی مشابه بافت یا اندام اصلی بودند.
وسیله آزمایش از دستگاهی تشکیل شده بود که در مرکز فضایی جانسون ساخته شد و از یک استوانه چرخان برای تعلیق سلول‌ها و بافت‌ها در محیط رشد استفاده می‌کرد. سپس برخی از جنبه‌های ریزگرانش شبیه‌سازی می‌شد.
این سیستم که قبلاً به‌طور گسترده در تحقیقات زمینی مورد استفاده قرار می‌گرفت، تبادل گاز و مواد مغذی را نیز فراهم می‌کرد. هدف از آزمایش، نشان دادن عملکرد بیوراکتور در ریزگرانش واقعی و ارزیابی آن بود.
