فرادید: محققان دانشگاه ریچموند در ویرجینیا در تلاش برای اثبات اثرات محیطی ثمربخش، سال ۲۰۱۹ به یک کشف جالب دست یافتند. آن‌ها به ۱۱ موش آموزش دادند تا با وسایل نقلیه کوچک رانندگی کنند.
وسایل نقلیه این جوندگان شامل یک شیشه پلاستیکی در بالای چرخ‌های برقی میشد که موش‌ها با فشار دادن روی یک میله مسی، آن‌ها را کنترل می‌کردند.
از این گروه یازده تایی، شش جونده در قفس‌های آزمایشگاهی استاندارد با غنی‌سازی کم نگهداری شدند، در حالی که پنج جونده باقی‌مانده در یک «محیط غنی‌شده» پر از اسباب‌بازی زندگی می‌کردند. سپس اثرات این تفاوت‌های محیطی با بررسی توانایی رانندگی و اشتیاق موش‌ها برای یادگیری یک مهارت جدید آزمایش شد.
همانطور که فرض شد، موش‌هایی که در محیط غنی‌شده قرار داشتند، علاقه شدیدی به یادگیری رانندگی نشان دادند و علاقه‌شان حتی پس از حذف جایزه غذایی ادامه داشت. علاقه شدید به موتورسواری، آن‌ها را به راننده‌های بهتری تبدیل کرد و نشان داد آن‌ها در یادگیری یک مهارت جدید نسبت به گروه غیرغنی مهارت بیشتری دارند.
با وجود اینکه گروه غیرغنی‌شده علاقه کمی به این کار نشان دادند، وقتی نمونه‌های مدفوع آزمایش شد، محققان دریافتند هر دو گروه افزایش هورمون دی‌هایدرواپیاندروسترون (کنترل‌کننده استرس) و کاهش کورتیکوسترون (نشانگر استرس) داشتند. این یافته‌ها حاکی از آنست که همه حیوانات در این مطالعه، صرف‌نظر از اینکه شرایط زندگی‌شان چقدر غنی بوده، در مهارت رانندگی تسلط دارند.
سال ۲۰۲۲، محققان با آموزش رانندگی در خشکی به ماهی قرمز، معنای کاملاً جدیدی به احساس غریبی کردن با محیط دادند. تیم تحقیق با هدف بررسی نحوه تأثیر ویژگی‌های گونه‌ها، محیط و ساختار مغز بر مهارت‌های ناوبری، وسایل نقلیه‌ای مخصوص ماهی (FOV) ساختند که از یک مخزن پلاستیکی کوچک روی چرخ‌های موتوری تشکیل شده بود که به حرکات ماهی واکنش نشان می‌داد. آموزش نحوه کار با ماشین به ماهی از طریق یک روش تهویه مبتنی بر غذا انجام شد. سپس قبل از اینکه با یک غذای خوشمزه به آن‌ها پاداش داده شود، وظیفه رانندگی به سمت یک هدف بصری برای آن‌ها تعیین شد.
این ماهی‌های قرمز حریص نه تنها توانستند به اهداف برسند، بلکه محققان دریافتند می‌توانند بر موانع غلبه کنند، از بن‌بست‌ها و پیچ‌های اشتباه دوری کنند و حتی اهداف غلطی را که تیم به عمد تعیین کرده بود، تشخیص دهند.
نویسنده اصلی این مقاله گفته: «این مطالعه نشان می‌دهد توانایی ناوبری جهانی است، نه مختص محیط. این آزمایش نشان داد ماهی قرمز این توانایی شناختی را دارد که در محیطی کاملاً برخلاف محیطی که در آن تکامل یافته، انجام یک وظیفه پیچیده را یاد بگیرد. برای ماهی‌های قرمز هم مانند مانند ما انسان‌ها یادگیری دوچرخه‌سواری و رانندگی در ابتدا چالش‌برانگیز است.»
سه سگ نجات نیوزیلندی به نام‌های مونتی، جینی و پورتر سال ۲۰۱۲ با آموزش‌های مربی حیوانات، مارک وِت و تیمش در یک شیرین‌کاری تبلیغاتی که هدف آن تغییر درک هوش در سگ‌های نجات بود، رانندگی یاد گرفتند. این کمپین به رهبری انجمن نیوزلند برای پیشگیری از ظلم به حیوانات (SPCA) انجام شد.
کریستین کالین، مدیرعامل SPCA اوکلند گفته: «گاهی اوقات مردم فکر می‌کنند چون حیوان رهاشده‌ای را به خانه آورده‌اند، آن حیوان درجه دو است. رانندگی با ماشین به طور فعال به پذیرندگان بالقوه سگ‌های نجات نشان می‌دهد آن‌ها می‌توانند ترفندهای جدیدی را به سگ قدیمی آموزش دهند.»
در حالی که این شیرین‌کاری صرفاً به نام علم انجام نشد، سگ‌هایی که چندین هفته آموزش دیدند، با کمک برخی دستورات کلامی اولیه و برخی تنظیمات جزئی فرمان، توانایی قابل‌توجهی در رانندگی با ماشین سازگارشده نشان دادند. حتی یک دانش‌آموز ستاره پیدا شد که با مهارت بیشتری نسبت به سایرین رانندگی می‌کرد.
رَمبو اورانگوتان به طور خودآموز رانندگی با چهارچرخه گلف نارنجی یاد گرفت. باغ‌وحش دبی که این نخستی‌سان را بزرگ کرده، ادعا می‌کند رمبو قبل از این، با اسباب‌بازی‌های کوچک‌تر در باغ‌وحش رانندگی می‌کرد. تصاویری از رمبو ضبط شده که او را در حال رانندگی با لباس‌های انسان نشان می‌دهند.
با وجود اینکه به نظر میرسد رمبو از سواری لذت میبرد، از باغ وحشی که رمبو و گونه‌های عجیب و غریب دیگر را نگهداری می‌کند، به دلیل استفاده از حیوانات بخاطر سرگرمی انسان به شدت انتقاد شده است.
نمونه بعدی به شکل ماری با پاهای روباتی است. اگرچه از نظر فنی مار بخاطر نداشتن چهار پا نمی‌تواند رانندگی کند، ویدئویی که از این مار گرفته شده این واقعیت را نشان می‌دهد که مارها هرگز اندام کوچک خود را از دست نداده‌اند.
این دستگاه که آلن پان، مخترع و یوتیوبر آن را ساخته، از طریق یک تراشه در دستگاهی کنترل می‌شود که با لپ‌تاپ همگام‌سازی می‌شود و مار را به مسافر بدنه سایبورگ جدید خود تبدیل می‌کند. با این حال، به نظر میرسد مار پایتون توپی ماده برایش فرقی نمیکند، چون پیداست با خوشحالی نشسته و از منظره لذت میبرد.
