این عکس‌ها در دهه ۱۹۵۰ توسط عکاس زوریخی کارلهینز واینبرگر گرفته شده است. واینبرگر که به خاطر علاقه مادام‌العمرش به افراد و گروه‌های غیرعادی و ناهماهنگ با عرف جامعه شناخته شده است، در عکس‌های خود نگاهی منحصر به فرد به جامعه اروپای مرکزی در دهۀ بعد از جنگ دوم جهانی ارائه می‌دهد. این تصاویر نگاهی نادر به گذشته‌ای هستند که ممکن است امروز تا حدی ساده به نظر برسد، اما در زمان خود اصلا عادی نبود.
به گزارش فرادید، پوشیدن لباس‌های جین، داشتن مدل موی کندویی، یا تزئین لباس و بدن با زنجیر، در آن زمان رفتارهای گستاخانه‌ای بودند که علیه هنجار‌های زمانه قلمداد می‌شدند.
هالبشتارکن‌ها از جهت مد و سبک، اغلب از فیلم‌های آمریکایی الهام می‌گرفتند. محبوبیت رو به افزایش راک اند رول نیز بر ذهنیت آنها تأثیر گذاشته بود.
ظاهر متمایز آنها شامل مدل‌های موی برجسته، شلوار جین، پیراهن‌های چهارخانه و ژاکت‌های چرمی بود که آنها را از فرهنگ اصلی جوانان آلمانی متمایز می‌کرد. موتورسیکلت‌ها و موتورهای کوچک در میان آنها محبوب بود و آنها در گروه‌ها یا دار و دسته‌های بزرگ به همراه یکدیگر موتورسواری می‌کردند.
جوانان هالبشتارکن اغلب وقت آزاد خود را در فضای باز سپری می‌کردند و در گوشه‌های خیابان، پارک‌ها یا دیگر مکان‌های عمومی جمع می‌شدند. این رفتار که به «ولگردی» (گاملن) معروف بود، از نظر نسل‌های قدیمی‌تر ناپسند تلقی می‌شد. در دهه ۱۹۵۰، حدود ۵٪ از جمعیت جوانان به عنوان هالبشتارکن شناخته می‌شدند.
جوانان هالبشتارکن اغلب در شورش‌های کوچکی شرکت می‌کردند که به‌ویژه پس از کنسرت‌ها یا نمایش‌های سینما اتفاق می‌افتادند. اولین حادثه بزرگ از این جنس در ۳۰ دسامبر ۱۹۵۶ رخ داد، زمانی که حدود ۴۰۰۰ جوان پس از نمایش یک فیلم در دورتموند راهپیمایی کردند، برای عابران مزاحمت ایجاد کردند، تخریب به بار آوردند و با پلیس درگیر شدند.
شورش‌های بزرگتر بیشتر بین سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۵۸ رخ داد، که اغلب به تخریب گسترده مبلمان در سینماها و سالن‌های کنسرت منجر می‌شد.
این اختلالات بحث‌های شدیدی را در رسانه‌ها و عرصه‌های سیاسی برانگیخت. طبیعت بی‌هدف و آشوبگرانه این شورش‌ها بسیاری را متحیر کرد و منجر به بحث‌های داغ شد. اغلب افراد فرهنگ عامه آمریکایی را برای این ناآرامی‌ها مقصر می‌دانستند.
