عصر ایران - واکسن سرخک از ابتلا به بیماری سرخک جلوگیری می کند. تقریبا همه افرادی که پس از دریافت یک دوز واکسن سرخک ایمنی در بدنشان ایجاد نمی شود، پس از دریافت دوز دوم، این شرایط را تجربه می کنند. هنگامی که میزان واکسیناسیون در یک جمعیت بیش از 92 درصد باشد، شیوع سرخک به طور معمول رخ نمی دهد. با این وجود، اگر میزان واکسیناسیون کاهش یابد، احتمال تجربه این شرایط وجود دارد. اثربخشی واکسن سرخک سال ها طول می کشد.
واکسن سرخک در سال 1963 در آمریکا ساخته شد. پیش از آن، سرخک یک بیماری رایج دوران کودکی بود که هر ساله 400 تا 500 نفر را در آمریکا به کام مرگ می کشید و 3 تا 4 میلیون نفر دیگر را بیمار می کرد. با افزایش تزریق واکسن و دادن دوزهای خوراکی واکسن به کودکان در دهه های پس از 1963، نرخ ابتلا به سرخک نیز به شدت کاهش یافت.
در تصویر بالا یک تکنسین مشغول ذخیره سینی های بافت سلولی در یک انکوباتور در آزمایشگاه های ویروس Chas. Pfizer & Co., Inc در سال 1963 دیده می شود. استفاده گسترده از واکسن سرخک در آمریکا در اواخر دهه 1960 آغاز شد و تقریبا به ریشه کن شدن این بیماری منجر شد.
هیچ راهی برای پیشگیری از ابتلا به سرخک به جز واکسن وجود ندارد. این ویروس به راحتی می تواند زمانی که فرد آلوده سرفه، عطسه یا تنفس می کند، پخش شود.
یک تا دو هفته پس از عفونت طول می کشد تا علائم سرخک در کودک ظاهر شود که از آن جمله می توان به تب، سرفه، آبریزیش بینی، و ابریزش چشم اشاره کرد.
اغلب، والدین متوجه لکه های سفیدی به نام لکه های کوپلیک می شوند که حدود دو تا سه روز پس از آغاز علائم در دهان کودک مبتلا به بیماری ظاهر می شود. پس از چند روز دیگر، بثورات پوستی ظاهر شده و لکه های قرمز که ممکن است ابتدا روی صورت دیده شوند و سپس کل بدن را فرا بگیرند، به صورت برآمدگی هایی برجسته ظاهر می شوند.
تب و بثورات پوستی به طور معمول پس از چند روز بهبود می یابند. اما عوارض کشنده سرخک می تواند یک نفر از هر هزار نفر مبتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار دهد. از آن جمله می توان به ذات الریه، آنسفالیت (تورم مغز) و یک بیماری نادر به نام پان آنسفالیت اسکلروزان تحت حاد اشاره کرد که تا هفت تا 10 سال پس از ابتلای فرد به سرخک ظاهر نمی شود.
