به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صدا و سیما، در این روز‌ها که کرونا در جامعه جولان می‌دهد و وضعیت اقتصادی را آشفته، پویشی به راه افتاده که قرار است در یک سال یک میلیون درخت به طبیعت ایران هدیه دهد و آن‌طور که مسوولانش می‌گویند این تعداد در سال آینده اگر با همین روند پیش برود به ۵ میلیون نهال در سال می‌رسد و افق نگاه این پویش در سال ۱۴۰۴ این است که به کاشت ۱۰۰ میلیون درخت در ایران برسند.
پویش ملی «درخت‌یاری» تنها یک حرکت زیست‌محیطی نیست و جنبه‌های آشکار معیشتی هم دارد و در همین آغاز کار قرار است از ۵ هزار خانواده کم برخوردار حمایت کند.
در همین فاصله چند ماهه از اجرایی شدن این پویش ملی هم نزدیک به ۲۵۰ گروه مردمی، جهادی، خیریه، مسجد، سازمان‌های مردم‌نهاد و البته هیات مذهبی با این پویش همکاری می‌کنند.
هدف اولیه این پویش، کاشت یک میلیون نهال مثمر و بومی در سراسر کشور است، اما تأکید بر بومی بودن این درختان مبتنی بر چه ساز و کاری است؟ آیا هویت زیست‌محیطی شهر‌های ایران هم تغییر کرده است؟ آیا می‌توانیم بسیاری از آفت‌های زیست‌محیطی چند دهه اخیر ایران را هم پای این تغییر هویت زیست‌محیطی شهرها بنویسیم؟ مهم‌تر از همه این‌ها اینکه چطور می‌توان با کاشت درخت از خانواده‌های کم‌برخوردار حمایت کرد؟
جمعیت درختکارانی که پویش ملی درخت‌یاری را اجرایی کرده حاصل کار اندیشکده‌ای با نام «اندیشکده تهدیدات زیستی آتی» است.
آقای سجاد باقری، دبیر جمعیت درخت یاران در رابطه با چگونگی شکل‌گیری این پویش می‌گوید: «جمعیت درخت یاران محصول تلفیق حرکت‌های جهادی و اندیشکده‌ای در حوزه‌های زیستی است که هسته اولیه آن را اندیشکده تهدیدات زیستی آتی و جمعیت جهادگران جوان بنیان نهاده‌اند و به تدریج با طرح مسائل خود در میان گروه‌های جهادی و مردمی، شبکه‌ای از گروه‌های مردمی و زیست محیطی را با خود همراه کرد که به این طریق بازو‌های اصلی جمعیت درخت یاران شکل گرفت.»
در آمار‌های ارائه شده توسط این پویش ملی گفته شده در این طرح حدود ۵ هزار خانواده کم‌برخوردار از منافع پایدار کاشت درخت‌های این طرح سود خواهند برد، اما سوال این است که کاشت درخت چطور می‌تواند معیشت یک خانواده را متحول کند؟ یا مهم‌تر اینکه اساسا این فرآیند چطور کار می‌کند؟
آقای سجاد باقری، دبیر جمعیت درخت‌یاران می‌گوید: «گروه‌های جهادی که در مناطق خودشان در استان‌های مختلف مستقر هستند و اشراف خوب اطلاعاتی نسبت به اقلیم، نوع کشت و دانش بومی آن منطقه و علاوه بر آن تعامل خوبی با سازمان‌هایی همچون کمیته امداد امام (ره)، بهزیستی و جهاد کشاورزی دارند و البته در شناسایی افراد نیازمند در این حوزه چند گام جلوتر هستند یک ارائه درخواست به ما می‌دهند تا ما تامین نهال برای آن‌ها انجام بدهیم.»
گروه‌های جهادی درحوزه عملیاتی قرار است بستر این کار را آماده کنند، اما باز هم سوال پیشین پابرجاست که این طرح چطور به معیشت این خانواده‌ها کمک می‌کند؟
هدف این است که حدود ۸۰ هزار گروه جهادی خوب در مرحله نخست شناسایی شوند و آن‌ها را در فصل‌هایی که عملیات کشت وجود ندارد و وقت کاشت هم نیست به این مناطق بروند و یک‌سری آموزش‌های تخصصی به افراد بدهند تا آماده شوند وارد فاز اصلی کار که حرکت به سمت کاشت صد میلیون نهال است.
پویش ملی درخت‌یاری با شعار درختکاری برای یاری است و بر دو حوزه استوار است؛ یکی حوزه‌های معیشتی و دیگری زیست محیطی. بستر عملیاتی آن هم مبتنی بر استفاده از گروه‌های مردمی و جهادی در راستای خدمات اجتماعی در حوزه‌های کشاورزی و محیط‌زیستی است.
محور معیشتی این پویش مبتنی بر استفاده از طرفیت گروه‌های جهادی در راستای توانمندسازی نواحی روستایی و احداث باغات است.
دیگر محور مورد اشاره در پویش ملی درخت یاری معطوف به تأثیرات زیست‌محیطی آن است؛ البته بدیهی است کاشت درخت در بهبود وضعیت سرانه فضای سبز تأثیرات بسیاری دارد، اما سعی این پویش در این است که این کار را به صورت هدفمند انجام دهد.
دراین میان، اما مفهوم جالب‌توجهی به چشم می‌آید؛ مفهومی به نام «هویت زیست‌محیطی شهرها» نکته‌ای که مسؤولان این پویش ملی معتقدند سال‌هاست که دستخوش تغییرات نگران‌کننده‌ای شده و پیامد‌های آن می‌تواند بسیار آسیب‌زننده باشد.
