به گزارش ایسنا، توماس فریدمن، تحلیلگر روزنامه نیویورک تایمز درباره سفر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به آمریکا نوشته است: وقتی به سخنرانی نتانیاهو در روز چهارشنبه در نشست مشترک کنگره فکر می‌کنم، اولین چیزی که به ذهنم خطور می‌کند این جمله معروف است «دهه‌هایی هست که هیچ اتفاقی نمی‌افتد و هفته‌هایی که شاهد رخدادهای چند دهه است.» این یکی از آن هفته‌ها برای اسرائیل، آمریکا و خاورمیانه است. یک دهه به پایان رسیده است - یا نه. بر حسب تصادف، مجموعه‌ای از نقاط اوج جنگ یا صلح در این هفته با هم تلاقی کردند که حتی تولستوی هم نمی‌توانست آنها را بسازد.
او در ادامه آورده است: در پی تصمیم رئیس‌جمهور بایدن در روز یکشنبه مبنی بر برتری دادن کشورش بر منافع شخصی و واگذاری قدرت، نتانیاهو - که به طور مداوم منافع شخصی خود را برای حفظ قدرت ترجیح داده - به واشنگتن آمد. او با دو تصمیم درهم تنیده روبرو می‌شود که می‌تواند میراث عظیمی در سیاست خارجی برای بایدن ایجاد کند و میراث خود نتانیاهو را در همان زمان تغییر دهد.
به نوشته فریدمن، نتانیاهو دو تصمیم بزرگ روی میز دارد که هم می‌تواند نبرد در غزه - و لبنان - را متوقف کند و هم زمینه را برای «اتحاد جدید آمریکا، اعراب و اسرائیل علیه ایران فراهم کند.»
این تحلیلگر نیویورک‌تایمز گفته است: «ما در مورد مهمترین فرصت برای تغییر شکل خاورمیانه از زمان توافق کمپ دیوید در دهه ۱۹۷۰ صحبت می‌کنیم. با این حال، اولین تصمیم مستلزم آن است که نتانیاهو - در حال حاضر - با یک توافق آتش بس مرحله‌ای که به طور آزمایشی توسط مذاکره کنندگان ایالات متحده، اسرائیل، قطر، مصر و حماس به دست آمده، موافقت کند که در فاز ۱، یک توقف شش هفته‌ای جنگ را در بر خواهد داشت به همراه بازگرداندن ۳۳ اسیر اسرائیلی (برخی کشته و برخی زنده) از جمله ۱۱ زن، در ازای چند صد اسیر فلسطینی در زندان‌های اسرائیل. در ماه ژوئن، نتانیاهو حمایت خود را از پارامترهای اساسی این توافق اعلام کرد، اما از آن زمان به بعد با برخی از جنبه‌های آن بازی می‌کند - تا برای خود وقت بخرد تا افراط گرایان راست افراطی در کابینه خود، که به آنها وعده "پیروزی کامل" بر حماس در غزه را داده، دور بزند.
نتانیاهو بر سه موضوع امنیتی تمرکز کرده است. یکی حرکت غیرنظامیان غزه از جنوب به سمت شمال. نتانیاهو به دنبال نوعی سیستم بازرسی به بهانه جلوگیری از بازگشت اعضای حماس به شمال بود، اما با وجود ده‌ها هزار نفری که در حال حرکت هستند، ارتش اسرائیل می‌داند که جلوگیری از ورود چند صد مبارز حماس غیرممکن خواهد بود.
موضوع دوم، کنترل مرز بین غزه و مصر است، به گفته یک منبع، ارتش اسرائیل مدعی است که بیشتر تونل‌های حماس در مرز را شناسایی یا ویران کرده است و اسرائیل و مصر می‌توانند اطمینان حاصل کنند که فعلاً هیچ کس از بالای زمین عبور نمی‌کند - و می‌توانند در طول زمان یک مانع دائمی‌تر بسازند.
موضوع آخر، گذرگاه رفح از مصر به غزه است، که اسرائیل می‌گوید حماس دیگر هرگز نباید آن را کنترل کند و بر نظارت و بازرسی آنجا با مشارکت فلسطینی‌های غیرحماس و برخی از طرف‌های بین‌المللی اصرار دارد.»
فریدمن در ادامه نوشته است: همانطور که مقام‌های امنیتی اسرائیل و آمریکا به من توضیح دادند، هیچ یک از این مسائل ناقض توافق نیست - مگر اینکه نتانیاهو یکی از آنها را برای خروج از توافق دستکاری کند - و مقامات ارشد نظامی و اطلاعاتی اسرائیل همگی از آن حمایت می‌کنند. به نظر می‌رسد حماس هم با این توافق مشکلی ندارد.
او معتقد است «یکی دیگر از مزایای بزرگ آتش بس بین حماس و اسرائیل این است که احتمالاً راه برای آتش بس حزب‌الله و اسرائیل هموار می‌شود، بنابراین ده‌ها هزار غیرنظامی در دو طرف مرز لبنان و اسرائیل می‌توانند به خانه خود بازگردند. با توجه به افزایش استفاده اسرائیل و حزب‌الله از راکت‌های دقیق، مقامات دفاعی ایالات متحده اکنون بر این باورند که بزرگترین خطر برای خاورمیانه، گسترش جنگ اسرائیل و حزب‌الله است.»
فریدمن در نیویورک تایمز نوشته است: اما دومین تصمیم بزرگ نتانیاهو. در مسیری موازی، تیم بایدن تقریباً تمام جزئیات یک اتحاد دفاعی با عربستان سعودی را بررسی کرده که شامل عادی سازی روابط بین اسرائیل و عربستان نیز می‌شود - مشروط بر اینکه نتانیاهو با آغاز مذاکرات برای راه حل دو دولتی موافقت کند. سعودی‌ها شرایط سختی برای تشکیل کشور فلسطینی نگذاشته‌اند. اما از اسرائیل خواسته‌اند با آغاز مذاکرات معتبر و با حسن نیت با راه حل دو دولتی با تضمین‌های امنیتی متقابل موافقت کند.
به عقیده این تحلیلگر آمریکایی، «چنین مذاکره‌ای همراه با آتش بس در جبهه غزه و لبنان، یک کودتای دیپلماتیک خواهد بود. حماس را منزوی می‌کند، روابط بین دولت یهود و زادگاه اسلام را عادی می‌کند به اسرائیل این امکان را می‌دهد که از فلسطینیان و اعراب برای نیروهای حافظ صلح در غزه حمایت کند و به اسرائیل برای یک اتحاد دفاعی رسمی‌تر منطقه‌ای با شرکای عرب علیه ایران کمک می‌کند.»
این نویسنده گفته است: «در نهایت، و از همه مهمتر، زمانی که نبرد در غزه تمام شود می‌تواند مسیری برای ایجاد یک کشور فلسطینی ایجاد کند و البته مهمترین درس این جنگ برای همه طرفین از نظر من این خواهد بود، تا زمانیکه هر دو طرف با سلاح‌های دقیق تامین می‌شوند هیچکدام نمی‌تواند از پس دیگری برآید.
همانطور که دیوید ماکوفسکی، مدیر پروژه روابط اعراب و اسرائیل در موسسه واشنگتن، به من گفت: نتانیاهو با دو تصمیم یکی در مورد توافق آتش‌بس و دومی در مورد شرایط عادی سازی با عربستان به جنگ کشورهای عربی با اسرائیل خاتمه می‌دهد و اتحادی منطقه‌ای شکل می‌دهد. نتانیاهو می‌تواند برای خودش و بایدن یک لحظه پیروزی شکل دهد. برعکس اگر نتانیاهو - که تصویری از یک متفکر استراتژیک ساخته است - به دلیل سیاست داخلی و ترس از شرکای ائتلاف راست افراطی خود، این لحظه را از دست بدهد، طنز تلخ و غم‌انگیزی خواهد ساخت.»
فریدمن در پایان نتیجه گرفته است: در واقع، ما به زودی خواهیم فهمید که آیا نتانیاهو می‌تواند به تصویر بزرگ چرچیلی خود عمل کند یا به قول لئون ویزلتیه فقط «مردی کوچک در زمان بزرگ» است. نتانیاهو تا به حال به قدرت چسبیده است تا در صورت مجرم شناخته شدن در هر یک از محاکمه‌های جاری - به دلیل نقض اعتماد، دریافت رشوه و کلاهبرداری، به زندان نیفتد. به این ترتیب، او حاضر نیست بدون اجازه اعضای دیوانه راست افراطی کابینه‌اش که خواهان «پیروزی کامل» بر حماس هستند که خود نتانیاهو وعده داده بود، هیچ اقدام جسورانه‌ای برای صلح با فلسطینی‌ها انجام دهد. اما با توجه به تعویق جلسه کنست اسرائیل از ۲۸ ژوئیه تا ۲۷ اکتبر، نتانیاهو می‌تواند بدون ترس از سرنگونی دولتش با هر دو قرارداد غزه و عربستان موافقت کند، زیرا این کار در زمانی که کنست تعطیل است عملا غیرممکن است.
جهان، اسیران، بایدن، فلسطینی‌ها، سعودی‌ها و خود اسرائیلی‌ها منتظر هستند. آیا بی بی یک بار دیگر فقط یک مرد کوچک در یک زمان بزرگ خواهد بود یا همه را شگفت زده می‌کند و در یک زمان بزرگ یک مرد بزرگ می‌شود؟
انتهای پیام
