به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اطلاعات آنلاین، غذا خوردن با دست در تاریخ آشپزی فرهنگ‌های بی شمار در سراسر جهان گنجانده شده است، که عمیقاً در رابطه آنها با غذاهایی که در طول نسل‌ها منتقل شده اند، ریشه دوانده است.
در بخش‌هایی از خاورمیانه، هند، آسیای جنوب شرقی و آفریقا، غذا خوردن با دست به‌طور طبیعی انجام می‌شود و لمس و بافت را در تجربه غذاخوری گنجانده است.
در سایر نقاط جهان، این آشپزی است و نه فرهنگ رایج که باعث استفاده از انگشتان دست و شست بر روی چاقو و چنگال می‌شود. کباب‌های آمریکای جنوبی، بوریتوی مکزیکی، شیرینی‌های کورنیش بریتانیایی، چیزبرگر آمریکایی، ساندویچ، تاکو، پیتزا... این فهرست ادامه دارد.
به گفته کارشناسان غذا خوردن با دست دارای اهمیت سنتی و همچنین تقویت ارتباط عمیق‌تر با غذا و تهیه آن است. این احساسی است که در بسیاری از فرهنگ‌ها در مناطق جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا مشترک است.
در برخی فرهنگ‌ها، استفاده از دست راست برای غذا خوردن، آداب فرهنگی و شیوه‌های بهداشتی را نیز در بر می‌گیرد.
آیورودا، سیستم سنتی پزشکی در هند، مدت‌هاست که ارتباط بین معنویت و غذا خوردن با دست را تقویت کرده است.
طبق این عمل، انگشتان و شست هر کدام با عناصر پنج گانه زمین، آتش، آب، هوا و اتر مرتبط هستند، به این معنی که خوردن دستی ارتباط مستقیمی بین خود و عناصر ایجاد می‌کند.
جدای از فینگر فودها، استفاده از دستان برای خوردن غذا می تواند طعم و بافت آن را افزایش دهد.
غذا خوردن با دست چندین فواید سلامتی نیز دارد. این روش یک رویکرد آهسته تر و آگاهانه تر به غذا خوردن را تشویق می کند، که هضم غذا و لذت کلی از غذا را بهبود می بخشد. تماس مستقیم با غذا می تواند درک طعم ها را افزایش دهد، به خصوص در غذاهای غنی از ادویه و روغن.
پذیرش شیوه‌های سنتی در محیط‌های معاصر می‌تواند حس هویت و تداوم را در جوامع تقویت کند و ارتباطات فرهنگی را در دنیای فناوری محور تقویت کند.
با پذیرش دیدگاه‌های سنتی و مدرن در مورد غذا خوردن با دست، افراد می‌توانند از یک تجربه غذاخوری غنی‌تر و جامع‌تر لذت ببرند که آنها را به روش‌های معناداری با غذا، فرهنگ و جامعه خود یا دیگران مرتبط می‌کند.
