به گزارش خبرنگار مهر، سیمرغ کوه‌های ایران قله‌های نشان داری هستند که به عنوان بام استان خود به حساب می آیند؛ در کشور ایران ۳۱ قله کوه در ۳۱ استان کشور به عنوان قله‌های سیمرغ ایران شناخته می‌شوند.
یکی از قله‌های سیمرغ کشورمان در استان ایلام، قله «کان صیفی» نام دارد که ملیکا کثیری اولین دختر نوجوان شهرضایی توانسته آن را فتح کند و افتخاری دیگر برای این شهرستان رقم بزند.
خبرگزاری مهر گفت و گویی صمیمانه با این دختر نوجوان شهرضایی به عنوان فاتح یکی از قله‌های «سیمرغ» ایران داشته که در ادامه از مدنظر خوانندگان می‌گذرد:
ملیکا جان! چطور وارد رشته کوهنوردی شدی؟
ببینید؛ در اطراف شهرضا کوه‌های زیادی وجود دارد، من همیشه در سفرهای برون شهری از زیبایی این کوه‌ها لذت می‌بردم و با وجود اطلاعات کمی که از به کوهنوردی علاقه خاصی داشتم اما در عین اطلاعات کمی از آنها داشتم تا اینکه از خرداد سال جاری با حمایت خانواده عضو باشگاه کوهنوردی شدم تا بتوانم به صورت حرفه‌ای این ورزش را آغاز کنم.
در این مدت چه موفقیت‌هایی را توانستید کسب کنید؟
من به تازگی توانستم قله «کان صیفی» که جزو قله‌های سیمرغ است را در استان ایلام با ارتفاع سه هزار و ۵۰ متر طی ۱۱ ساعت فتح و اولین نشان سیمرغ را دریافت کنم؛ همچنین از مدت شروع ورزش کوهنوردی توانسته‌ام که قله کرکس را با ارتفاع سه هزار و ۸۹۵ متر و کوه‌های اطراف شهرضا مانند کوه شتری از دو مسیر، لام دره، دره باغی، دره بادامی، دملا و کوه سفیدی را فتح و صعود کنم.
فکر می‌کنی این افتخارات را مدیون چه کسی هستی؟
من با بهره‌گیری از آموخته‌های استادان کوهنوردی فوت و فن‌های این ورزش را تا حدودی یاد گرفته‌ام و همه موفقیت‌هایم را مدیون بزرگان کوهنوردی در باشگاه و استادم بوده‌ام و اگر موفقیتی کسب کردم در سایه افرادی بوده که افتخار شاگردی‌شان را داشته‌ام.
با توجه به اینکه کوهنوردی در عین مفرح بودن، ورزشی سرشار از لحظه‌های پرخطر و یا حادثه آفرین است، نظر خانواده شما برای ادامه فعالیت در این رشته چیست؟
هر چقدر از حمایت‌ها و توجه‌های خانواده خودم بگویم کم است. داشتن یک خانواده دانا بزرگ‌ترین نعمتی است که خداوند می‌تواند به انسان بدهد؛ امروز خانواده ام این بستر را برای من فراهم کرده‌اند تا من با انرژی بیشتر و با انگیزه زیاد قدمی را در کوهستان‌های مختلف به عشق پدر و مادرم بردارم.
در راه رسیدن به قله کوه‌های مختلف تاکنون با چه چالش‌هایی روبه رو شده‌ای؟
یک مثال در این ارتباط بزنم: در میانه راه فتح قله «کان صیفی» برف شروع به باریدن کرد که این کار من را برای فتح قله کمی سخت کرد اما این سختی را به جان خریدم تا به هدف دست پیدا کنم؛ یکی دیگر از چالش‌هایی که در هنگام فتح قله «کان صیفی» با آن روبه رو شدم این بود که یکی از سنگ‌ها حدود ۴ متر ارتفاع داشت و کار را برای پایین آمدن من کمی سخت کرد.
قله کرکس هم شیب بسیار زیادی داشت و برای من کمی پایین آمدن ترسناک و خطرناک؛ من تاکنون در مسیر با حیات وحش روبرو نشده‌ام اما از دیگر هم گروهی‌های خود شنیده‌ام که ممکن است در مسیر فتح قله به حیواناتی مانند گرگ برخورد کنیم که در این زمینه برای فراری دادن این حیوانات آموزش‌های لازم به ما داده شده است.
آیا اصولاً ورزش کوهنوردی نیاز به تجهیزات خاصی دارد یا اینکه همه می‌توانند به راحتی به قله کوه صعود کنند؟
وسایل مورد نیاز کوهنوردی بستگی به اینکه به کدام قله و کوهی می‌خواهیم برویم یا اینکه چقدر می‌خواهیم در طبیعت بمانیم فرق دارد اما از اصلی ترین وسیله کوهنوردی مخصوصاً برای هم سن و سال‌های من تجهیز به کفش مناسب است که می‌تواند در مواقعی که شیب خطرناک یا لغزندگی در مسیر وجود دارد بسیار کمک کننده باشد، کوله‌ای برای ذخیره مواد غذایی و آب، باتوم کوهنوردی که مثل عصا برای بالا و پایین آمدن استفاده می‌شود و لباس مخصوص کوهنوردی از دیگر وسیله‌هایی است که کوهنوردان به آن نیاز دارند و می‌توانند از فروشگاه‌های لازم کوهنوردی این وسایل را تهیه کنند.
ایستادن در یک قله مرتفع چه احساسی به تو می‌دهد؟
ایستادن برفراز یک قله مرتفع حس بسیار خوبی است و من همواره احساس غرور و سربلندی می‌کنم. آنجا بیشتر به بزرگی خدا پی می‌برم و آنجاست که می‌فهمیم در مقابل عظمت او چیزی نیستیم.
قصد داری که این حرفه را در آینده هم ادامه بدهی؟
بله قطعاً با عشق و علاقه بیشتر ادامه می‌دهم و تلاش می‌کنم که بتوانم ۳۱ قله نشان سیمرغ را فتح کنم تا افتخاری برای خود و خانواده ام رقم بزنم.
در آخر چه پیشنهادی برای هم سن و سال‌های خود که به ورزش کوهنوردی علاقه مند هستند داری؟
من به عنوان کوچک‌ترین فرد در گروهمان از این بابت خیلی خوشحالم که با این سن کم توانستم ورزش پرخطر و سختی را شروع کنم و پیشنهادم برای دوستان علاقه مند هم سن و سال خودم این است که با ثبت نام در کلاس‌های کوهنوردی به شکل حرفه‌ای این ورزش را شروع کنند یا حتی در این دوران قرنطینه که کلاس‌های درسی مجازی شده است گاهی با خانواده به کوه‌های اطراف محله خود بروند تا روحیه‌ای تازه کنند.
