به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، پیش از این نیز دو دریاچه نیوس و مونون منفجر شده اند. در این حوادث حدود ۱۸۰۰ نفر و هزاران حیوان جان باختند.
دریاچه کیوو از لحاظ مساحت بسیار بزرگتر از نیوس یا مونون است، به طوری که طول و عرض آن به ترتیب ۵۵ و ۳۰ مایل محاسبه شده اند. عمق دریاچه نیز ۱۵۶۰ فوت است. کیوو ساختاری لایه بندی شده دارد، به بیان دیگر فقط ۲۰۰ فوت روی آب به طور مرتب ترکیب می شوند و آبی که در لایه های عمیق تر جریان دارد، راکد است.
یکی از دلایل احتمالی انفجار در دریاچه کیوو آن است که در نزدیکی «شکاف شرق آفریقا» (East African Rift) مرز یک صفحه تکتونیک زمین قرار دارد. این شکاف سبب می شود صفحه تکتونیک سومالیایی به سمت شرق و دور از قاره آفریقا حرکت کند. چنین حرکتی به فعالیت های ارتعاشی و آتشفشانی در منطقه منجر می شود و از سوی دیگر دریاچه را از گازهای سمی پر می کند.
کارشناسان معتقدند حدود ۷۲ مایل مکعب دی اکسید کربن و ۱۴ مایل مکعب متان در کف دریاچه کیوو وجود دارد. این مواد شامل نشان هایی از گاز سولفید هیدروژن نیز هستند. ترکیب این ۳ گاز ممکن است به انفجارهای شدید منجر شود و روی مناطق پر جمعیت تاثیر بگذارد. هرگونه انفجاری به معنای آزادسازی انبوهی از گازها به مدت چند روز یا هفته در اطراف دریاچه است.
برخی شرکت ها مانند هیدراگاز انرژی در کانادا تصمیم دارند متان دریاچه کیوو را استخراج کنند. کارشناسان معتقدند استخراج گازها به تولید برق منجر می شود.
