به گزارش خبرنگار مهر، دکتر زلفی‌گل از اوایل شروع مسئولیت خود به عنوان وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، تصمیم گرفت معاونت پژوهش و فناوری وزارت علوم را به دو معاونت پژوهشی و معاونت فناوری و نوآوری تفکیک کند. آذرماه سال ۱۴۰۰ دکتر پیمان صالحی به عنوان معاون پژوهشی و دکتر علی خیرالدین به عنوان معاون فناوری و نوآوری وزات علوم منصوب شدند.
حدود یک سال بعد با استعفای دکتر خیرالدین، دکتر امید رضایی فر به عنوان سرپرست این معاونت انتخاب شد. مرداد ماه سال گذشته نیز دکتر سجاد محمدعلی‌نژاد به عنوان معاون فناوری و نوآوری وزارت علوم منصوب شد.
در آستانه روزهای پایانی دولت سیزدهم ارزیابی وزیر علوم را از عملکرد این دو معاونت پس از تفکیک جویا شدیم و اینکه آیا از نظر او پس از گذشت حدود سه سال از تفکیک این دو معاونت، آیا این تفکیک ضرورت داشت یا خیر؟
دکتر محمدعلی زلفی‌گل در گفتگو با خبرنگار مهر در این مورد گفت: زیست‌بوم علم و فناوری مانند یک پازل است که اگر هر تکه آن وجود نداشته باشد، باعث نقص می‌شود. علت جدا کردن پژوهش و فناوری از یکدیگر این بود که پیش از آن به پارک‌های علم و فناوری و مراکز رشد در حوزه پژوهشی توجه لازم نمی‌شد و به همین دلیل آن زمان معاون علم و فناوری ریاست جمهوری به آن‌ها بیشتر توجه داشت.
وی ادامه داد: از زمان شروع فعالیت در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مشاهده کردم که بخش فناوری در این وزارتخانه کم‌رنگ است. برای اینکه فناوری را پر رنگ کنم، معاونت فناوری و نوآوری ایجاد کردم که قسمت تبدیل علم به فناوری را انجام دهند و انصافاً کارهای خیلی خوبی انجام دادند.
وزیر علوم با بیان اینکه یکی از افتخارات من این است که این کار را انجام دادم، گفت: در حال حاضر ۲۵۰ مرکز رشد، ۵۹ پارک علم و فناوری و تعداد زیادی پردیس علم و فناوری و پارک‌های علم و فناوری دانشگاهی داریم.
وی اظهار کرد: فعالان فناوری در دانشگاه‌ها پس از این تفکیک در وزارت علوم یک مسئول پیدا کردند و امروز حرف آن‌ها در شورای معاونین شنیده می‌شود. در صورتی که زمانی که پژوهش و فناوری با هم بود سایه پژوهش بر روی فناوری افتاده بود و فناوری آن‌طور که باید، دیده نمی‌شد.
وزیر علوم در پاسخ به این سوال که آیا وجود یک نظام واحد قدرتمند در کشور برای پژوهش، فناوری و نوآوری نمی‌توانست هم‌گرایی و هم‌سویی این دو حوزه را بیشتر کرده و کمک کند که این دو حوزه پیوسته به صورت هم‌راستا حرکت کنند؟ گفت: سطوح آمادگی فناوری (TRL) تا یک مراحلی مربوط به پژوهش و بعد از این مرحله مربوط به فناوری است. کنار هم باشند محاسن و معایبی دارد. ما بررسی کردیم و دیدیم انتقاداتی که در مورد مقاله‌محوری مطرح می‌شد به این دلیل بود که پژوهش روی فناوری سایه انداخته بود.
