به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، آستیگماتیسم یک نقص انکساری در چشم است که به دلیل انحنای غیرعادی قرنیه یا عدسی ایجاد می‌شود. این عارضه باعث می‌شود که نور به صورت نامنظم به شبکیه برخورد کند و تصاویر تار و غیر واضح دیده شوند. افراد مبتلا به آستیگماتیسم در هر دو فاصله نزدیک و دور دچار مشکل در وضوح دید می‌شوند.
آستیگماتیسم به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود. نوع اول آن آستیگماتیسم قرنیه‌ای است که به دلیل شکل نامنظم قرنیه ایجاد می‌شود. دومین نوع آن آستیگماتیسم عدسی که به دلیل ناهنجاری در شکل عدسی چشم رخ می‌دهد. هر یک از انواع آستیگماتیسم می‌توانند به صورت منظم (که در آن انحنای قرنیه یا عدسی در یک محور خاص بیشتر است) یا نامنظم (که انحنا در محورهای مختلف متفاوت است) باشند.
آستیگماتیسم معمولاً به دلیل عوامل متنوعی ایجاد می‌شود. بسیاری از موارد آستیگماتیسم ارثی هستند و از والدین به فرزندان منتقل می‌شوند. ضربه یا جراحی چشم می‌تواند منجر به تغییر در شکل قرنیه شود. برخی بیماری‌های چشمی مانند کراتوکونوس (قوز قرنیه) می‌توانند باعث ایجاد آستیگماتیسم شوند. از سوی دیگر، فشارهای مکانیکی مانند قرار گرفتن طولانی مدت در مقابل صفحه نمایش یا مطالعه در نور کم ممکن است تأثیری محدود داشته باشند، اما به طور مستقیم آستیگماتیسم ایجاد نمی‌کنند.
آستیگماتیسم در صورت عدم درمان می‌تواند به مشکلاتی منجر شود که پیامد های ناگواری برای افراد ایجاد می کند. تلاش مداوم برای دیدن واضح می‌تواند منجر به خستگی و درد چشم شود. تلاش برای تمرکز چشم‌ها می‌تواند باعث سردرد های مکرر شود. در کودکان، عدم درمان آستیگماتیسم می‌تواند به توسعه ناقص یکی از چشم‌ها یا همان تنبلی چشم (آمبلیوپیا) منجر شود. مشکل در دیدن واضح می‌تواند به کارایی در فعالیت‌های روزمره را کاهش می دهد.
پیشگیری کامل از آستیگماتیسم ممکن نیست، اما برخی اقدامات می‌توانند به کاهش خطر و مدیریت بهتر آن کمک کنند. مراجعه دوره‌ای به چشم‌پزشک برای بررسی و تشخیص زودهنگام مشکلات چشمی و مراقبت منظم از چشم در جلوگیری از ابتلا به آستیگماتیسم موثر است. رعایت اصول صحیح مطالعه و استفاده از نمایشگرها مانند داشتن نور مناسب و استراحت دادن به چشم‌ها از جمله اقدامات پیشگیرانه در این حوزه است. استفاده از عینک‌های محافظ در محیط‌های خطرناک برای جلوگیری از آسیب‌های فیزیکی به چشم هم اقدامی مفید جهت محافظت از چشم ها در برابر این بیماری است.
درمان آستیگماتیسم به نوع و شدت آن بستگی دارد و اما روش های مختلفی برای درمان آن وجود دارد. استفاده از عینک یا لنز تماسی که به طور خاص برای تصحیح آستیگماتیسم طراحی شده‌اند یکی از امور درمانی است. روش‌های جراحی انکساری مانند لیزیک (LASIK) یا پی آر کی (PRK) که با تغییر شکل قرنیه، دید را تصحیح می‌کنند. در برخی موارد، لنزهای تماسی سخت (RGP) می‌توانند برای تصحیح شکل قرنیه استفاده شوند.
آستیگماتیسم یک مشکل شایع چشمی است که می‌تواند بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارد. با انجام مراقبت‌های منظم از چشم، استفاده صحیح از عینک یا لنز، و در صورت نیاز، استفاده از روش‌های جراحی، می‌توان این عارضه را مدیریت و درمان کرد. توجه به بهداشت چشم و مشاوره با متخصصین می‌تواند به بهبود وضعیت بینایی افراد و کاهش عوارض مرتبط با آستیگماتیسم کمک کند.
