به گزارش ایسنا به نقل از آی‌ای، دالان‌های گدازه یک ویژگی جالب آتشفشانی هستند. این تونل‌های زیرزمینی توسط گدازه‌ای که پیش‌تر در سطح ماه جاری بود، تولید شده‌اند.
لایه بیرونی ابتدا خنک شده و شکل گرفته است و به عنوان یک پوسته عمل کرده است. در همین حال، سنگ مذاب داخل همچنان به جریان یافتن خود ادامه می‌دهد و سپس تخلیه می‌شود. این روش باعث ایجاد یک محفظه توخالی و گسترده‌ای در زیر سطح می‌شود.
لورنزو بروزونه (Lorenzo Bruzzone)، استاد دانشگاه ترنتو، می‌گوید: نظریه وجود این دالان‌ها بیش از ۵۰ سال است که مطرح شده است، اما این اولین بار است که وجود آنها را نشان می‌دهیم.
استفاده از داده‌های مدارگرد
این کشف هیجان‌انگیز با حفاری انجام نشده است. در عوض، محققان داده‌های مأموریت مدارگرد شناسایی ماه ناسا (LRO) را که برای اولین بار در سال ۲۰۰۹ گودال‌های ماه یا دالان‌های گدازه را مشاهده کرد، دوباره تجزیه و تحلیل کردند.
آنها با استفاده از روش‌های خاص، انعکاس‌های راداری را پیدا کردند که یک تونل زیرزمینی غول پیکر در یک منطقه قمری به نام دریای آسایش (Mare Tranquilitatis) را نشان می‌دهد.
در سال ۲۰۱۰، به عنوان بخشی از ماموریت در حال انجام مدارگرد شناسایی ماه ناسا، ابزار فرکانس رادیویی مینیاتوری (Mini-RF) اطلاعاتی را به دست آورد که شامل یک گودال در دریای آسایش بود.
سال‌ها بعد، ما این داده‌ها را با روش‌های پردازش سیگنال پیچیده‌ای که به تازگی توسعه داده‌ایم، دوباره بررسی کردیم و بازتاب‌های راداری را از ناحیه گودال کشف کرده‌ایم که به بهترین شکل توسط یک مجرای غار زیرزمینی توضیح داده می‌شود.
داده‌ها شواهد قانع کننده‌ای برای وجود یک دالان گدازه خالی ارائه کردند. دانشمندان از این داده‌ها برای ایجاد مدلی از بخشی از دالان استفاده کردند که کاملا با مشاهدات آنها مطابقت دارد.
دالان‌های گدازه ممکن است میزبان پایگاه‌های ماه باشند
ماه محیط خشنی دارد. دمای شدید و تشعشعات ثابت چالش بزرگی برای کاشفان ماه در آینده است.
دما در سمت آفتاب‌گیر آن تا ۱۲۷ درجه سانتی‌گراد افزایش می‌یابد، در حالی که سمت بدون نور یک زمین بایر سرد است دمای کمتر از منفی ۱۷۳ درجه سانتی‌گراد دارد.
با این حال، خطرات دیگری فراتر از نوسانات دما وجود دارد. ماه به طور مداوم توسط تابش خورشید و تشعشعات اعماق فضا در سطوحی ۱۵۰ برابر قوی‌تر از زمین بمباران می‌شود.
گودال‌های عمیق ماه ممکن است به تونل‌های وسیعی متصل شوند و پناهگاه‌های بالقوه‌ای را برای مستعمره‌نشینان بعدی قمر زمین فراهم کنند.
این پناهگاه‌های طبیعی ممکن است از کاشفان آینده بشری در برابر پرتوهای کیهانی، تشعشعات خورشیدی و اثرات ریزشهاب‌سنگ محافظت کنند و می‌توانند مکان‌های ایده آلی برای ساخت پایگاه‌های ایمن و پایدار قمری باشند.
این تحقیق نشان می‌دهد که چگونه داده‌های راداری ماه می‌توانند بعنوان راه‌های جدید برای پاسخگویی به سؤالات اساسی برای اکتشاف مورد استفاده قرار گیرند و همچنین نشان می‌دهند که ادامه جمع‌آوری داده‌های سنجش از راه دور ماه چقدر حیاتی است.
این یافته‌ها در مجله Nature Astronomy منتشر شد.
