حسین محمودی روز ۱۰ تیر ماه ۱۴۰۳ با بیان اینکه این محوطه برای نخستین بار مورد بررسی و گمانه‌زنی قرار گرفته است گفت: گمانه‌زنی در محوطه به مساحت یک هکتار مورد بررسی قرار گرفت که قلعه‌ای خشتی و گلی بوده و اکنون به تپه‌ای با ارتفاع ۲۷ متر تبدیل شده است.
به گزارش ایلنا، معاون میراث‌فرهنگی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مرکزی تصریح کرد: با صدور مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به سرپرستی علیرضا گودرزی دکترای باستان‌شناسی، عملیات کاوش به منظور تعیین حریم و عرصه این محوطه تاریخی انجام شد و نقشه‌های عرصه و حریم این منطقه تهیه شد.
محمودی افزود: سفالینه‌های کشف شده در این محوطه تاریخی نشان از زندگی در این محوطه تاریخی در عصر آهن دارد که در اواخر دوره زندیه این محوطه خالی از سکنه شده است و در اوایل دوره قاجار این منطقه متروک شده است.
او با اشاره به اینکه عرصه ظاهری تپه حدود ۴۰۰۰۰ متر مربع وسعت دارد افزود: تپه علیشار در بخش خرقان شهرستان زرندیه قرار گرفته و یک سکونتگاه مربوط به دوره اسلامی است و این محوطه ارزشمند در سال ۸۰ به شماره ۵۶۱۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
