چی بپوشم: گریزی از پیری و پا به سن‌گذاشتن نیست. فرقی نمی‌کند که فردی عادی هستیم یا یک سلبریتی مشهور که دل همه مخاطبان را روی پرده سینما می‌بریم. در هر حال، تنها چیزهایی که در این دنیا کاملا مسلم‌اند، پیرشدن و مرگ هستند. به سینما که نگاهی می‌اندازیم، چهره‌هایی به یادمان می‌آیند که روزی به‌شدت محبوب و جذاب بوده‌اند و حالا، گذر روزگار پنجه‌های بی‌رحمش را برای داغ‌زدن نشان پیری روی صورت و اندامشان چنگ زده است.
بعضی از بانوان هالیوودی و فعال دنیای سینما، روزگاری آنچنان دلبر و جذاب بودند که هنوز خاطره برخی فیلم‌هایشان از ذهن‌ها نرفته است. اما از گذر روزگار برای هیچ‌کس گریزی نیست. در ادامه، نگاهی خواهیم داشت به ۸ زن میانسالی که روز و روزگاری، رقیبی نداشتند و دل تمام مخاطبان دنیای سینما را حسابی برده بودند.
دوستداران سینما، شارون استون را با بازی در فیلم مشهور غریزه اصلی می‌شناسند. او که در سال‌های جوانی در اوج زیبایی بود، در نقش زنان اغواگر یا دلبران جذاب به‌خوبی دیده می‌شد و پرطرفدار بود. فاصله‌ای که او در میانسالی از سینما گرفت، باعث شد که تصویر کنونی و مراحل گذر عمر او از سوی تماشاگران دیده نشود. شارون استون از این فاصله‌گرفتن و فراموشی بارها گفته و ابراز نارضایتی هم کرده است.
جولیان یا جولین مور از بازیگرانی است که هنوز هم فعالیت دارد. او با انتخاب‌های شایسته خود توانسته در چندین دهه در نقش‌هایی قابل اعتنا بدرخشد. شاید در مقایسه با افراد دیگر فهرست این مقاله، جولیان مور آنچنان ویژگی‌های جذاب ستاره‌ای دلخواه مردان و زنان را نداشته باشد، اما او هم از بازیگرانی است که پا به میانسالی گذاشته و با روزهای اوج زیبایی و طراوت خود تاحدی فاصله گرفته است. او بی‌رحمی دنیای تصویر نسبت به زنان را با انتخاب‌های خوبش و بازی در آثاری مهم و ارزشمند تحت کنترل درآورده است. مور با سفر به عمق قلب و روح هر کاراکتر، به نقش‌های مختلفی جان داده است. نمونه‌ای از بازی‌های اثرگذار او، ایفای نقش در نقشه ستارگان اثر دیوید کراننبرگ بود. او استاد انتخاب فیلم‌های ارزشمند و بازی زیرپوستی در آن‌ها است.
رنه روسو هم از بازیگران جذابی بود که حالا خبری از او نیست. روسو در دهه ۸۰ میلادی حسابی بر سر زبان‌ها بود و با ایفای نقش‌های مختلف در کنار بازیگرانی مانند مل گیبسون، داستین هافمن و پیرس برازنان، دل همه مخاطبان را می‌ربود. باید قبول کنیم که خبری از وفای دنیا به ما آدم‌ها وجود ندارد؟ بازیگرانی مانند رنه از اوج شهرت و زیبایی به روزگاری معمولی و غربت‌زده تبعید می‌شوند. حتما چنین چیزی برای خود افراد مشهوری مانند او بسیار دشوار است.
مریل استریپ از آن ستاره‌هایی است که هرگز مفهوم تجاری زنی اغواگر و زیبا را تحت برچسبی جنسیتی به خود نچسباند و اجاز نداد که در حد ستاره‌ای تاریخ‌مصرف‌دار از او استفاده شود. او سال‌های طولانی کار کرده است و همیشه در انبوهی از فیلم‌ها و آثار مهم حضور داشته است. حالا که روزگار طرح پیری را کم‌کم روی صورتش نمایان کرده هم همچنان در شمار بهترین‌ها است. او از معدود زنانی است که محبوبیتی از جنس احترام و به واسطه هنرش درمیان زنان و مردان دارد. جلوه‌گری‌های مرسوم زنانه هالیوودی در سوابق او نقشی نداشته‌اند.
اگر از دوستداران بتمن باشید، حتما میشل فایفر را در بتمن ساخته تیم برتون در نقش زن گربه‌ای به خاطر دارید. او در اوج سال‌های جوانی زیبایی خاصی داشت. صدای دل‌نشین، چهره زیبا و اندامی متناسب از او گزینه‌ای عالی برای ایفای نقش زنان دلربای هالیوودی می‌ساخت. البته هنرمندی و اثرگذاری‌اش در به تصویرکشیدن چهره‌های مختلفی از یک زن هم در موفقیتش نقش پررنگی داشت. اگر اسکار فیس یا صورت زخمی را دیده باشید، او را در نقش معشوقه تونی مونتانا فراموش نخواهید کرد. فایفر هم در سال‌های اخیر حاشیه‌نشین سینما شده و بی‌رحمی هالیوودِ بی‌توجه به طیف سنی زنان میانسال، دامن او را هم گرفته است.
گلن کلوز برای سینمادوستان یادآور سال‌های اوج جذابیت هالیوود است. یعنی زمانی که فیلم‌ها اسیر کلیشه‌ها نبودند و استفاده از عناصر فرمایشی در آن‌ها هنوز آن‌قدرها باب نشده بود. اسپیلبرگ و اسکورسیزی، جیمز کامرون و تیم برتون هنوز خلاقانه برای اثبات هوش سینمایی‌شان می‌جنگیدند و همه چیز حال و هوایی دیگر داشت. گلن کلوز هم نسبت به سال‌های جوانی تغییرات چهره زیادی داشته است. اما در تمام این سال‌ها انتخاب نقش‌های مهم و جذاب را از برنامه کاری‌اش حذف نکرده است. گلن از زنانی است که در مبارزه با بی‌رحمی سینما نسبت به زنان، خوب از پس کار برآمده است. در سال‌های اخیر هم فیلم‌هایی مانند مرثیه هیلبیلی را به پرده نقره‌ای پیشکش کرده است.
دمی مور از زیباترین زنان هالیوود بود. او که با فیلم‌های مطرحی از بدنه سینما مانند گوست یا شبح در خاطر بسیاری از مخاطبان سینما مانده، تغییرات چهره زیادی داشته است. دیگر خبر زیادی از آن طراوت بی‌نظیر صورت و شیطنت چشم‌ها در او نیست. دمی مور جاذبه‌های زیادی در ظاهرش داشت و نیمی از شهرت خود در ایفای نقش در فیلم‌های حتی مشهور و مطرح و در کنار بازیگرانی مانند مایکل داگلاس را هم مدیون همین ویژگی‌ها بود.
پاملا اندرسون که شاید بتوان گفت، فقط به واسطه جذابیت‌های زنانه در سالیان دور مورد توجه مخاطبان قرار داشت، این روزها با رویکردی بسیار متفاوت دیده می‌شود. او هیچ آرایشی بر چهره ندارد و اجازه می‌دهد که دوربین عکاسان، روی چروک‌های صورتش زوم کنند و خبر اثرگذاری زمانه بر تصویر و اندامش را به همه بی‌پروا مخابره کنند. او در این روند زندگی و گذر عمر چیزی جز زیبایی نمی‌بیند و معتقد است که زنان نباید از پیرشدن بترسند. نظر شما چیست؟
دایان کیتون با آن استایل خاص و متفاوتی که در سال‌های جوانی داشت و البته با حضور در کنار وودی آلن نابغه به شهرت فراوانی دست پیدا کرده بود. حضورش در آنی هال به عنوان اثری ماندگار و در تعدادی از فیلم‌های تجاری و عامه‌پسند باعث شد که خیلی زود در شمار محبوب‌های سینما قرار بگیرد. حالا او از آن سال‌ها بسیار دور شده و اگرچه هنوز به باد فراموشی سپرده نشده، اما دیگر تصویری مشابه روزهای اوج زیبایی‌اش از او نمی بیینم. حالا کیتون در شبکه‌های اجتماعی و با تمرکز بر فشن و استایل، بیشتر دیده می‌شود. او هم به حاشیه رفته است. سوال اینجاست که چرا انقضای حضور ستاره‌های زن این‌قدر وابسته به زیبایی و جوانی‌شان است؟
