بنابه گفته آژانس محافظت از محیطزیست آمریکا، ۳۱درصد از دی‌اکسیدکربن منتشر شده در هوا، ناشی از سوخت‌هایی چون گاز و بنزین است. به همین دلیل بیشتر متخصصان ایده استفاده کامل از خودروهای برقی را برای کاهش آلودگی هوا در نظر گرفته‌اند تا بدین‌ترتیب ۳۱درصد از آلودگی هوا کاسته شود.
اما بررسی‌های جدید کارشناسان، چیز دیگری نشان می‌دهد:
باتری‌های خودروهای برقی
باتری‌های خودروهای برقی آنگونه که تصور می‌شد، پایدار نیستند. درواقع مواد مورد نیاز و زیرساخت‌های تولید باتری‌های خودروهای برقی آلوده‌کننده هستند و نگرانی‌هایی برای محیطزیست ایجاد می‌کنند.
سیم‌های مسی
مشکل بعدی استفاده از سیم مسی برای باتری‌های خودروهای برقی است. مثلا، خودروی هوندا آکورد بیش از ۱۸ کیلوگرم مس لازم دارد و برای نوع برقی این خودرو، حدود ۹۰ کیلوگرم مس لازم است. درواقع چنانچه بخواهیم تمام خودروها را برقی کرده و از ۳۱درصد آلودگی دی‌اکسید کربن بکاهیم، باید در صنعت خودروسازی، تقریبا ۵ برابر بیشتر از الآن، از فلز مس استفاده کنیم.
ایستگاه‌های شارژ
اگر سیم‌های مسی مورد نیاز خودروهای برقی را به حساب نیاوریم، ایستگاه‌های شارژ خودروهای برقی که باید به‌طور گسترده ـ مانند پمپ بنزین‌های فعلی- در نقاط مختلف وجود داشته باشند، حجم عظیمی سیم مسی لازم دارند تا فعال شوند. در یک بررسی مشخص شد نیاز به فلز مس، فقط در یک دهه آینده به ۳ تا ۵ میلیون تن افزایش نشان خواهد داد.
درواقع برای به‌دست آوردن مس بیشتر باید معادن مس بیشتری باز کرد که باز کردن هر کدام از این معادن، حداقل ۲۰ سال زمان می‌برد.
درضمن برای استخراج مس بیشتر به صرف انرژی بیشتر نیاز است که کار را برای تولیدکنندگان مس سخت‌تر و محیطزیست را آلوده‌تر می‌کند.
استخراج مس از معادن هم به نیروی کار بیشتری نیاز دارد و معادن مس معمولا مواد شیمیایی سمی و حتی رادیواکتیوی از خود منتشر می‌کنند و موجب بیماری‌های پوستی، چشمی، تنفسی و حتی مرگ افراد می‌شوند. همچنین محیطزیست دچار آلودگی ناشی از مس شده و افرادی که در معرض این آلودگی هستند حتی با خطر مرگ روبه‌رو می‌شوند.
بنابراین نمی‌توان به خودروی برقی با نگاه نجات‌دهنده ما از آلودگی‌های زیست‌محیطی ناشی از سوخت‌های فسیلی نگاه کرد.
