به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، جمعه ۷ آبان ماه بود که خبر ترور شهید محسن فخری زاده از دانشمندان دفاعی و هسته ای کشورمان به دست عوامل سرویس های جاسوسی بیگانه همچون موساد بر سر خط خبرها قرار گرفت. بلافاصله پس از این اتفاق بود که گمانه زنی ها درباره نحوه ترور شهید فخری زاده آغاز و مطالب بسیاری درباره نحوه ترور این شهید در فضای مجازی و محافل غیر رسمی منتشر شد.
در مراسم تشییع و تدفین شهید فخری زاده در امامزاده صالح (ع) تهران دریابان علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان گفت که دستگاه‌های اطلاعاتی به این اطلاعات رسیده بودند که شهید فخری زاده مورد هدف اقدام تروریستی قرار می‌گیرد و در کدام محل نیز قرار است این عملیات انجام شود، دقیقاً محلی که او به شهادت رسید.
تیم حفاظت می‌دانست در این محل قرار است یک عملیات علیه این شهید انجام بگیرد. تقویت‌های لازم در خصوص تیم حفاظت وی نیز صورت گرفته بود، اما این بار دشمن از سبک و شیوه کاملاً جدید، حرفه‌ای و تخصصی استفاده کرد که متأسفانه توانستند موفق شوند و او را بعد از ۲۰ سال تلاش به شهادت برسانند.
متاسفانه عملیات، عملیات بسیار پیچیده‌ای بود و با بکارگیری تجهیزات الکترونیکی رخ داد و هیچ فردی در صحنه حضور نداشت؛ اما سرنخ‌هایی وجود دارد. ضمن اینکه کسی که این طراحی را انجام داده برای ما مکشوف است که کیست و سابقه اش چیست. حتما منافقین در این اتفاق نقش داشتند. حتما عنصر جنایتکار این امر، رژیم صهیونیستی و موساد است.
دریادار پاسدار علی فدوی جانشین فرمانده کل سپاه نیز در مراسم روز دانشجو که در دانشگاه تهران برگزار شد اظهار کرد که ۱۱ پاسدار همراه شهید فخری زاده به عنوان تیم حفاظتی بودند، اما انفجار نیسان برای از بین بردن مجموعه تیربار بود. ما بررسی کردیم و دیدیم که تیربار ماهواره‌ای و آنلاین کنترل می‌شد و تروریستی در صحنه نبوده، ۱۳ تیر از تیربار شلیک شده است؛ تیربار با دوربین پیشرفته روی چهره شهید فخری زاده زوم بوده است و از هوش مصنوعی کمک گرفته بودند. این تیربار فقط روی چهره شهید فخری زاده متمرکز بوده و همسر شهید با وجود اینکه در فاصله ۲۵ سانتی متری شهید بوده تیر نخورده است.
همین موضوع باعث شد تا مردم با عامل دیگری در ترورها به نام عامل مکانیکی و کامپیوتری همچون سایر عوامل دخیل در ترور ها مثل استفاده از بمب های انفجاری، سلاح های انفرادی و سایر روش ها آشنا شوند.
تیربار اتوماتیک یا معادل انگلیسی آن (Weapon Remote Station) - ایستگاه تسلیحاتی کنترل از راه دور - نوعی از سیستم‌های شلیک گلوله‌های جنگی است که از طریق فرمان‌های متعدد کامپیوتر به دوربین و مدار الکترونیکی که در درون این تیربار جای‌گذاری شده است عمل می‌کند. این جایگاه‌های کنترل از راه دور غالبا برای کنترل آتش سلاح‌های کالیبر سبک و متوسط بر روی انواع خودرو‌های زرهی، سکو‌های زمینی مانند برجک‌های مرزبانی، خودرو‌های رزمی سبک و حتی خودرو‌های غیرنظامی نیز قابلیت نصب دارد و در حقیقت یک پایه ثابت شده است که سامانه‌های اپتیکی شامل هدف‌گیری و مسافت‌یاب بر روی آن نصب شده تا پذیرای سلاح مورد نیاز یگان عمل کننده بر روی آن برای کنترل از راه دور باشد.
این نوع تیربارها تقریبا همه بخش‌های سایر تیربارها را دارند و به نظر می‌رسد که مهم‌ترین تفاوت آن‌ها با سایر تیربارها مجهز شدن آن‌ها به سیستم اپتیک و چند قطعه الکترونیکی خاص مانند محور گردان، تجیهزات ارتباطی با ماهواره و هماهنگ کننده بخش‌های متفاوت با یکدیگر است.
شرکت های تولیدکننده این نوع از تسلیحات و تجهیزات در دو نوع خصوصی و نظامی در جهان فعالیت می کنند. از این تیربار در انواع مختلف دریایی، زمینی و پدافندی تولید و استفاده می‌شود.
یکی از شرکت هایی که مشغول به تولید این نوع از تیربارهاست شرکت merrill نام دارد که نمونه ای از این تیربارها را تولید می کند. نمونه تولید شده در این شرکت تیربار SICWS ۲ نام دارد که یک تیربار اتوماتیک طراحی شده برای تانک M۱A۲ آبرامز است که بر بالای برجک آن نصب و تعبیه می شود.
این تیربار اتوماتیک می تواند با استفاده از محورهایی که در قسمت زیرین آن تعبیه شده که دید و یا قابلیت چرخش ۳۶۰ درجه بدون مانع و دقت بالای آتش را برای فرمانده فراهم کند. این تیربار می تواند با استفاده از سامانه CITV یا GPS اهداف خود را انتخاب کرده و با آن‌ها درگیر شود.
این سیستم از ویژگی هایی مانند سیستم تحرک بهبودیافته، قابلیت بهبودیافته در دید اهداف، قابلیت بارگیری سریع و فشنگ‌گذاری سریع‌تر و همچنین ورودی آزیموت دستی برخوردار است.
شرکت دیگر در حوزه طراحی و ساخت تیربارهای اتوماتیک, یک شرکت خصوصی در سنگاپور به نام AST است. معروفت‌ترین محصولی که این شرکت در حال تولید آن است تیربار اتوماتیک Arrow ۱۲ نام دارد که در نمایشگاه امنیت داخلی ۲۰۱۹ در ویتنام رونمایی و معرفی شد. پس از این رونمایی بود که این سیستم مورد توجه بسیاری از دولتمردان ویتنامی و ارتش این کشور قرار گرفت.
طبق اعلام شرکت سازنده, این سامانه در دو نوع اتوماتیک و دستی طراحی شده است که ایمنی سربازان را فراهم می کند. این تیربار از اجزایی مانند سیستم های الکترواپتیکی دوربین های دید در شب و روز، فاصله سنج لیزری و رایانه بالستیک تشکیل شده است که به کامپیوتر داخلی آن کمک می کند تا در هنگام عمل از پایداری و دقت بالایی برخوردار باشد. این تیربار طبق استاندارد نظامی MIL-STD-۸۱۰ برای شرایط داخلی و دریایی طراحی شده است.
این تیربار توسط یک پنل کنترل می شود که کاربر می تواند از طریق آن تیربار Arrow ۱۲ را کنترل و عملیاتی کند. این تیربار می تواند با گلوله های کالیبر ۷/۶۲، ۱۲/۷ و ۱۴/۵ میلی متری مسلح شود. وزن نمونه دریایی این تیربار در حدود ۲۰۰ کیلوگرم اعلام شده و می تواند در بازه دمایی ۲۰- تا ۷۰+ درجه فعالیت کند.
این تیربار از انواع تیربارهای اتوماتیک دریاپایه ساخت شرکت لئوناردو ایتالیاست که توسط یک دستگاه کنترل از راه دور و توسط یک کاربر کنترل می‌شود. کاربر می‌تواند بدون اینکه تحت تاثیر آسیب‌های احتمالی این تیربار قرار بگیرد نوع عملیات‌ها از جمله پرکردن خشاب‌ها و تنظیم قطعات آن را اجرا کند.
این سامانه نیز همچون سایر تیربارهای مشابه خود می تواند توسط چند حسگر متفاوت هدف را شناسایی و منهدم کند. در این تیربار از سیستم هایی مانند یک دوربین تلویزیونی مخصوص روز، سنسور دید در شب، لیزر ردیاب خودکار و مجموعه ای از سنسورهای مختلف استفاده شده است که در یک محفظه ضد آب قرار دارند.
تسلیحات این سامانه نیز از انواع تیربار با خشاب ۳۲ گلوله‌ای با کالیبر ۱۲/۷ میلی متری است که این امکان وجود دارد تا تیربار آن در سریع ترین زمان با یک نارنجک انداز اتوماتیک ۴۰ میلی متری جایگزین شود. وزن این سیستم نیز در ۲۲۰ تا ۲۶۰ کیلوگرم اعلام شده و می‌تواند یا محور برقی خود تا ۱۵۵ درجه گردش کند.
انتهای پیام/
