به گزارش تابناک، در روزهای اخیر، انتشار تصاویری از مجوز فعالیت دو روزنامه با نام‌های «جهان‌آرا» و «نوبنیاد» که توسط علی نادری و محسن منصوری مدیرعامل ایرنا و معاون اجرایی در دولت سیزدهم، دریافت شده‌اند، واکنش‌های زیادی را در فضای مجازی به همراه داشته است. این دو روزنامه در تاریخ اول مردادماه مجوز گرفته‌اند و این موضوع انتقادات کاربران را برانگیخته است.
کاربران شبکه‌های اجتماعی با اشاره به سرعت و نحوه اعطای این مجوزها، انتقاد کرده‌اند که این مجوزها چگونه بدون طی پروسه‌های اداری مرسوم و در ساعات پایانی دولت سیزدهم صادر شده‌اند. این سوالات و انتقادات درباره سرعت صدور مجوزها در روزهای پایانی دولت، به دلیل فشارها و ضرورت‌های سیاسی رقبای دولت پزشکیان و نقش و نفوذ افراد نزدیک به دولت در دریافت سریع مجوزها عنوان شده‌اند.
همچنین صدور این مجوزها بدون طی پروسه‌های اداری مرسوم، سوالات جدی درباره رعایت انصاف و عدالت در فرآیندهای دولتی با وجود درخواست‌های متعدد مجوز افراد مختلف را به وجود آورده است.
نقش و نفوذ افراد نزدیک به دولت در دریافت سریع مجوزها، نشان‌دهنده چالش‌های ساختاری اداری تحلیل می‌شود. این موضوع می‌تواند به تصور اعمال نفوذ سیاسی و استفاده از روابط شخصی برای پیشبرد منافع فردی دامن بزند، که این خود منجر به تضعیف اعتماد عمومی به نهادها و سازمان‌های کشور می‌شود.
در نهایت، برای جلوگیری از بروز چنین انتقادات و نگرانی‌ها، تقویت شفافیت و نظارت بر فرآیندهای اداری، نه تنها به حفظ اعتماد عمومی کمک می‌کند، بلکه باعث بهبود کارایی و عدالت در نظام اداری کشور نیز می‌شود.
به علاوه؛ پرسش اصلی این است که آیا نفوذ سیاسی نقش مهمی در صدور سریع این مجوزها داشته است؟ همچنین، باید بررسی شود که این دو روزنامه با چه رویکردی مجوز گرفته‌اند و در کدام بخش و حوزه فعالیت خواهند کرد؟ این سوالات می‌تواند روشن کند که آیا این روزنامه‌ها به عنوان ابزارهایی برای ترویج منافع خاص سیاسی عمل خواهند کرد یا اینکه واقعاً به عنوان رسانه‌های مستقل و حرفه‌ای فعالیت خواهند داشت. پاسخ به این سوالات می‌تواند بسیاری از ابهامات و نگرانی‌ها را برطرف کند.
با این حال، نکته دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد این است که عموم کاربران با گرایش اصولگرا در این انتقاد سکوت کرده‌اند، در حالی که کاربران منتقد، گرایش همسو با دولت مستقر جدید دارند. این وضعیت می‌تواند به رقابت‌های سیاسی و حزبی فهم شود که در آن هر گروه به دنبال تقویت موقعیت و اعتبار خود است. در چنین فضایی، انتقادات بیشتر از سوی گروه‌های مخالف و سکوت گروه‌های دیگر به دلیل منافع یا موقعیت سیاسی آنها گمانه‌زنی شود.
