او بوکسور تیم ملی زنان الجزایر است که نه حضورش در جمع ۴ نفر پایانی این تورنمنت بلکه معمای جنسیتش تبدیل به تیتر اصلی شده است.
اولین واکنش جنجالی به این معما را بوکسور ایتالیایی داشت که در فقط ۴۶ ثانیه مقابل ایمان رقابت کرد و گفت مشت‌های یک زن نمی‌تواند این قدر قوی باشد.
او گفت برای حفظ سلامتی‌اش از مبارزه با خلیف دست کشیده است. همین اظهارات کافی بود تا شایعه مرد بودن یا تغییر جنسیت خلیف جنجالی شود.
به ویژه اینکه ایمان از مسابقات جهانی سال گذشته که در دهلی نو برگزار شد به بهانه اینکه معیار‌های لازم برای جنسیت را نداشته از بازی فینال کنار گذاشته شد. آن روز‌ها عنوان شد سطح تستوسترونش برای یک مبارز زن بالاتر از استاندارد‌ها است.
این موارد، ولی با واکنش‌های تندی روبرو شده؛ کمیته المپیک الجزایر حسابی به منتقدان تاخته، توماس باخ ایمان زن متولد شده و زن بزرگ شده و به تازگی هم پدرش تصاویری از دوران کودکی خلیف با لباسی دخترانه منتشر کرده و نوشته که «این هم سند. اسم او ایمان است و جنسیتش زن».
البته که تاثیرگذارترین اتفاق گریه‌های ایمان خلیف پس از برتری در یک چهارم نهایی المپیک بود. او با چشم‌های گریان تاکید کرد که زن است و برای شرف و غرور همه زنان می‌جنگد.
