استفاده از انرژی پاک، موضوع مورد بحثی است که مورد توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته و ایران هم باید به این سمت و سو حرکت کند.
دبیرکل انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پتروشیمی گفت: ۳۰ درصد جهش ظرفیت تولید صنعت پتروشیمی در برنامه هفتم توسعه برنامه‌ریزی شده است که تحقق این مهم نیازمند الزام‌ها و زیرساخت‌های لازم است.
احمد مهدوی ابهری امروز در مراسم آغاز پانزدهمین همایش بین‌المللی صنعت پتروشیمی ایران با بیان اینکه نرخ رشد هشت درصدی و صادرات غیرنفتی سالانه ۲۳درصدی در برنامه هفتم توسعه دیده شده است که این موضوع شامل صنعت پتروشیمی نیز می‌شود، اظهار کرد: ظرفیت تولید صنعت پتروشیمی در برنامه هفتم توسعه از ۹۶ میلیون تن کنونی باید به ۱۳۱.۵ میلیون تن برسد. این ۹۶ میلیون تن از برنامه‌های سوم تا ششم توسعه محقق شده است بنابراین ۳۰ درصد جهش در این برنامه، نیازمند الزام‌ها و زیرساخت‌هایی است که باید از سوی حاکمیت، شرکت ملی صنایع پتروشیمی و بخش خصوصی فراهم شود.
وی با بیان اینکه بخش خصوصی اکنون باید رو به جلو حرکت کند و قابلیت خودش را نشان دهد، گفت: امضای ۱۰ تفاهم‌نامه سرمایه‌گذاری پتروشیمی‌ها با وزارت نفت با هدف تولید روزانه ۲۰۰ میلیون مترمکعب علاوه بر تأمین خوراک پایدار برای صنعت، به ناترازی گاز در کشور هم کمک می‌کند.
مهدوی‌با تأکید بر لزوم تأمین خوراک پایدار صنعت پتروشیمی تاکید کرد: موانع توسعه صنعت پتروشیمی برای افزایش تولید باید رفع شود. دولت چهاردهم نیز نگاه حمایتی و روشنی به بخش خصوصی دارد.
وی با بیان اینکه صنعت پتروشیمی صنعت پیشران کشور است که در سال‌های اخیر در ارزآوری و تولید بسیار به کشور کمک کرده است، اظهار کرد: صنعت پتروشیمی صادرات‌محور است و باید با وجود تحریم با رقبا رقابت کنیم.
به گفته وی صنعت پتروشیمی منتظر دولت نیست و با کمک شرکت ملی صنایع پتروشیمی بامنطق و بدون زیاده‌خواهی مسائل را پیگیری می‌کند تا به اهداف مورد نظر برسد و نقش صنعت پتروشیمی در اقتصاد ملی محقق شود.
کارشناسان معتقدند بدون الگوهای بسیار روشن قیمت‌گذاری و ایجاد انگیزه، بسیار دشوار است که پیشرفتی در راهبرد گذار انرژی شرکت‌ها از عرضه سوخت فسیلی به انرژی پاک حاصل شود.
در چهار سال گذشته، تعدادی از بزرگ‌ترین شرکت‌های تولیدکننده نفت و گاز جهان، برنامه‌های جاه‌طلبانه‌ای را برای تغییر مدل تجاری خود از عرضه سوخت فسیلی به انرژی پاک اعلام کرده‌اند. مدیران ارشد آن‌ها استدلال کردند که این تحول برای کمک به کاهش انتشار جهانی گازهای گلخانهای و فراهم‌کردن آینده‌ای بهتر برای شرکت‌هایشان در فرایند دگرگونی سیستم انرژی به سوخت‌های سبزتر، نیاز است.
اکنون برخی شرکت‌ها پیش از آغاز، از اهداف تعیین‌شده خود عقب‌نشینی کرده‌اند و این پرسش مطرح است که آیا شرکت‌های بزرگ نفتی می‌توانند یا می‌خواهند به‌سمت منابع درآمدی حاصل از فعالیت‌های کم‌کربن حرکت کنند. شرکت بریتیش پترولیوم، سال گذشته سرعت کاهش تولید نفت و گاز خود را تعدیل و شرکت شل در ماه مارس اهداف اقلیمی خود را تضعیف کرد تا برنامه‌های توسعه تجارت گاز طبیعی مایع‌شده خود را با جدیت بیشتری دنبال کند.
در ایالات‌متحده، شرکت اکسون موبیل که هرگز خود را به کناره‌گیری از کسب‌وکار نفت و گاز متعهد نکرده، اکنون جسورتر از همیشه به نظر می‌رسد، به‌طوری که شکایتی را علیه سهام‌دار فعالی اقامه کرده که شرکت را برای تعیین اهداف جاه‌طلبانه‌تر گذار، تحت‌فشار قرار داده است. بخشی از این بازگشت از اهداف جاه‌طلبانه اقلیمی، نتیجه شناخت برخی ذی‌نفعان از چالش‌های گذار انرژی و آگاهی از این واقعیت است که تا وقتی عرضه جایگزین‌های تجدیدپذیر به میزان قابل اتکایی افزایش یابد، همچنان به نفت و گاز بیشتری برای تأمین تقاضای جهانی انرژی نیاز است. اما این موضوع همچنین نشان می‌دهد تعداد کمی از سرمایه‌گذاران متقاعد شده‌اند شرکت‌های بزرگ نفتی می‌توانند برنامه‌های گذار انرژی خود را با سودآوری اجرا کنند.
