به گزارش تابناک ورزشی، میخایین لوپز بار دیگر به میدان بازگشت، او حتی مقابل قهرمان سال گذشته سنگین وزن جهان هم کار سختی نداشت و در ۴۲ سالگی، نشان داد همچنان کسی ببرش نیست.
مسئله لوپز، مسئله یک ورزشکار عادی نیست، او ابرانسانی است با فاکتورهای منحصربه فردش؛ حتی اگر بر فرض تقریباً به محال، فینال امشب را به کشتی‌گیر کوبایی‌الاصل شیلی ببازد که از نظر قد و قامتی شبیه به اوست.
لوپز که در المپیک ۲۰۰۴ هم حضور داشت، آتن تنها میدانی بود که بدون مدال ترکش کرد، در عین ناشناختگی؛ اما از پکن به این طرف همه طلاهای المپیک را درو کرد. به خاطر وضعیت کوبا و فقر مطلق این کشور، دارنده چهار مدال طلای المپیک دو بار مدال طلای جهانی‌اش را فروخت؛ کیست که نداند لوپز در تمام این سال‌ها، نفر اول سنگین‌وزن کشتی فرنگی جهان بوده که کسی یارای مقابله با او را نداشته است.
نتیجه روز اول کشتی فرنگی ایران قابل پیش‌بینی بود، برخلاف آنهایی که دوست داشتند نتیجه دو وزن اول کشتی و روز نخستش را در امتداد ناکامی‌های محض کاروان ورزش ایران در پاریس بدانند.
پیش از آن نیز هم شکست مهدی محسن‌نژاد مقابل کنیچیرو فومیتا و ژولمان شارشنبکوف که اولی تا اینجای کار اتفاق افتاده و شاید دومی هم در کشتی ردهبندی اتفاق بیافتد قابل پیش‌بینی بود و هم اینکه رنگ مدال میرزازاده را می‌شد براساس جدول سنگین‌وزن و اینکه او کجا به لوپز کوبایی می‌خورد تعیین کرد.
لوپز رنک نداشت و دور دوم به میرزازاده خورد؛ بدون دردسر قهرمان سال گذشته سنگین‌وزن جهان که تا پیش از ورود دوباره کشتی‌گیر کوبایی، در واقع نفر اول این وزن و بالاتر از رضا کایالپ محسوب می‌شد را برد، بدون آنکه فشاری به خود وارد کند.
گرد پیری -برای ورزش سنگینی چون کشتی- و درواقع گرد میانسالگی نشسته به صورت و قامت میخایین لوپز، دیگر اثری از طراوت گذشته و آن رقص پایی که مخاطب را به تعجب وامی‌دارد چطور این وزن سنگین را او چنین در میانه تشک به رقص درمی‌آورد؛ قوای بدنی‌اش را تقسیم می‌کند، زیاد از حد انرژی نمی‌گذارد تا برای مبارزه بعدی کم نیاورد؛ اما هنوز هم هیچ کشتی‌گیری به گرد پایش نمی‌رسد.
او ابرانسان دو دهه اخیر کشتی جهان بوده، که در کنار قدرت بدنی فوق‌العاده و چند برابر سایر رقبایش، فنی و تکنیکی است و مثل یک سبک‌وزن و به شیوه خاص خودش، بارانداز اجرا می‌کند.
به امین میرزازاده و عدم اتخاذ تاکتیک مناسب مقابل حریف سرشناس کوبایی‌اش نباید خرده گرفت، مسئله خود میخایین لوپز است که قهرمان چهار دوره گذشته سنگین‌وزن المپیک شده و به پاریس آمده که در 42 سالگی پنجمین طلای المپیکش را بگیرد و ببرد و شاید هم اگر فینال راحتی را پشت سر گذاشت، به لس‌آنجلس و چهار سال بعد هم فکر کند!
این بشر، شبیه بقیه نیست، در عرض چند ماه بدنش تراشیده شد و اثری از چربی‌های دور شکمش که در بلگراد، وقتی به عنوان سفیر اتحادیه جهانی همراه با فرانک اشتبلر تماشاگر ویژه مسابقات جهانی ۲۰۲۳ بود، در ذوق می‌زد، دیگر نبود.
او در کرواسی خودش را برای رسیدن به طلای پنجم المپیکش آماده کرد و امشب در آستانه کسب آن است تا برای ابد، نامش در تاریخ کشتی جهان با رکوردی استثنایی و شاید دست نیافتنی ثبت شود.
