در 6 اوت 1181، ستاره‌شناسان چینی و ژاپنی ابرنواختری را که اکنون با نام «SN 1181» شناخته می‌شود، مشاهده و در هشت رساله جداگانه ثبت کردند. این ابرنواختر یکی از تنها پنج ابرنواختر کهکشان راه شیری است که با اطمینان کامل در سوابق پیش از اختراع تلسکوپ شناسایی شده است.
SN 1181 در صورت فلکی «کاسیوپیا» ظاهر شد و به مدت 185 روز در برابر ستارگانِ ثابت، قابل مشاهده و بی‌حرکت بود. «ریچارد استفنسون» برای اولین بار تشخیص داد که «ستاره مهمان» در سال 1181 باید یک ابرنواختر باشد. زیرا چنین جرم درخشانی که 185 روز در آسمان است و حرکت نمی‌کند فقط می‌تواند یک ابرنواختر کهکشانی باشد.
این انفجار ابرنواختری اکنون «سحابی خرچنگ» نامیده می‌شود. امروزه سحابی خرچنگ در نزدیکی ستاره زتا گاو دیده می‌شود و آن را M1 نیز می‌نامند، زیرا اولین بار در فهرست اجرام مسیه قرار گرفت.
البته گزارش‌های قدیمی توسط منجمان چینی، با ذهنیت علمی مدرن ثبت نشده‌اند. بلکه با ذهنیت سیاسی و اختربینی ساخته شده‌اند. به‌نظر می‌رسد SN 1181 ابتدا در جنوب چین کشف و سپس به‌طور مستقل و طی پنج روز در ژاپن و شمال چین رصد شده باشد.
گزارش اکتشاف به صراحت بیان می‌کند که ستاره مهمان برای 185 روز قابل مشاهده بود و آخرین رصد در 6 فوریه 1182 اعلام شد. این مدت طولانی و عدم حرکت ستاره، ثابت می‌کند که رویداد 1181 همان چیزی است که ما آن را ابرنواختر می‌نامیم.
