به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، احمد علی راغب از نخستین هنرمندانی بود که پس از وقایع هفده شهریور ۱۳۵۷ و استعفا از ارکستر سازهای ملی در آثارش نسبت این رویداد اتخاذ موضع مخالف کرد.
وی به‌همراه برخی دیگر از هنرمندان سرشناس رادیو و تلویزیون، از همکاری با مراکز هنری وابسته به رژیم پهلوی و عضویت در ارکستر سازهای ملی، استعفاء داد و با ارتباط با برخی گروه‌های هنری غیررسمی و آشنایی با افرادی همچون حسین شمسایی و مجید حداد عادل زمینه فعالیت هنری خود را جهت داد.
همکاری در تهیه و تولید سرودهایی که بنا بود در محصولات فرهنگی نیروهای انقلابی (سخنرانی‌ها و…) استفاده شده و به شیوه زیرزمینی به دست مردم برسد، وظیفه این گروه‌ها بود که در مساجد و محافل مخفی، تشکیل شده بود.
سرودهایی همچون معلم شهید (در رثای علی شریعتی)، بابا خون داد، خیر مقدم، نغمه اتحاد و … برخی از تولیدات موسیقایی احمدعلی راغب در آن مقطع بود که بعدها و پس از پیروزی انقلاب و از سرگیری فعالیت ارکسترهای موسیقی و فعالیت‌های هنری در رادیو و تلویزیون، بازسازی شده و با تنظیم برای ارکستر، اجرا شد.
آغاز جنگ تحمیلی فصل جدیدی را در زندگی هنری راغب رقم زد که سرود «این پیروزی خجسته باد» پیرامون فتح خرمشهر، «ظفر مبارک»، «جنگ، جنگ تا پیروزی»، «خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار»، و سرودهای بسیار دیگری ثمره این فصل از زیست هنری اوست.
تا به امروز و مطابق با آمار موجود در آرشیوهای صداو سیما چیزی بالغ بر هزار و چهارصد قطعه موسیقی از او به ثبت رسیده‌است که همین آمار باعث شد تا او در بین دوستان و همکاران به «مرد هزار آهنگ» مشهور شود.
احمدعلی راغب علی‌رغم دریافت کسوت بازنشستگی در سال ۱۳۶۷، در بین سالهای ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۳ ریاست مرکز موسیقی سازمان صداوسیما را بر عهده داشت. پس از آن نیز تا سال ۱۳۸۲، مدیریت تولید موسیقی مراکز و استان‌های سازمان صداوسیما را عهده دار بود. ضمناً عضو شورای عالی موسیقی صداوسیما و شورای عالی نظارت و ارزیابی شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی صداوسیما نیز بوده است.
