علی شاه حسینی پژوهشگر گذار انرژی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری صداوسیما گفت: گذار انرژی یک فرآیند مستمر، بلندمدت، کشورمحور به معنای متفاوت بودن روند آن در کشور‌های مختلف و مبتنی بر فناوری است.
وی با اشاره به این که ایران یک چهلم جامعه جهانی گاز‌های گلخانه‌ای ایجاد می‌کند، اما از نظر تولید ناخاص داخلی، این جایگاه را در دنیا نداریم، افزود: این مسئله نشان می‌دهد که شدت مصرف انرژی در ایران بسیار بالاست، اما باید توجه شود که کشور‌ها در پدیده گذار انرژی به دو دسته تولیدکننده و مصرف کننده سوخت‌های فسیلی تقسیم بندی می‌شوند و طبیعی است که اقتضائات آنان با یکدیگر تفاوت دارد.
این پژوهشگر گذار انرژی ادامه داد: در ایران نیز، ضمن عمل به قوانین بین المللی برای کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، حتماً باید اقتضائات کشور خودمان را از نظر امنیت انرژی در نظر بگیریم. بحث‌هایی مانند معیشت، یارانه سوخت و ناترازی انرژی در کشور ما مطرح است و باید بر اساس آن، سیاستگذاری کنیم.
وی افزود:: یکی از معضلات در کشور ما این است که به راحتی نمی‌توان یارانه سوخت را حذف کرد؛ سوال همیشگی این است که چه سیاستی را باید در برابر این یارانه در نظر بگیریم؟ در حوزه سیاستگذاری، از قبل شورای عالی انرژی را داشتیم که متاسفانه کارایی لازم را نداشت و اتفاق خوبی که در برنامه هفتم رخ داد، الزامی شدن تشکیل سازمان بهینه سازی و مدیریت مصرف انرژی و ذیل آن، بازار بهینه سازی مصرف انرژی بود.
بیشتر بخوانید:
شاه حسینی در ادامه گفت: قوانین خوبی برای تشویق و تحریک سرمایه گذاران به سمت بهینه سازی مصرف وجود دارد؛ مثلا، قانون جهش تولید دانش بنیان که الزاماتی در خصوص استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر برای صنایع در نظر گرفته است. همچنین مصوبه مربوط به زنجیره تأمین و تولید سلول خورشیدی که اسفند سال گذشته در دولت تصویب شد، محرک خوبی برای بومی سازی صفحات خورشیدی در کشور است.
وی تأکید کرد: سیاستگذاری در حوزه انرژی بر مسائل اقتصادی مقدم است؛ زیرا، اول برنامه مشخص می‌شود و سپس بر اساس آن، بودجه‌ها را تخصیص می‌دهند. ابتدا باید بدانیم انرژی‌های تجدیدپذیر قرار است در بلندمدت چند درصد از انرژی کشور را تامین کنند و سپس برای آن سرمایه گذاری کنیم.
