أمیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در روایتی به آسیب‌های طمع و طمع‌ورزی اشاره کردند.
روایت زیر را از کتاب «مجموعة ورّام» منتشر می‌کنیم.
أمیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام):
أَکْثَرُ مَصَارِعِ اَلْعُقُولِ تَحْتَ بُرُوقِ اَلْأَطْمَاعِ اَلْعَبِیدُ ثَلاَثَةٌ عَبْدُ رِقٍّ وَ عَبْدُ شَهْوَةٍ وَ عَبْدُ طَمَعٍ. مَنْ أَرَادَ أَنْ یَعِیشَ حُرّاً أَیَّامَ حَیَاتِهِ فَلاَ یُسْکِنِ اَلطَّمَعَ قَلْبَهُ
بیشترین مغلوبیّت و تباهی عقول در موارد جلوه‌گاه طمع است. بردگان سه دسته‌اند: بندۀ آزاد و بندۀ شهوت و بندۀ طمع. هر کس مایل است در دوران زندگیش آزاد زندگی کند، پس نباید طمع را در دلش جا دهد.
مجموعة ورّام، ج ۱، ص ۴۹
